කොප්පරා පුසුඹ විදින ගමන් මම මෝලෙන් එළියට ආවෙ වලව්වට යන්න.
එළියෙ සෙක්කුවෙන් තෙල් හිදිනවා.පැදුරුවලත් කොප්පරා වේලෙන්න දාලා .හතරත කොප්පරා පුසුඹට හේතුව ඔන්න ඕකයි.
නාම්බො තුන හතරක් සෙක්කු ලීයෙ බැඳලා.ජාසොං උන්ට තල තල එළවද්දි බරලීය කරපින්නන් උන් දුවනවා.
මේ නාම්බොත් අපි වාගෙ.උනුත් රවුමට යනවා.අපිත් රවුමට යනවා.ඉපදෙනවා.ලොකු වෙනවා.වයසට යනවා.මැරෙනවා.ආයෙම මුලට.
තෙල් ටික හිදෙනකන් කැරකියල්ලා ඉතිං...
මේ අපේ තෙල් මෝල.වටේ යායට තියෙන්නෙ පොල් රුප්ප.මෙතනින් ඩිංගක් එහාට ගියාම කොහු මෝල.
පොල් ගෙඩි කඩලා ලෙලි ගහලා ලෙලි යවනවා කොහු මෝලට.ඒවා තලලා කොහු අනම් මනම් හදනවා.
පොල් ගෙඩි අරගෙන මිනිස්සුන්ට මදිපාඩු යන්න දීලා ඉතුරුවයැන් කොප්පරා වේලනවා.
පොල් මදේ කෑලි කපලා වේලලා තමයි කොප්පරා හදන්නෙ.ඉම්පහු සෙක්කුවට දාලා ඇබරුවම තෙල් හිදෙනවා.
දැන් උබලා බලනවා ඇති ඔය තරම් තෙල් මක්ක කරන්නද කියලා.අහල ගම් හතකටත් එහාට යන්න සේරමල්ලට තෙල් බෙදන්න තමා බං.
පොල් කට්ට අරගෙන හැඳි හදනවා.පොල් කුඩු වේලනවා.ගවයන්ට කන්න පුන්නක්කු හදනවා.පොල් අතු ගන්නවා.එකක් කියලා නෑ.
මේ හරියෙ ඉතිං එහෙ බැලුවත් පොල් මෙහෙ බැලුවත් පොල්.උඩ බැලුවත් පොල්.බිම බැලුවත් පොල්.පොල් පොල් පොපොල් පොල්.
"උක්කුං! දැන් ඔය මදෑ.."
කියන පමාවට සෙක්කු ලීයෙ ඉඳගෙන කැරකි කැරකි උන්න උක්කුං ලීයෙන් පැනලා මා ගාවට දූවන් ආවා.
පොල් රුප්පෙන් බැහැලා අපි ගුරු පාරට ආවා.මඟ තිවුන තුත්තිරි ගහක් කඩලා අරන් ඒකත් වන වන උක්කුං පස්සෙන් පස්සට යන්නෙ.
"හරියට ඇවිදින්න උක්කුං.වැටුනොත් එහෙම.ගල් මුල් පිරිලනෙ"
තුත්තිරි ගහත් කටේ ගහගෙන උක්කුවා මා ගාවට දුවන් ආවා.
"නිලමේ.."
YOU ARE READING
|| දෑල ||
Historical Fictionගතින් ගත සිතින් සිත එක්කල ආත්මගත ප්‍රේමණීය බැඳීමක පුරාවත 🕊️ ආරම්භය : වෙසක් මස පළමුවැනි දා (2024)
