|| දෑල ||

පරිච්ඡේදය 65

බුද්ධ වර්ෂ 2250 ක් වූ තැන වෙසක් මස පුර පසළොස්වක පෝය දවස.අද දියතගෙ රාජාභිෂේක මංගල්‍යය.ගිය දවසේ ඉඳන් තාමත් මාළිගාව පුරාම රැව් පිළිරැව් දෙන්නෙ පිරිත් සජ්ඣායනා.

දළඳා වහන්සේගේ අද පටන් භාරකාරත්වය දරන දියත කරඬුව හිස මත තියාගෙන දිව්රුම් දෙන්නෙ හෙළද්වීපය පණ පුදා හෝ ආරක්ෂා කරන වගට.

දළඳා කරඬුව හිස මත දරාගෙන ඉන්න දියත දිහා වලිසිංහ රජතුමා බලාගෙන ඉන්නෙ තේජස උතුරන ආඩම්බරකාරී බැල්මකින්.

වලිසිංහ අප්පච්චි බලාගෙන ඉන්නෙ බලාපොරොත්තුව ඉටුවුන තෘප්තිමත් මුහුනකින්.

දළඳා මැදුරෙන් පහු රාජ සභා මණ්ඩපයට ගොඩ උනේ සාම්ප්‍රදානුකූල චාරිත්‍ර ඉටුකරන්න.

හිස පළදින රජ කිරුළ සහ මඟුල් කඩුව පවරලා දියත සිංහාසනාරූඪ කරවන තෙක්ම චාරිත්‍ර අහවර උනාම මෙවිභූට යුවරාජ තනතුර පවරලා නීත්‍යානුකූලව රටට හෙළි කළේ වලිසිංහ රජතුමාගේත් දිවංගත අගබිසව වූ අභිරානී මහේෂිකාවගේත් දෙටු පුත් විදියට.

වෙද අත්තාගෙ මූණ තමා බලන්න වටින්නෙ.වී ඩිංගක් ඉස්සොත් විළඳ විසිවෙන තරමට රත් වෙලා ඉන්නෙ.

දියත ගහන සැලැස්ම කරකවල අරන් වෙද අත්තා ප්‍රයෝජන ගන්නවා.වෙද අත්තා දාන දහම් ගැටේ කරකවලා මෙවිභූ මී පැණිත් දාගෙනම විළඳ කනවා.

වෙද අත්තට බෑ ඔය කොල්ලා එක්ක සෙල්ලං දාන්න.මෙවිභූ රජ උන දාට රටම මකලා හදලා ගනී.මම දන්නැද්ද.

"සුබ ජන්ම දිනයක් වේවා මගෙ මිත්‍රයා!"

"අඩෝහ්!!! උබ මතක තියාගෙන හිටියද????"

මම දියත වෙනුවෙන් හදවපු කඩුව අත් දෙකෙන්ම සිංහාසනාරූඪව උන්න මහරජාණෝට දික් කරගෙන ඉන්නැද්දි අදට තිස් හතරක් පිරෙන මයෙ නාකි මිත්‍රයා කට කනට ගෙනත් සිංහාසනෙන් නැගිටලා කඩුව අතට ගත්තා.

"අවුරුදු හතරක් ගියා මාව උබේ මිත්‍රයෙක් විදියට පිළිගන්න.සතුටුයි යකෝ!....

මම උබව බදා ගන්නද??"

"එපා."

දියත සුපුරුදු විදියට මයෙ නාහෙ තලලා කඩුව එළියට අරන් හරව හරව බැලුවා.