Gözlerimi açtığımda güneş doğmuş bütün eve ışıklarını saçıyordu. Saate baktım geç olmuştu. Allah bilir Ateş yazmıştı. Hızlıca telefonumu aldım mesajlarımı kontrol etdim. Ateşden 4 yeni mesaj gelmişti.
Ateş:Polise günlüğü verip, bildiklerimi anlattım.
Ateş:Bunun Senanın bulunmasıma çok yardımcı olacaklarını söylediler.
Ateş:Geriye ona yazanın hesabını bulmak kalıyor.
Ateş:Uyumuşsun galiba, iyi uykular.
Hızlıca mesaj yazmaya başladım.
Ben:Çok iyi yapmışsın, leptopun şifresini bulsaydık. Hesabı kolaylıkla bulurduk.
Ben:Günaydın bu arada.
Ateş çevrimiçi olmuştu. Mesajımı hemen okudu ve cevap yazmaya başladı.
Ateş:Günaydın, uykucu.
Ateş:Evet dünden beri onu bulmaya çalışıyorum. Malesef ki bulamadım.
Ben:Öncelikle uykucu değilim.
Ben:Başka kim onun şifresini bile bilir deşünelim. Annesi sen baban bilmiyor. Başka ona yakın arkadaşları bile bilir, bence. Benim yakın arkadaşım çok şeyimi bilir. Şifrelerim dahil.
Ateş:Gamze biliyormudur?
Ben:Sor bence ev arkadaşıydı değil mi? Kesin biliyordur.
Son sözüme aşırı peşmanlık duydum. Son defa Ateşe eminlikle konuşmuş ve hüsrana uğramıştık. Ya bu da öyle olursa? Ne yapacaktım. Neyse denemekten başka şansımız yoktu.
Ateş:Nasıl aklıma gelmez. Gidip soracağım.
Gamzenin şifeni bilmesi için Allaha dua etdim. Bilmiyorsa bu sefer Ateşle nasıl konuşacaktım. Korkumdan telefona bakamiyordum. O sırada arama sesi ile korkarak telefona baktım. Allahım arayan Ateşdi. Ya Gamze bilmiyorsa ya üzülmüşse benimle üzüntüsünü paylaşmak için arıyorsa? Açıp üzüntülü suratını görmeye dayanamazdım. Ama açmalıydım. Yanında olmalıydım. Korkarak aramanı kabul etdim. Ateş sevinçle yüzüme bakıyordu. O sırada Gamzenin şifreni ona söylediğini anladım.
Ateş:Yağmur, sen çok zeki bir kızsın biliyormuydun?
Ben:Söyledi mi? Biliyor muydu?
Ateş:Evet. Sensiz açmak istemedim.
Ben:Çok sevindim gerçekten.
Şuan utanmasam sevinç çığlıkları ata bilirdim. Allahım, olmuştu. Senaya adım-adım yaklaşıyorduk. Nolur yaşıyor olsun, Allahım-diye içimden dua etdim.
