Hala ses yoktu. Ne konuşuyordular bu kadar uzun. Kitabımı okumaya başladım. Kaç gündür kitap okumayı da ihmal ediyordum. Kitapta bir cümle çok hoşuma gitmişti. Şöyle bir cümleydi: "Madem ölecektim önce yaşayacaktım." Gerçekten de çoğu insan sadece var oluyordu.
Ateş beni arıyordu. Aramayı kabul edip konuşmasını bekledim.
Ateş:Kusura bakma, Yağmur seni beklettim. Gamzeye bildiklerini anlatmasını söyledim. Uzun sürdü.
Ben:Neleri anlattı?
Ateş:Başlıyorum. Öncelikle ona çocuğu sordum. Gamze bana günlükte ne yazılmışsa aynı şekilde anlattı. Gerçektende bir süre sonra çocuk artık onları rahatsız etmemiş. Maili sordum öyle birşeyden haberi yokmuş. Sena ona bile söylememiş.
Ben:Peki neden sana çocuktan bahsetmedi?
Ateş:Sordum. Çocuğu daha sonra görmedikleri için unutmuş. Senanın kaybolmasıyla ilgili ola bileceğini düşünememiş.
Ben:Anladım. Günlüyü okumaya devam edelim mi?
Ateş:Evet edelim.
Bugün gidip abime hediye aradık. Hiç birşey bulamıyorduk. Erkeklere hediye bulmak neden bu kadar zor? Bütün şehri dolaşmışdık nerdeyse ama hediye bulamadan eve geçmiştik. Bu arada mail yazan her kimse artık bir ses yoktu. Korkum artık geçip gitmişdi. Onun için rahat uyku çekecekdim.
04.06.2024
Sonunda istediyim hediyeni bulmuştum. Abime vermek için heyecanlanıyordum. Sınavların bitmesine 2 gün kalmıştı. Artık eve gidecektim. Annemi ve babamı çok özlemişimm. En çok da odamıı.
Çok kötü birşey oldu. Sana yazarken aynı insandan mail geldi. Bu sefer benden günah gitti yazmışdı bana. Ona ne yazmalıyım. Hiç bilmiyorum. Çok korkuyorum. Ya bana birşey yaparsa? Polise haber vermelimiyim? Yine uyuyamayacağım, Günlük.
06.06.2024
Bu içimden geçenleri okumuş gibi bana polise haber verirsem her şeyin çok kötü olacağını söyledi. Ne yapacağım ben? Abime bugün herşeyi söyleyecektim ki, Gamze geldi. Bunun ona söylememek için bir işaret olduğunu düşündüm. Ya abimin başını belaya sokarsam. Neyse korkmamalıydım zaten yarın eve gidiyordum.
07.06.2024
