Son mesajına birşey yazmadan çıktım. O an telefonum bildirim sesi ile titreşime geçti. Yazan oydu.
Numara:Bu arada seni henüz tanımıyorum. Tahminimce kızsın. Adın ne?
Beni mi merak etmişdi? Hemen mesaja girdim.
Ben:Evet, adım Yağmur. Peki senin? Kız olduğumu nereden anladın?
Numara:Tanıştığımıza memnun olmalımıyım bilmiyorum ama benim adım da Ateş. Yazmandan anlaşılıyor zaten. Kayd ediyorum o zaman, Yağmur:)
Neden öyle söyledi ki, ha evet ya kardeşi. Ama benim onunla alakam olmadığını ne zaman anlayacakdı.
Ben:Ben tanıştığımıza memnun oldum. Tamam, bende kayd etdim.
Adını Ateş olarak kayd etdim. Kardeşini sorsa mıydım acaba? Yeniden hatırlatıp kendini üzmesine neden olmak istemiyordum. Derken mesaj geldi.
Ateş:Güzel kızmışsın.
Ne? Bana güzel mi dedi o. Güzel miyim gerçekten yazmamak için zor tutdum kendimi. Profilimde görmüş olmalı fotoğrafımı.
Ben:Teşekkürler.
Ben:Kardeşinden haber aldın mı?
Ateş:Hayr daha alamadık.
Ben:Arkadaşlarına gitmiş olmasın?
Ateş:Hayr tüm arkadaşlarını aradım. Yok.
Ben:Belki tanımadığın bir arkadaşında kalmıştır. Ne diye çıktı evden?
Ateş:Tanımadığım bir arkadaşı yok. Biraz dolaşacağını söyledi.
Ben:Hmm, muhafazakarız demek. Evde kavga filan etdiniz mi?
Ateş:Muhafazakarlıkla ne alakası var, değilim tabiki. Hayr her zamanki gibi sıradan bi gündü.
Ben:Tanımadığım arkadaşı yok dedin ondan dedim. Hmm anladım. Sevgilisi var mı peki?
Ateş:Hayr yok. Olamazda.
Ben:Neden olamazmış. Demin muhafazakar değilim diyorsun.
Ateş:Ne alaka ya. Sadece erkeklere güvenmiyorum. Ve Senanı tanıyorum.
Ben:Sen erkek değilmisin?
Ateş:Sana laf yetiştiremeyeceğim, anladım. Öyle demek istemedim. Tabi ki ola bilir. Ama biliyosun biraz zor ilişkiler filan.
Ben:Anladım.
Ateş çevrimdışı oldu. Benden sıkıldı demek ki. Neyse ya. Ola bilir. Kitabımı okumaya başladım. Kitap iki hasta aşık gencin bir-birine dokunamamasından bahs ediyodu. Ben uzak mesafe ilişkisinden korkan biriydim, daima. Hele ki yan yana olup bir-birine dokunamamak, zor olmalıydı.
