Yemeğimizi yedikden sonra konuşmaya başladık.
Ben:Şimdi anlat bakalım noldu?
İlayda:Abim kayıp. Ortalarda yok. Arıyoruz açmıyor. Hiç bir haber yok. Sana onun psikoloji sorunları olduğunu söylemişdim hatırlıyor musun? Onun için çok endişeliyim. Annem kalp krizi geçirdi. Benim hayatda onlardan başka kimsem yok, Yağmur. Napacağımı bilmiyorum.
Ben:İnanmıyorum. Bir haftada iki kayıp. Ne diyeceğimi bilemiyorum. Çok üzgünüm. Polise haber verdiniz mi? Annen nasıl? Bana niye haber vermedin. Gelirdim.
İlayda:Anlamadım. İki kayıp mı?
Ben:Anlatacağım.
İlayda:Polis biliyor. Her yerde onu arıyor. Annem şuan hastahanede onu öyle görmeye dayanamıyorum, Yağmur. Bu günlerde 50 yaş yaşlanmış gibi. Annemle çok meşgüldüm. Sana haber veremedim.
İlayda yine ağlamaya başladı. Ne söyleyeceğimi bilemiyordum. İlayda göz yaşlarını silerek sıranın bende olduğunu söyledi. Ona başımdan geçenleri tek-tek anlatdım. İlayda çok şaşırmıştı. O sırada Ateşden mesaj geldi.
Ateş:Ne yapıyorsun? Ben hala şubedeyim. Bir haber yok. Okuduğu şehirdeki polislerden haber bekliyoruz.
Ben:Hiç arkadaşımla oturuyoruz. İnşallah istediyiniz haberler gelir.
Ateş:İnşallah.
İlayda:Yazan o mu?
Ben:Evet o.
İlayda:Kardeşinden haber var mı?
Ben:Hayr hala yok. Okuduğu şehirden haber bekliyorlar. Maili yazan oradan yazmış.
İlayda:Zavallı kız. Kim bilir başına ne geldi.
Ben:Bu akşam bende kalacaksın değil mi?
İlayda:Aslında hastahanede kalacaktım. Annem teyzemin yanında olduğunu söyleyip gidip dinlenmemi israr edince sana gelmeyi düşündüm.
Ben:Çok iyi düşünmüşsün, canım. Gidip yatağımızı hazırlayıp geliyorum.
İlayda:Tamam bende telefonunda fotoğraflara bakacağım.
Yatakları hazırlayıp İlaydanın yanına geçecektim ki, İlayda beni çağırdı.
Ben:Efendim?
İlayda:Abimin sevgilisinin fotoğrafının senin telefonunda ne işi var?
İlaydanın ne söylediği hakta hiç bir fikrim yoktu. Telefonu alıp fotoğrafa baktım. Bu Senanın fotoğrafıydı.
