Yağmurun dilinden:
Ateşle sahilde yan-yana konuşmadan yürüyorduk. Ne o ne de ben bu sessizliği bozmak istemiyorduk. Bizim sessizliğimizi martılar, bazen de deniz dalgaları bozuyordu. Kendimi onun yanında neden bu kadar güvende hiss ediyordum ki? Artık o konuyu konuşup bu güzelim anı bozmak istemiyordum. O da böyle mi düşünüyordu acaba? Aslında benim hakkımda ne düşündüğünü çok merak ediyordum. Hayatında ne gibi bir yere sahipdim?
Düşüncelerimi bir çocuk bölmüştü. Oturmuş yerde hüngür-hüngür ağlıyordu. Benden önce Ateşin dikkatini çekmişti, çocuk. Yanına yaklaştığını görüp bende peşinden gittim.
-Neyin var, güzelim?
Çocuk başını kandırmış, Ateşe bakıyordu. Yeşil renkli gözleri çok güzeldi. Saçlarını iki tane yüksekde toplamıştı.
-Niye ağlıyorsun, canım - diye bu sefer ben seslenmiştim - annen nerede?
Çocuk bu sefer dönüp bana bakıyor, ama sessizce duruyordu. Ateş kızı kucağına almış bankda oturmaya götürmüşdü. Tatlı kız 3 yaşında filan olurdu. Konuşturmaya çalışsakda nafile, bize hiç bir cevap vermiyordu.
-Ne alayım sana?
-...
-Pamuk şeker ister misin?
-...
-Ama konuşmazsan nasıl olacak bu iş?
-...
Belki konuşamıyordur dedim Ateşe.
-Nasıl konuşamıyor dili yok mu?
O sırada kız dilini çıkarmıştı bize. Çok tatlıydı. Ateş gülüyor beni de güldürüyordu.
-Hmm, dilin varmış yani? Biz yok sanmıştık. Ee annen de var mı?
Ateşin sorusuna küçük başını sallamakla cevap vermişti.
-Annen nerede peki, küçüğüm?
-Annem gitdi.
-Nereye, canım? - diye araya girdim.
-Bilmiyoyum.
Çocuktan birşey öğrene bilmeyeceğimizi anlamıştık. Ateş polise gitmek fikrini verdi. Başımla onaylayıp gitmek için kalktım.
2 saattir polislerin gidin demesine rağmen orada bekliyorduk. Küçük kız için kimse baş vurmamıştı.
-Annesi perişan olmuştur şimdi - dedi Ateş.
Aklıma kendi annem gelmişti. Her anne çocuğu için perişan olmaz diye geçirdim aklımdan. İnşallah bu küçük kızın annesi onu çok seviyordur.
Evet sonunda kızın annesi gelmişti. Kızı annesine verdikten sonra orayı terk etmiştik. Annesi kızını bizim bulduğumuzu öğrenip çok dua etmişti bizim için.
-Kadın bizi sevgili sandı galiba - dedi Ateş.
-Evet.
-Bugün seninle dolaşmak iyi geldi - dedim ona - hiç bir şey konuşmasakda.
-Bana da, Yağmur. Hemde çok iyi geldi.
-Ama eve gitmeliyim artık.
-Tamam. Yarın yine seni göre bilecek miyim?
-Olur - diye cevap verdim - Konuşalım artık bu konuyu.
-Tamam.
