Belki bir gün Ateşe hikayemi anlatmayı başara bilirdim. Benim hikayem çocukken başlamış ve çocukken bitmişdi. Daha 5-6 yaşımdayken annemle babamın kavga sesine uyanırdım hep. Kavga etmelerinin sebebini anlamamıştım hiç. Bir gün kavga ederken çıkmıştım yanlarına gitmeye bu sefer dur diyecektim onlara. Kavga etmemelerini söyleyecektim korkarak. Ben onların yanına giderken babamın sinirlenip yere atdığı vazo bana isabet etmişdi. Daha çok küçüktüm benim için çok ağır olmalıydı. Beni yerde kan içinde gören annemle babam kavga etmeyi güçlükle bırakıp bana ambulans çağırmışlar. Neyse ki babanem yetmişti imdadıma. Hastaneden çıkıp onlara gitmiştim.
Babaannem beni teselli etmeye çalışmış olanların kaza olduğunu anlatmıştı bana. Bende inanmıştım. Babamla annemi hala çok seviyor onları görmek istiyordum. Sonra onlar gelmediler. Bende beklemeye devam ettim.
Artık büyümüştüm. Babanneme onların nerede olduğunu sorduğumda eskisi gibi kandırmaya çalışmamıştı beni. Şöyle anlatmıştı olanları.
"Kızım artık büyüdün seni şimdiye kadar hiç üzmek istemedim. Ama olanları bilmek seninde hakkın. Bir gün seni görmeye gelirlerse onları kabul edip-etmemen sana kalmış, yavrum. Ben sana karışamam. Kalbinden ne geçerse onu yap." -Olur babaanne demişdim ona.
"Sana şimdi anlatmamın sebebi anlatacaklarımı artık anlayacak yaşda olman. Çocukken hep annenle baban kavga ederdi. Sende bana gelip hep anlatırdın. Sebebinide bilmezdin hiç. Bende seni hiç üzmek istemez, bunlarn normal olduğunu onların seni çok sevdiğini söylerdim sana. Annenle babanın kavga etme sebebi babandı kızım. Baban anneni biriyle aldatıyordu. Ondan çocuğu olduğunu duyduğunda annen deliye dönmüştü. Ben bile sakinleştirmemiştim onu. Haklıydı da annen. Ama sen vardın kızım. Bunu annene anlatamadım. Baban o gece sizi bırakıp gitmişti. Annenle hastahanede perişan olmuştuk. Sen iyi olunca annende artık sana bakamayacağını söyledi bana. Bende etme kızım o sensiz ne yapar diye çok yalvardım. Ama ne annen ne baban beni duymadılar. Baban anneni aldatdığı kadına gitti. Onunla evlendiğini duydum. Yıllar sonra annende evlendi. Şimdi annen seni soruyor benden. İstemesemde annen olduğu için haber veriyorum, kızım. Şimdi annen seninle görüşmek istiyor."
Görüşmeyi kabul etmemiştim. Perişan haldeydim. Büyüdükce onları artık görmek istemiyordum zaten. Sadece bir kez görüp beni neden bıraktıklarını soracaktım onlara. Ama artık biliyordum. Ve onları bir daha görmeyecektim.
