နွေဦးအနောက်ဆောင်ထဲ၌ အိမ်မက်မက်နေသူ။

Chapter: 011 - ဘဝရဲ့အရည်အသွေးကို တိုးတက်အောင်လုပ်ခြင်း။

 Chapter: 011 – ဘဝရဲ့အရည်အသွေးကို တိုးတက်အောင်လုပ်ခြင်း။

ဂျီမိန် က မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ခါးခါးသီးရယ်မောရင်း "ဒီအစေခံ ကို မြို့စားက အကျယ်ချုပ်အနေနဲ့ ခြံဝင်းထဲမှာ ထိန်းသိမ်းထားပါတယ်၊ ဒီအစေခံရဲ့နေ့ရက်တွေက ဘယ်လိုလုပ် ကောင်းနိုင်မှာလဲ? အိမ်တော်ရဲ့အစေခံတွေက အထက်လူကြီးတွေရှေ့မှာ တလေးတစား ပြုမူကြပြီး သူတို့အောက်က အစေခံတွေကို နင်းကြတယ်။ စီမံခန့်ခွဲသူမရှိရင် စည်းကမ်းမလိုက်နာဘူး။ နေ့တိုင်း ဒီအစေခံကို ထမင်းကြမ်းနဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေပဲ ပေးတယ်။ ဒီအစေခံ မနေ့က ဆာလောင်တာကြောင့် ကြက်တစ်ကောင်ကို ခိုးယူခဲ့ပြီး မတော်တဆ မီးလောင်ခဲ့တယ်"

ဂျီမိန် က ညင်သာစွာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ဝမ်ဝမ်ကို ထပ်ခါတလဲလဲ ဂါဝရပြုသည်။ "သခင်မ က စိတ်ထားကောင်းတယ်၊ ဒီအစေခံရဲ့စိတ်နေစိတ်ထားထက် အများကြီးပိုကောင်းပါတယ်၊ သခင်မက မြို့စားနဲ့တစ်သက်လုံးရှိနေမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ သခင်မရဲ့စိတ်ထားကောင်းလွန်းရင် သခင်မကိုအနိုင်ကျင့်လွယ်ပြီး သိက္ခာမဲ့ပြုမူဖို့ လွယ်တယ်လို့ထင်တဲ့ ယုတ်မာတဲ့အစေခံတွေ မလွဲမသွေရှိလိမ့်မယ်။"

ဤစကားများသည် ခမ်းနားပြီး သမရိုးကျဖြစ်ပေသည်။ ဒီစကားကြားတော့ ဝမ်ဝမ်က အကြိမ်ကြိမ် ခေါင်းညိတ်တယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ မြန့်စန်းယု က ကောလာဟလတွေကနေ ကြားနေရသလို ရိုင်းစိုင်းပြီး ကျိုးကြောင်း မသင့်သူ မဟုတ်ဟု သူမ တွေးနေမိသည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူမရဲ့ လက်ရှိစကားလုံးတွေက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှု ရှိသည်။ မြန့်စန်းယု သည် ချုပ်နှောင်ခံထားသော ကိုယ်လုပ်တော်ဖြစ်ခဲ့လျှင်ပင် အစေခံများက သူမကို အနိုင်ကျင့်ရန် သူမ ခွင့်ပြုမည် မဟုတ်ပါ။

"ကျွန်မ နားလည်ပြီ၊ နောက်မှ မီးဖိုချောင်ကလူတွေနဲ့ စကားပြောမယ်။ အခု အစ်မရဲ့အခန်းထဲပြန်သွားလို့ရပြီ။ မီးလောင်တာနဲ့ပတ်သက်လို့ မတော်တဆမှုတစ်ခုလို့ပဲ ကျွန်မ ဆက်ဆံလိုက်ပါ့မယ်"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ သခင်မ" ဂျီမိန် သည် ထုံးတမ်းစဉ်လာအတိုင်း ဂါဝရထပ်ပြုသည်။