နွေဦးအနောက်ဆောင်ထဲ၌ အိမ်မက်မက်နေသူ။

Chapter-20- ဒါက အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ စီးပွားရေးအခွင့်အလမ်း (1)

Chapter–20- ဒါက အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ စီးပွားရေးအခွင့်အလမ်း (1)

ဂျီမိန် က သူမ ဒီကိုဘာကြောင့်ရောက်နေလဲဆိုတာကို သဘာဝကျကျသိပေမယ့် သူမ သည် အပြင်ပန်းမှာ အံ့အားသင့်နေတဲ့အမူအရာတစ်ခုကိုပြသနေသေးသည်။ "မင်းက အဲဒါကို ပထမအဆင့်ခံကိုယ်လုပ်တော်ရွဲ့ သုံးဖို့ တကယ်ပဲ ပေးခဲ့တာလား?"

ပန်းကျုး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ စားပွဲတင်ခုံပေါ်တွင် ဘူးအများအပြားကျန်ရှိနေသေးသည်ကို သူမ မြင်သောကြောင့် သူမက ပြောလိုက်သည်။ "သခင်မစန်း လည်း ဒါကို သိပါတယ်။ ဒီအစေခံရဲ့သခင်မက ဆိုင်တွေမှာ ရောင်းချနေတဲ့ အလှကုန်တွေကို အသုံးပြုလို့ သူမက သခင်မ လုပ်ထားတဲ့ ခရင်မ်ကို သိပ်နှစ်သက်နေပါတယ်။ သခင်မစန်းရဲ့အနှစ်သက်ဆုံးသော ပစ္စည်းကို နောက်တကြိမ် လက်လျော့ဖို့ ဆန္ဒရှိရဲ့လား?"

မုရွှီ သည် သူမ၏သခင်သည် ဘူးများစွာကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်ကို သိသည်။ သူမသည် ပန်းကျုး ကို သေးငယ်သော ဘူး ၁ ဘူးကို သာ ပေးခဲ့သည်။ အလုံပိတ်ထားသော ဘူးကြီး ၅ ဘူး ကျန်သေးသည်။

မထင်မှတ်ပဲ ဂျီမိန်က မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။ သူမ ခက်ခဲတဲ့ အနေအထားမှာ ရောက်နေပုံရတယ်။ သူမက မပြောခင် ပန်းကျုး ကို အချိန်အတော်ကြာ ကြည့်နေခဲ့သည်။ "ဒါက အရမ်းရှားပါးတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုပါ။ ငါ့မှာ အများကြီး မရှိဘူး။ မုရွှီ က မင်းကို အဲဒီခရင်မ်ကို တိတ်တဆိတ် ပေးခဲ့တယ်။ တခြား ခြံဝင်းက အစေခံတွေကိုတောင် ဒီကိစ္စကို မပြောဘူး"

ဤအဓိပ္ပာယ်မှာ ကမ္ဘာပေါ်တွင် နေ့လယ်စာ အလကားမရှိရနိုင် ဟူ၍။

ပန်းကျုး သည် ခဏတာ မည်သို့တုံ့ပြန်ရမည်ကို မသိဖြစ်သွားသည်။ သူမ သည် ပထမအဆင့်ကိုယ်လုပ်တော်ရွဲ့ပြောခဲ့သည့် စကားများကို ပြောလိုက်သည်။ "ဒီအစေခံရဲ့သခင်မက ဒီခြံဝင်းက အေးစက်ပြီး ပျော်ရွှင်ဖို့မကောင်းဘူးလို့ ပြောပါတယ်၊ သခင်မစန်း ဒီမှာ ကြာကြာနေချင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သခင်မကြီး မကြာခင် ပြန်လာတော့မှာဖြစ်လို့ မြို့စားက သခင်မကို ဤနေရာက လွှတ်ပေးချင်မှာပါ၊ သူ့မှာ အသုံးပြုဖို့ ဆင်ခြေလည်း မရှိဘူး။ သခင်မရဲ့အအေးခရင်မ်ကို ပေးဖို့ ဆန္ဒရှိရင် ဒီအစေခံရဲ့သခင်မ က သူ့ကို ဆင်ခြေပေးပြီး သခင်မစန်း ကို သက်တောင့်သက်သာ နေခွင့်ပေးမှာပါ"