နွေဦးအနောက်ဆောင်ထဲ၌ အိမ်မက်မက်နေသူ။

Chapter: 052 - လိုချင်သည် ဖြစ် မလိုချင်သည်ဖြစ်စေ ကမ္ဘာကြီးက ပြောင်းလဲနေတယ်-၁

Chapter: 052 – လိုချင်သည် ဖြစ် မလိုချင်သည်ဖြစ်စေ ကမ္ဘာကြီးက ပြောင်းလဲနေတယ်-၁

ငယ်စဉ်က မှတ်ဥာဏ်များကို ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေလျှင် သဘာဝကျစွာပင် သိသာထင်ရှားသော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကွာခြားမှု ရှိမည်မဟုတ်ပေ။ နင်းယုရွမ် သည် မြန့်စန်းယုကို ရက်ပေါင်းများစွာ စောင့်ကြည့်နေပြီး သူမအိပ်နေချိန်တွင် သူမ၏မျက်နှာကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ယခုမူ၊ ဤလူသည် နင်းဆန်းယုကိုယ်တိုင်ဖြစ်သည်ကို နောက်ဆုံးတွင် သူ ဝန်ခံလိုက်ရသည်။ ဤလူသည် အယောင်ဆောင်သူ မဖြစ်နိုင်ပါ။

ဒါဆို ဒီမိန်းမကို သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားအောင် ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာများလဲ?

"ငယ်ငယ်တုန်းက မြို့စားကို အပြင်ထွက်ပြီး ကြည့်ဖို့အပြင် ဒီအစေခံက ကျန်တဲ့အချိန်ကို အိမ်မှာ ပန်းထိုးခဲ့တယ်၊ ကံမကောင်းတာက မြို့စားက ဒီအစေခံရဲ့ပန်းထိုးလက်ဆောင်တွေကို လက်ခံပေမဲ့ ထိုပစ္စည်းတွေကို တကြိမ်တစ်ခါမှ အသုံးမပြုခဲ့ဘူး" ဂျီမိန်၏ နှုတ်ခမ်းတွင် လှောင်ပြောင်သော အပြုံးတစ်ခု ရှိနေသည်။ "ဒီကိစ္စအပေါ်မှာလည်း စန်းယု အရမ်းကို ပျော်ခဲ့တယ်၊ မြို့စား က ဒီပစ္စည်းတွေကို အသုံးပြုဖို့ မျှော်လင့်ရင်း စန်းယုက ပန်းထိုးရာမှာ ပိုမိုကျွမ်းကျင်လာစေရန်အတွက် လေ့ကျင့်မှုကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်လေ"

သူမ ဒီစကားတွေပြောလိုက်သည်နှင့် နင်းယုရွမ် ရှက်ရွံ့သွားတယ်။ သူ ချောင်းဆိုးလိုက်ပြီး တဖက်သို့ အကြည့်ရွေ့လိုက်သည်။ "ကိုယ်အသုံးပြုတဲ့ပစ္စည်းတွေကို အစေခံတွေက စီမံခန့်ခွဲတာ၊ ကိုယ် သိပ်အရေးမပေးခဲ့ဘူး"

"အရှင် က စန်းယုကို ဂရုမစိုက်ဘူး၊ ဒါ့ကြောင့် စန်းယု လုပ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကို အရှင် ဂရုမစိုက်တာ သဘာဝကျပါတယ်" ဂျီမိန် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ "စန်းယု အရှင့်အတွက် ထင်းရှူးမွှေးပင်ကို ဝတ်ရုံမှာ တစ်လလုံးလုံး ပန်းထိုးပြီး ပေးခဲ့တယ် ဒါပေမဲ့ ကံမကောင်းတာက အရှင် ဝတ်တာကို စန်းယု တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး"

မြန့်စန်းယု သည် မနားမယူပဲ ထိုဝတ်ရုံကို ရက်ပေါင်းများစွာ ပန်းထိုးခဲ့သည်။ ဖျားနာပြီးနောက် သက်လာသောအခါ သူမ ပန်းထိုးခဲ့ပြန်တယ်။ သို့သော် မြို့စားမိုယု သည် အဆိုပါပစ္စည်းကို ဂရုမစိုက်ဘဲ လက်ခံခဲ့ပြီး ၎င်း၏ဗီရိုထဲတွင် ထားခဲ့ကာ ၎င်းကို ထပ်မံမထုတ်တော့ပေ။