နွေဦးအနောက်ဆောင်ထဲ၌ အိမ်မက်မက်နေသူ။

Chapter: 018 - ရှေးခေတ်က အအေးခရင်မ် (၁)

Chapter: 018 – ရှေးခေတ်က အအေးခရင်မ် (၁)

ဂျီမိန် သည် မြန့်စန်းယု အပေါ် မြို့စား၏သဘောထားကို မြင်ဖူးသည်။ သူ့စိတ် ပြောင်းပြီး မြန့်စန်းယုကို ချစ်လာအောင် လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးယဉ်ဖို့သာ ရှိသည်။ ဂျီမိန် မြေပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသော ငိုနေသောလူကိုကြည့်ရင်း မျက်နှာထူထူကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ "အစေခံမကို ဒီမှာ ထာဝရချုပ်နှောင်ထားဖို့ စီစဉ်နေတာလား? ဒါ့ကြောင့် ဒီလို ဆန္ဒမျိုးကို ရှင် ပြောခဲ့တာလား?" ဟု သူမ မေးလိုက်ချိန်တွင် သူမ၏အသံသည် တိုးသည်။

မြန့်စန်းယု က ခေါင်းမော့ပြီး တစ်ခုခုကို ပြသဖို့ ဂျီမိန် ဆီသို့ လက်များကို ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ ဂျီမိန် သည် သူမ၏ရည်ရွယ်ချက်များကို နားမလည်သော်လည်း ငုံ့ကြည့်ရန် ခေါင်းငုံ့လိုက်သောအခါ မြန့်စန်းယုလက်များသည် နည်းနည်းပါးလွှာလာသည်ကို သတိပြုမိသည်။

ဂျီမိန် သည် သူမ၏ခန့်မှန်းချက် မှန်မမှန်ကို မြန့်စန်းယု ကို ရှင်းမပြခဲ့ပေ။ သူမ သည် လှည့်ထွက်ကာ စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ မီးခိုးထဲသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ဂျီမိန် က မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ မြန့်စန်းယု ဘာပြောဖို့ ကြိုးစားနေသလဲကို သူမ နားမလည်ပါ။ သို့သော် မြန့်စန်းယု သည် ထွက်ခွာသွားခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ၎င်းနှင့်ပတ်သက်၍ သူမဘာမျှမတတ်နိုင်ပေ။

နိုးလာသောအခါတွင် ကျောကုန်းတွင် ပူလောင်သောဝေဒနာကို ခံစားခဲ့ရပြီး မလှုပ်ရှားနိုင်တော့ပေ။ ဂျီမိန် သည် 'မုရွှီ' ဟု တိတ်တဆိတ် မခေါ်မီ လေအေးကို နှစ်ကြိမ် ရှူသွင်းပြီး ရှူထုတ်လိုက်သည်။

မုရွှီ အခန်းထဲသို့ ရေယူလာသည်။ သူမ နိုးနေတာ မြင်တော့ ကုတင်ဘေးသို့ အမြန်ရောက်လာတယ်။"သခင်မ မလှုပ်နဲ့၊ သခင်မ လိုချင်သမျှ ဒီအစေခံ ကပဲ ယူပေးပါရစေ"

ဂျီမိန် လဲလျောင်းနေပြီး သူမ၏ ရင်ဘတ်သည် ဖိအားကြောင့် မသက်မသာခံစားရသော်လည်း သူမခန္ဓာကိုယ်ကို အမှန်တကယ် မလှုပ်ရှားနိုင်ပေ။ သူမသည် နာကျင်စွာ မေးလိုက်သည်။ "ငါ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြန်လှုပ်ရှားနိုင်ဖို့ ဘယ်လောက် ကြာမလဲ?"