နွေဦးအနောက်ဆောင်ထဲ၌ အိမ်မက်မက်နေသူ။

Chapter: 015 - အိမ်တော်၏အပြစ်ပေးမှု၊ ကြိမ်ဒဏ် (1)

Chapter: 015 – အိမ်တော်၏အပြစ်ပေးမှု၊ ကြိမ်ဒဏ် (1)

သူတို့ရဲ့ လုပ်ရပ်က သူခိုးဖမ်းနေသလိုပဲ။ ဂျီမိန် ကို ခြံဝင်းရှိ ပင်မအခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသောအခါ သူမ နည်းနည်းနားမလည်သေး။

"မင်း ဘာလို့ဒီခြံမှာရှိနေတာလဲ?" အလယ်ခုံတွင်ထိုင်နေသော အမျိုးသားသည် အလွန်ရုပ်ဆိုးသောအမူအရာရှိသည်။ အစေခံများက အခြေအနေကို သတင်းပို့သည်ကို ကြားသောအခါ၊ သူ့မျက်လုံးများက သူမ၏ လှည့်စားမှုကို ကြည့်နေဟန်တူသည်။

ဂျီမိန် က ခေါင်းမမော့ပါ။ သူမ ဒီမှာဘာကြောင့်ရှိနေတာလဲရှင်းပြတာထက် နောက်ထပ်မေးခွန်းတစ်ခုကို ပိုသိချင်နေခဲ့တယ်။ "ဘာလို့ အစေခံကို ရှာနေကြတာလဲ?"

သူမ၏ခြံဝင်း သည် လူသွားခဲသည့်နေရာဖြစ်သည်။ ယုတ္တိဗေဒအရ၊ သူမ မရှိလျှင်ပင် မည်သူမျှ သတိမထားသင့်ပါ။ ဘာပဲပြောပြော မီးတုတ်တွေ ကိုင်ထားတဲ့ အစေခံအုပ်စုကြီးတွေက သူမကိုရှာနေတာ မထူးဆန်းဘူးလား။

နင်းယုရွမ်၏နားထဲတွင် ဤစကားများက သူမ နောင်တရဖို့ ငြင်းဆန်နေသည် ဟု အချက်ပြနေသည်။ သူ့အမူအရာက ချက်ချင်း ဆိုးသွားသည်။ "မြန့်စန်းယု၊ မင်းကို အကျဉ်းချထားတုန်းပဲ၊ မင်းက ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ အချုပ်ခန်းဝင်းထဲက ထွက်သွားရုံတင်မကဘဲ ရှန့်ဝေခြံဝင်း ရဲ့ နောက်ဖေးဥယျာဉ်ရဲ့ တောအုပ်ထဲလည်း ခိုးဝင်ခဲ့တယ်။ မင်း ဘာလုပ်ဖို့စီစဉ်နေတာလဲ?"

ဂျီမိန် က သူမပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်သော်လည်း သူမ စကားပြောရန် အချိန်မရသေးမီ အခန်းထဲသို့ တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာသည်။

"ဒီကိုယ်လုပ်တော် က အရှင့်ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ဒီကိုယ်လုပ်တော်က လူကို တွေ့ပြီလို့ ကြားလို့ပါ" မူရူချင်း၏အသံ သည် နူးညံ့ပျော့ပျောင်းစွာ အသံထွက်ရန် ရှားပါသည်။ သူမသည် မြန့်စန်းယုဘေးတွင် ဒူးထောက်ကာ ဂါဝရပြုသည်။

နင်းယုရွမ် က လက်မြှောက်၍ ပြောလိုက်သည်။ "မင်း ထနိုင်ပြီ"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ အရှင်" မုရူချင်း က ဖြည်းညှင်းစွာ ထရပ်လိုက်သည်။ ဂျီမိန် က ဒူးနာကျင်လာလို့ မုရူချင်းနဲ့အတူ မတ်တပ်ထရပ်ကာ ဒူးကို ပွတ်လိုက်သည်။