Glimpse of Sunrise

Chapter 47

France

R-18. Read at your own risk.

"A-ano ba 'yan... Yayayain lang sana kita kumain, e."

Pinahid ko ang mga luha ko at akmang tatayo na mula sa hita ni Sinag, pero ang isang 'to ay mas niyakap lang ako ng mahigpit.

"Huy! Hinihintay tayo nina Nanay," pasigaw kong bulong. 

Mamaya, magtaka ang mga 'yon kung bakit ang tagal namin. Nakakahiya! Dito pa talaga kami sa kwarto ko nag-usap ng ganoon. Panigurado, narinig nila ang pag-uusap namin. 

"Lumabas sila," tugon niya sa akin. Ang mukha niya ay nakaub-ob pa rin sa tagiliran ko.

Kumunot ang noo ko. "Paano mo nalaman?"

Hindi ko naman narinig na lumabas sina Nanay. Pero tumahimik nga ang paligid. Sinubukan kong pakinggan ang mga boses nina Nanay, pero wala naman akong narinig na kahit kaunti mula sa kanila. Mukhang umalis nga sila.

"Nakita ko yata silang sumilip saglit tapos umalis rin nang malaman na seryoso ang pinag-uusapan natin."

Mas lalong uminit ang mukha ko. So, tama nga ang hinala ko na narinig nila kami? Nakakahiya kung ganoon! Umiyak-iyak pa naman kaming dalawa habang nag-uusap.

Hinampas ko ang balikat niya. "Ikaw kasi, e! Bakit mo tiningnan 'yung photo album!"

Dapat nga, magalit ako sa kanya. Privacy ko kaya 'yon. Hindi dapat siya nakikialam ng gamit, lalo na't walang pahintulot sa may-ari. Kapag 'yon, ginawa niya sa iba, siguradong may makakaaway siya. 

Pero sabagay, wala rin namang kaso sa akin kung makita niya ang photo album. Iniisip ko nga siya habang ginagawa ko 'yon. Ginandahan ko ng sobra 'yung photo album para kung makikita man niya, hindi nakakahiya ang itsura.

"Nakita ko rin 'yon sa bag mo noong Paris, e. Nacurious tuloy ako. Akala ko, pictures mo lang sa Paris," aniya sa akin.

Naalala ko 'yon. Parati kong dala dati 'yung photo album dahil hilig kong tignan parati ang laman noon. E kaso, nagmamadali akong umalis sa Ezperanza noong huling uwi ko at naiwan ko rito ang photo album. Hindi pa ako mapakali noong una dahil hindi ako sanay na hindi ko 'yon dala.

"I love you, France." 

Sinag cupped my cheeks as he stared down at me with so much adoration and warmth. Parang may kung anong nagpalambot ng husto sa mga mata niya, dahilan para matunaw ang lahat ng kalamnan ko.

He reached out his other hand, gently tucking my hair behind my ear.

 "I love you too..." I answered, softly.

I closed my eyes, savoring the warmth of his thumb against my skin. Breath held, I waited for his lips to touch mine. When he finally closed the little distance between us, every emotion burst forth within me. 

Tears immediately fell down as he tasted, nibbled and caressed my lips. Everything felt familiar, yet new to me. I couldn't believe that this is happening again.

That this would happen again.

Hinawakan ni Sinag ang likod ng ulo ko. His kiss deepened, growing more desperate and hungry. He devoured my mouth like an impatient man. He tasted every corner of my mouth, savoring every lost opportunity he had before.

"Sinag..." My head tilted back when his mouth found my neck. He showered it with wet kisses, while his hand traveled down to my chest, making my breath hitched. "Y-yung pinto..."

Saglit siyang natigilan. Tinignan ko ang mukha niya. His gentle eyes had vanished and been replaced with a dark, impatient and burning gaze. Nagniningning ang mga mata niya sa kakaibang paraan.