"..මං මට ආදරේ නැති දවස් වලත් උඹට ආදරය කළා විද්..."
විදත් තොල් වලින් ඈත් වෙද්දි ත්‍රිලක්ෂ හැඟීම් දියකරන්න ගත්තෙ ඒ අතේ පිටි අල්ලට තිබ්බ පුංචි හාදුවකින්...
මං ඉපදුණේ මහ මුහුදට ආදරය කරන්න බලාගෙන ඒත් මං නැවතුණේ හිතුවක්කාර හඳක් ළඟ.."
"මං ඉපදුණේ රැළ්ලට ආදරය කරන්න බලාගෙන හැබැයි අන්තිම නැවතුණේ නපුරු ගුරෙක් ළඟ...ඒත් ඒ නපුරුකමට තමයි මං කැමතිම..."
විදත් නහයෙන් ත්‍රිලක්ෂගෙ නහයට පුංචි තට්ටුවක් දැම්මා...ඒ වචන ඉස්සරහ එයාටත් වචන එන්නෙ ඉබේටමයි...
"...-නපුරුකම බෝවෙනවා.."
"සිරාවට-!"
"ඔව්! ඒකනේ මගෙන් ඉගෙනගත්ත ගෝලයත් නපුරු වෙලා තියෙන්නේ..."
"ඒක තමයි මං බැලුවේ අච්චර හොඳට හිටිය දහම්ස අයියා එකපාරටම ලොකු ලයින් දෙන්න ගත්තෙ ඇයි කියලා...
හරිනෙ ඉතින් ඔය තියෙන්නේ...!" පුංචි හිනාවක් කට කොනින්...
"එතකොට දහම්ස විතරයි මගෙන්
ඉගෙනගත්තේ...ආහ්..? එතකොට මේ ගෝලයා ගැන මොකද කියන්නේ..? ම්ම්... මොකද කියන්නෙ...?"
ත්‍රිලක්ෂගෙ හීන් කෙටි රැවුල් පාරවල් මූණ පුරා වදිද්දි දැනෙන ටික්ල් ගතියට විදත්ට මූණපුරා හිනාවක් ගියේ ඉබේටමයි...
"ඕයිහ්- හරි...හරි! හරි.."
විදත් මූණ පැත්තට හරවගෙන හිනාවුණේ ත්‍රිලක්ෂව අතින් එහාට කරන ගමන්...
කවදාවත් නැති විදිහට දැනෙන ඒ ටික්ල් ගතිය කොච්චරක්ද කියන්න බැරි තරම් අමුතුයි එයාට...ඒත් කොහෙද විදත් හිනා වෙන්නෙ කොයි තරම්ද ඒ තරම්ම ත්‍රිලක්ෂ ඒ මූණෙ රටා ඇන්දා...
"ඒහ්...එපා..එපා....!" ඒක ලොකු හිනාවක්..
පියවුණ ඇස් එක්ක ගාණට තියෙන දත් පේළියෙන් පිරුණ ඒ හිනාව ලස්සනයි..
"මං කැමතිම උඹේ ඔය හිනාවට..."
ත්‍රිලක්ෂ කියද්දි විදත් ඇස් පිහාටු දිගෑරියා..
"පුංචි දරුවෙක් ළඟවත් නැති ඔය හිනාව මුළු ජීවිතකාලෙම වුණත් මට බලාගෙන ඉන්න පුළුවන්....මං ලිමිට්ස් තියාගෙන ඉන්නෙ උඹට ආදරේ අඩු නිසාවත් ඒ දේවල්වලට මගෙ තියන අකමැත්ත නිසාවත් නෙමෙයි විද්...දන්නවද මං ප්‍රාර්ථනා කරන්නෙ උඹ දැන්ම මිනිහෙක් වෙන්න එපා කියලා..."
YOU ARE READING
මීන් | MEEN
Non-Fiction"මං මූදු රැළ්ලට වඩා උඹට ඇබ්බැහි වෙලා.." -විදත් හංසනාදිත්‍යය-
