It started with a HELLO (ALDUB)

Chapter 23

#unedited

~~~ ALDEN ESTE ETHAN ~~~

Ethan's POV

"Nakalimutan mo yata yung sinabi ko jonas...

Hindi kita hahayaang saktan si ilyana." ang tanging nasabi ko. At hinawakan na si ilyana sa wrist, at hinila palabas ng rooftop.

Hindi naman na kami hinabol o ginulo pa ni jonas. Samantalang tahimik lang si ilyana hanggang sa makapasok kami sa elevator.

Pero pansin ko ang panay sulyap niya sakin kaya naman humarap ako sa kanya at kinorner siya. Napasandal naman si ilyana sa elevator. Nanlalaki ang mata. Tsk.

Masaya akong okay siya pero nakakainis kasi bakit pa siya sumama kay jonas? Pano na lang kung may gawin sa kanya yun? Eh kilala ko yung
lalaking yun >.<

Nilapit ko yung mukha ko sa kanya. "Hindi ka dapat sumama kay jonas." May bahid ng pagka inis kong sabi. Ewan ko ba. Naiinis talaga ako.

"m-mag-uusap lang naman kami"

"kahit na! Hindi mo dapat pinagkakatiwalaan ang taong hindi mo pa ganon kakilala!"

Mukhang nainis naman si ilyana sa inasta ko at napakunot ang noo. "Katulad mo ethan? Dapat ba hindi rin ako kagad nagtiwala sayo?" sagot niya na nagpatahimik sakin;

Sh*t basag ako dun ah. Ano nga bang karapatan kong pagbawalan siya samantalang sinira ko rin ang tiwala niya?

"Saka! Bakit ka ba nagagalit?" tanong pa niya. Napalayo naman ako rito't napatitig sa kanya.

It's because I was god d*mn worried!

Ang gusto ko sanang isigaw sa kanya pero parang napanghinaan ako ng loob.

Kasi pag sinabi ko ba yun, maniniwala pa ba siya sakin? pagkatapos ng mga kasinungalingan na ginawa ko sa kanya?..

*sigh* Narinig ko ang pagtunog ng elevator at pagbukas nito.

Nauna namang lumabas si ilyana na sinundan ko ng tingin. Ang bilis ng lakad nito na para bang gusto niya ng lumayo sakin.

Pasara na rin ang elevator pero namalayan ko na lang ang sarili ko na pinigilan ang pagsara nito at mabilis na sumunod kay ilyana.

Hinarangan ko ang dinadaanan niya kaya napahinto siya't napaangat ang tingin sakin. "i'm sorry. Sorry sa sinabi ko. Kaya Huwag ka ng magalit oh."

While ilyana just stared at me. Hindi.ko tuloy matukoy kung anong iniisip niya.

At Seriously? Hindi ko alam kung anong ginagawa ko pero iniisip ko palang na galit siya sakin. Nalulungkot nako. I just felt that I wanted us to be the same liked before.

Yung nakangiti siya.. Nakangiti ako. Nang magkasama. Yung ganon..

Samantala "ETHAN!" dinig ko namang sigaw, hindi kalayuan samin.

Napalingon kami ni ilyana.
At nakita ko si eunice na hingal na hingal.

Bakit siya nandito?

Lumapit siya samin at agad akong sinermunan. "ethan! Bakit ka ba tumakas sa hospital? Hindi ka pa magaling! Pinag-alala mo ko."

Hindi ako sumagot..

napatingin naman siya sa katabi ko na si ilyana. Papalit palit ang tingin niya samin at tila nagtataka si eunice. "inday? *tingin sakin ng masama* bakit kayo magkasama?"

"nag-usap lang kami." simpleng sagot ko. Wala naman kasi akong dapat pang i-explain sa kanya.

Oo. Mahal ko si eunice.
Pero nitong nagdaang araw parang may pagbabagong hindi dapat.

"pumunta ka ba dito dahil kay inday?"

Tumingin naman ako kay ilyana na nakayuko lang at tahimik. Parang gusto ko siyang iharap sakin at sabihan na please dito ka lang sa tabi ko.

Hindi ko alam kung saan ko nakukuha yung mga ganong pag-iisip pero gusto ko talagang sabihin yun sa hindi malamang dahilan.

Saka sa kabila na kaharap ko si eunice na mahal ko, bakit si ilyana ang inaalala ko?

"ethan? Sumagot ka."
Nabaling ang tingin ko kay eunice na patuloy sa pagtanong,

"Iwan mo muna kami eunice." ang nasabi ko na lang. Napa-buka ang bibig nito at tila hindi makapaniwala.

Sinulyapan niya si ilyana at tiningnan ako ulit. Nakita ko ang pagkalungkot ng mata niya..

"akala ko ba ako ang mahal mo.." pabulong pero sakto lang para marinig kong sabi niya. Agad namang naglakad ito palayo.

Na-blanko rin bigla ang isip ko dahil sa sinabi ni eunice.

Did I just hurt her feelings?.,

"Hindi mo dapat sinabi yun ethan. Ganyan ka ba talaga?" inangat niya ang tingin sakin. "Ganyan ka ba ka-manhid ethan?"

"manhid?"

Lumapit siya sakin at dinuro ako. "Oo ethan ikaw. Manhid ka! Nasasaktan mo si eunice, nasasaktan mo ko. Pero hindi mo man lang maramdaman! Ganon ka kamanhid! Nakakainis ka!" asik nito at pinaghahampas ako sa dibdib.

Hinawakan ko ang dalawang kamay nito at napatitig sa kanya. Pero panay palag nito. "bitawan mo ko. Naiinis ako sayo! Bitawan mo.ko!"

Hindi ko pinansin ang inis niya't mas inilapit ang sarili ko sa kanya.

"Bakit ka nasasaktan?"

Napatigil siya't napatitig rin sa mata ko. Tila huminahon siya at nagulat sa tanong ko.

"sabihin mo kung bakit ilyana.." pilit ko. Gusto ko kasing malaman.. Ay hindi. Alam ko na pala.. Gusto ko lang marinig.. Marinig galing mismo sa bibig niya..

Pero Nalungkot si ilyana at nakita ko ang konting luha sa mata niya. "May eunice kana ethan. Kaya huwag mo ng ipaamin sakin..."

Nasaktan ako sa pagkasabi niyang yun. Tinanggal niya naman ang pagkakawak ko sa kanya't lumayo sakin.

"It's not easy to hide this feelings ethan but I better kept it to myself kung hindi rin naman masusuklian pabalik..lalo na't may mahal ka ng iba" may tumulong luha kay ilyana na agad din naman nitong pinunasan.

Tumingin siya sakin at pilit na ngumiti. "sige ethan. Goodbye baka hinahanap nako nila ranzel" ang sabi niya't tumalikod na pero agad ko ding hinawakan yung kamay niya't pinaharap siya sakin. Naramdaman ko ang pagkagulat niya't pagtataka.
"e-ethan."

"Huwag...

h-hindi ko pa alam kung bakit.. pero
I can't stop thinking about you ilyana. and it sucks because I know i'm not supposed to."

was all I could say. Kasi the moment she said goodbye. I was too scared na baka iyun na ang huli naming pag-uusap.

Alam kong mali dahil paano na lang si eunice...

Pero ang tanong.

Mahal ko pa ba si eunice?

~~To be continue...

A/N: Ayan na guys! May POV na si alden este ethan :D natapos ko kagad at na-excite ako kaya ayan na ang update ko! Pasensiya na kung maikli lang, sinadya ko.talaga haha jke.

Mag-uupdate din naman ako kagad, pero depende Hahaha!

Anyway Sana nagustuhan niyo po! :***