It started with a HELLO (ALDUB)

Chapter 30

#unedited

~~~ AMINAN DAY ~~~

June's POV

"Paano kung sabihin kong oo, susuko kana ba?" tanong niya na para bang wala akong pag-asa kay inday

But i'm not june buenafe for nothing.

Lumapit ako kay ethan at hinawakan siya sa kwelyo "*smirk* hindi ako sumusuko. Dahil lahat ng gusto ko, nakukuha ko ethan, alam mo yun. " pananakot ko pero walang bakas ng takot ang makikita sa mukha ni ethan na mas lalo kong kinainis.

Hinawakan niya ang kamay ko at inalis sa kwelyo niya. "but I won't let you have her. Not this time june. Not ever." nilingon ni ethan si inday na tahimik lang na nakatingin samin at nilapitan niya

Samantalang natahimik at naniningkit sa inis ang mata ko ng tingnan sila. Sh*t

"e-ethan?" tawag ni inday. And her eyes... nakakabaduy pero...

Bakit inday? I never saw you look at me liked that?

And now. I'm standing beside them pero habang tinitingnan sila. I felt liked hindi nila pansin ang presensiya ko. Para bang silang dalawa lang ang tao sa loob ng kwartong to.

Hinawakan ni ethan ang kamay ni inday and kiss the back of it.
"i'll see you tomorrow*smile*"

Hindi naman naka-imik si inday, kaya tiningnan muna ako ni ethan at saka lumabas na ng kwarto.

Hanggang sa mawala na ito, nakatingin parin si inday sa pinto kung saan lumabas si ethan.

Hindi man halata pero nasasaktan din ako. Dahil seryoso ako.. Seryoso ako ng sabihin kong gusto ko siya.

"inday.." tawag ko sa kanya para mapansin niya man lang na nandito pako. "Huwag ka naman sanang magpahalata na si ethan ang gusto mo at hindi ako." may hinanakit na sabi ko at lumabas na rin ng kwarto niya.

Ngayon na lang ako ulit nagmahal pero si ethan na naman ang mahal. Una si vivian, ngayon si inday?
Ayaw ko ng magpatalo.

By fighting fair and square may mapapala ba ko? I don't think so.
Kaya bilang June Buenafe, gagawin ko lahat.. Mapunta lang sakin si inday.

~~

Inday's POV

*next day*

Pumasok nako sa AA at kinausap ko na rin mga teachers ko about sa exam ko and ang sabi naman nila, may valid reason naman daw ako kaya bibigyan na lang nila ako ng special exam.

Pero pre-occupied ang isip ko ngayon para mag-focus para dun! At kasalanan lahat to nila ethan at june

"Inday! May naghahanap sayo sa labas!" tawag sakin ng kaklase ko.

Sino naman kaya yun?

"yieee baka si ethan my labs mo na naman yan ah." tukso naman sakin ni rica.

"Baliw" ang sabi ko at tumayo na.

"sus if I know winiwish mo rin."

Ngumiti na lang ako at naglakad na palabas ng classroom. Hindi ko alam pero tila nagdilang anghel si rica dahil paglabas ko ay si ethan ang bumungad sakin.

"Hi" ngiting-ngiti niyang bati at lumapit sakin. "ah Hello?"

"Para sayo." napatingin naman ako sa hawak niyang chocolates at rose at nag-aalinlangang kinuha dahil sa confused parin ako! Katulad na lang kahapon ng halikan niya yung kamay ko kaya hindi ako naka-imik >,<

"ah thank you. Pero...para saan to?"

Dinaan niya na naman ako sa pag-ngiti niya at napahawak pa siya sa batok niya.

Urgh! Ethan! Huwag kang magpa-cute! *///w///*

Sa bawat pag ngiti mo nakakalimutan ko na dapat kinakalimutan ko na yung nararamdaman ko para sayo!

"hindi mo parin ba gets?"

"ang alin?" tanong ko kasi hindi ko talaga gets! Nag-assume nako dati, at nasaktan lang ako, kaya ayaw ko ng maulit yun. Malay ko ba kung nagpapanggap na naman siya...

"Na hindi na si eunice ang mahal ko."

...... S I L E N C E ....

Hinawakan niya ko sa kamay at tumitig sakin. "Hindi na kasi... May dumating... At kumuha ng puso ko ng hindi nagpapaalam.."ang sabi niya

Pero hinila ko ang kamay ko sa kanya "H-huwag... Huwag mong ituloy kung ano man yang sasabihin mo.. Kaya please.. Ayaw ko ng masaktan ulit"

Nawala ang ngiti niya at tila nalungkot sa mga sinabi ko.

Oo mahal ko si ethan.. Pero natatakot rin kasi ako sa pwedeng mangyari...Kaya okay naman to diba? Okay na yung ganto lang?

Okay... Okay nga ba?

Mas lumapit naman sakin si ethan at nagulat na lang ako ng pinagdikit niya ang mga noo namin. Sa sobrang lapit niya hindi ko maiwasang ma-ilang. "e-ethan?"

"i'm sorry ilyana... I'm sorry.."
Kinuha niya ang kamay ko at idinikit niya sa bandang dibdib niya. At sa pagdikit niyang yun.. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso niya... Na alam kong kasing bilis din ng puso ko kung tumibok ngayon..

"You feel that? Can you hear my heart calling you're name ilyana?" tanong niya na nagpamula sa aking mukha.
Lumayo siya sakin, at hinawakan niya ang isang pisngi ko't tumitig sa mga mata ko. Sa titig na ginagawa niya feeling ko natutunaw ako.

"I'm sorry kung bigla akong naging ganto.. I'm sorry rin if nasaktan kita.. But let me..no-- please let me... Be the one to put the pieces back.. Let me fix you're broken heart. Or if you want.. let me give my heart to you instead..

So please don't push me away.."

Because of that I was speechless. Mixed emotions? Hindi ko alam.

"I love you ilyana..." he finally said.

Parang huminto ang paghinga ko at hindi ko napigilang maiyak. It was only four words yet it brings so much magic in me.

"I love you.. I really do. So please...Don't give up on me."

Ahh ethan. How can I give up on you if I also do love you?

~~~To be continue..

A/N: taas ang mga kamay sa mga naka-imagine at kinilig! Hihi :"> maikli po ba? SINADYA KO PO YUN HAHAHAHAHA! Pero may next update nako. Binitin ko lang talaga kayo XD Saka grabe nasa serious mode ako niyan. Kaya napapa-english ang chap nato haha