Nerd by Day, Assassin by Night

29th - Truth

A/N: Salamat po sa pagview nang Story na ito at Naachieve ang 167 na Rank pinaka mataas ko T...T. :) Ipakalat niyo na rin ang storia ito..... at magpakarami kayo magbasa hehe

He is now .....kissing hard on me na para bang walang bukas and I expectedly kiss him back. I really love him...dahil lahat nang galit ko nabura for a second. Those lips...ramdam kong miss niya ako....pero....baka ako lang nagiisip non?

Naramdaman ko nalang nang itinulak niya ako sa isang malamig na pader without breaking our kiss. Pero....doon ako nagising at napabukas nang mata..nagising sa hwisyo....mas lalo niya pa ako hinapit palapit sa kanya.... pero nang nagising ako sa huwisyo this time....tinadyakan ko siya sabay tinulak. Parehas kaming hingal na hingal...then without a blink lumapit ako sa kanya at sinampal siya nang malakas.....then my tears fall down.

Naiinis ako sa sarili ko after nang pangagamit niya sa akin.....nakuha niya pa ako halikan? He is Insane!!!!! Ginamit niya kahinaan ko...ang pagmamahal ko sa kanya. Nakatingin lang siya sa akin...we are both staring too each other. Lumapit siya pero lumayo ako...

"Wh-what's wrong baby? Matagal kitang hinahanap..were have been?Halos mabaliw ako nang nawala ka sa kasal natin!?.... Wala akong pakielam na sumama ka sa kanya...because I know matatagpuan ulit kita at hindi ako nagkamali.......I found you..." He was going to step forward on me again nang bumunot ako nang baril at tinutok sa kanya.

"Wag kang lalapit!!!!!" sigaw ko sa kanya....at ikinasa ko ang baril sa kanya. Then he stop.... I breath hard.

"Alam mong hindi ako lalaban sa iyo Stephanie....." sabi niya sa akin. I know and I will use it...lalo na sa situation natin ngayon. Dahil kanina you used my weakness...then I will use your weakness too...so we are now quits.

"Sinungaling ka!!!!!!!!" sigaw ko sa kanya. Wala na ako pakielam kung may nakakakita sa amin but luckily wala...at iyon ang nakakapagtaka.

"Anong sinasabi mo?" tanong niya. Tumawa ako.... hindi ko alam pero I need a confirmation.

"N-na-kakaalala...ka na ba?" I gulped first but I stuttered also! . Hindi ko alam pero nanalangin ako hindi. Even I believe on god....I don't believe on saint but this time tinatawag ko sila. Sabi sa akin ni Raymond effective daw iyon. Tumingin ako sa mga mata niya....why he is not reacting??? bakit? bakit hindi siya nagsasalita?!

"S-sagutin mo ang tanong ko Steven Magpayo! or should I say...Steven Zeus Deovenir!!!?" I stuttered. Bakit di siya gumagalaw... naiinis ako nanghihina ako.

"No........" I breath relief...gumaan ang pakiramdam ko but he breath hard "And Yes.........." nanlaki ang mga mata ko..damn!!!! mas hinigpitan ko pa ang hawak kong baril sa kanya. I composed my self so naalala niya ako kailan? Paano? Saan? Kung hinahanap niya nga ako bakit hindi niya na isip na nasabahay lang ako nang mga magulang ko? He is stupid....but NO ..I know.....he is not unfortunately.

May plano ba siya? What his plan? Kasama ba ako doon? Maybe not....wag kang illusyunada Stephanie.

"For the last question..........."mas hinigpitan ko ang pagkakahawak sa baril. "Minahal mo ba ako? Did you really love me? or........Did you just use me from the START!!" I shouted. Wala na akong pakielam kung may makahuli sa akin nang dahil sa pagtutok nang baril sa kanya."JUST TELL THE TRUTH!!" I Just need damn answer........ Stephen....


He breath hard...."No..." he said. Two letters lang iyon....... my tears fall...so lahat iyon pagpapanggap? Inalis ko ang mga luha naglalabasan sa mukha ko....

"From the start...I treated you as a bestfriend yun ang totoo.......at from the start totoo.... hindi kita minahal because of Cheska b -" Pinutol ko ang sinabi niya. Stupid lies! Stupid Reasons...I need to break this hell.

"STOP!!!" I said it with him then he looked at me. Alam ko mukha na ako kawawa......so this is the real feelings huh? I have pride of mine...galit yan ang nararamdaman ko. Siguro masaya na sila.....now I decided...I need to sign those fucking damn papers......lahat nang pagpipigil ko di pirmahan iyon ay naglaho na....I...I..just want to get freedom of this place! Freedom from his lies!

"Tama na siguro ang nalaman ko....." unti-unti ako naglakad patalikod "Don't follow me..." then tumakbo ako..... he said without a word. Hinanap ko agad si Cody at binuhay para paandarin ito. I need to think somethings...naalala na pala niya ako? Bakit hindi niya sinabi? Is she inlove madly with Cheska??? Magkasama ba sila ngayon? Hinanap niya ba talaga ako or nilinglang nanaman niya ako? and those memories....he is now back....

Nakakainis feeling guilty pa ako sa kanya...dahil alam ko niloloko ko siya but I was wrong...he lied again!!! He lied on me again damn and it hurts!!!! Alam ko naman nagsinungaling ako sa kanya..pero mas masakit kapag siya pala ang nagsisinungaling...at dahil doon hindi ko na alam ang papaniwalaan ko...

Nawala ako sa pagiisip nang may biglang tumawid na kotse at buti nalang nakaiwas ako. Kamuntik na ako doon. Itinigil ko sa isang safe na lugar si Cody at bumaling sa kwintas na hawak hawak ko.... maybe my mother protected me.

I need to forget him. Ngayon I will follow what's good in to me.....and not my stupid heart of mine...


Ilang araw ang lumipas at nagtatago ako ngayon sa aking hideout para makapaglabas nang stress.

No one knows this place...only me. Tinignan ko ulit ang invitation.... I need to go on that place. Kailangan ko malaman ang mysteryo doon.

Tinignan ko ang cellphone ko at nakita ko ang number ni Raven.

"Hello..."I know it's him..."We need to talk" sabi niya. I am busy typing on my online courses. Yes...even hindi ko na tinuloy ang pagaaral sa ibang university ay nagpatuloy ako sa pagaaral...to get a diploma certifate.

"Okay, just tell me the day and time...at saan" ibinaba ko ang telepono at ipinatok agad sa side table.


Dumating na ang hapon at nagpunta na ako sa lugar na kikitaan ko sa kanya. I fixed my self and wearing my long sleeves and long skirt na hangang sakong. Naglagay din ako nang panyo sa aking leeg.


Nasa coffee shop na ako nang namataan ko si Raven. Umupo ako sa harap niya at napansin ko nagbulungan ang mga nakapaligid sa amin. Bakit anong masama kung ganto ang suot ko? Pero hindi ko nalang pinansin iyon.

"Anong kailangan mo?" tanong ko sa kanya. He get a coffee and sipped.

"Talagang pinanindigan mo na iyan Stephanie? " he laughed " Anyway mas maganda kung ganyan ang suot mo...mas mababawasan ang maatract sayo..." he look in to my eyes then smiled. Nagtaas ako nang kilay ano ba kailangan niya?

"Ano ba talaga ang kailangan mo?....sinasa-" naputol ang sinabi ko nang sumingit siya "Look.. I know your action Steph...and..." ibinato niya ang invitation na katulad nang sa kanya.... naningkit ang mata ko...mukhang alam ko na ang gusto niya ipahiwatig.

"What would I do? Anong gagawin ko dyan Raven?" he smiled again. Mukhang nakikipaglaro siya sa akin. "Wag kang aattend dyan...." I gulped hard.Paano niya nalaman? I forget...Raven is Raven....

"Pano kung ayoko?" He look at me very serious... mukhang this time he is Serious. " Alam ko....na susuway ka at di mapipigilan...but if you love your self...wag ka pumunta. You are very in dangerous place." inilagay niya niya ang pictures sa harap ko at laking gulat ko na.....si Steven and Me kissing each other sa ospital. Tumingin ako sa kanya but he look away.

"Just...don't trust him Red...." he breath hard " Nasaktan ako when I see this but....mas masasaktan ako kung mapapahamak ka Red. Alam ko if you have ways ..... makakatakas ka sa bahay na iyon kahit gaano pa kahigpit ang securidad doon even yur life was in danger. I hate to do this Red..hindi ko naman hiningi ang pagmamahal mo..but hinihingi ko ang kaligtasan mo...just to be safe. " tumayo siya. "Even if you love him....even if you are in pain...Again..I can heal and love you as much you love him"then tumalikod na siya sa akin.

I know..he is confessing again. I breath hard...sana kung sinabi mo ang mga yan nang mahal pa kita....baka hindi tayo parehas nasasaktan. Pero hindi natuturuan ang puso.

Naglakad ako sa mall to Refreshen...gusto kong makapag-isip. At kasali sa mga iniisip ko si Raven...what if hindi ako nahulog kay Steven? Ito ang hirap kapag nagiisa......kung ano ano nalang ang sumasagi sa isip ko. Hindi ko namalayan may nabangga ako. Nahulog niya ang mga pinamili niya...agad kong kinuha iyon at laking gulat ko...siya nanaman.

"What!! Ikaw nanaman? Ang babaeng Jologs sa barko?" tumingin siya sa akin parang nandidiri. "Ingrata ka na nga...BULAG KA PA!!!" sigaw niya sa akin.

Gosh...control....Stephanie..

"Hindi ko naman sinadya iyon..." sabi ko sa kanya pero nagirap siya sa akin.

"Alam mo wala akong pakielam! Bulag! ARGHH!!!!! Bwiset!!! Ang mga damit ko sa boyfriend ko sinira mo!!!" Sigaw niya sa akin. Kainis kanina pa kami pinagtitinginan!


"What's Happening?....." Mula sa likod ko ramdam ko ang malamig na boses na iyon. Siya ba ang kasintahan niya? Nanalaki ang mga mata ko....dahil kilalang kilala ko ang boses na iyon.....


Well what the hell is happening here!!!?


Damn!


Itutuloy......