Nerd by Day, Assassin by Night

42th - Ending of Us (Final Chapter)

A/N: Siguraduhin basahin ang NOTE ko sa dulo kung ayaw niyo pong mabitin.

Pabalik na kami ni Raven kung nasaan si Kira at Steven. Isang pangako at desisyon ang kailangan kong gawin. Nangako sa akin si Raven na magkikita parin kami ni Steven, pagkalabas nang bundok.

Naaninag ko na ang liwanag. Ang liwanag kung nasaan sila Steven.

Agad akong nilapitan ni Steven at iniyakap. Kinagat ko ang aking labi upang pigilan ang luha ko pati sa mangyayaring ito. Pero hindi ko kaya at nagsisimula nang maginit ang dulo nang aking mga mata.

Hindi ko kaya mamatay si Steven nang walang ginagawa.

"Baby, let's go,,,hayaan na natin sila." Kinuha ni Steven ang kamay ko pero pumiglas ako. Oo alam kong kailangan magtiwala pero alam kong walang kasiguraduhan kung magkasama kami dalawa.

Tumingin ako kay Raven at nagiwas tingin. Bumalik ang tingin ko kay Steven.

Ngumiti siya at kinuha ulit ang kamay ko pero pumiglas ulit ako. Naningkit ang mga mata niya at ngumisi.

Umiling siya at nilapitan ako.

"Step...ha-halika n-na"hinila niya ulit ang kamay ko. Pumikit ako at pinunasan ang takas na luha ko sa aking mukha. Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang luha ko at hindi magtuloy-tuloy.

Kumuha ako nang lakas nang loob at tumingin kay Raven.

"H-hindi ako s-sasama sayo...." ngumisi siya pero alam kong ang ngisi na iyon ay pagkainis.

"Baby, hindi magandang biro iyan....." hinatak niya ulit ang aking kamay. Umiling ako at binitawan siya ulit..kumuha ako nang buwelo at nagsalita.

"Steven kailangan natin makinig kay Raven, sasama a-ako sa kanya....p-pero ma-magkikita parin naman tayo may lugar tayong pagkakakita-" tumalikod siya.

"You don't trust me right...."Napatalikod siya, ramdam ko ang mabibigat niyang hininga.Agad ako Umiling .."No! I really trust you Steven pero ..."hindi ko na napigilan at napayuko na ako at tinakpan ang mukha ko dahil humagulgol na ako sa iyak.

Ayokong makita niya ako nang ganito pero hindi ko macontrol ang emosyon namamayani sa dibdib ko.

Napatigil ako bigla ko dahil nakaramdama ako nang isang mainit na bisig at alam kong siya iyon.

"Shh....sorry....Stop crying...sorry baby...." niyakap ko siya nang mahigpit. Naramdaman kong hinalikan niya ang sentido ko. "Don't cry baby....please...." garalgal ang boses niya. Matagal akong nakayakap sa kanya, narinig ko din ang mabibigat niyang paghinga.

Inihiwalay niya ako nang yakap at ipinagdikit ang noo namin. Inalis niya din ang mga luha ko...pagkatapos ang salamin ko dahan dahan niya inalis iyon.

Kasabay non hinalikan niya ako sa noo. He look at me...

"From this day until we meet again, Don't ever wear this" Itinaas niya ang salamin ko ".....dahil ako mismo muli ang magkakabit nito..."tinignan niya ako sa mata.

"You will be my one and only girl who can portray a...Nerd by day, Assassin by night." iniyakap niya ako. Nanlaki ang mga mata ko when he whispered on my left ear.

"Baby, I agree..." niyakap niya ako. Alam kong ang bigat din nang desisyon niya na pagpayag sa desisyon ko pero mas hindi ko maatim na sa situation namin...na maari kami mamatay pareho.

"Thank You..Steven...." bumitiw siya sa yakap ko. Napalingon ulit ako sa gawi ni Raven. Nakatingin siya sa amin at lumapit.

"We need to plan everything..."hindi ko alam pero nakita kong nasasaktan si Raven. Alam kong mahal ko siya dati pero hangang doon nalang iyon at pagkakaibigan lang ang kaya kong ibigay.

Naramdaman kong pinisil ni Steven ang kamay ko at hinalikan iyon.

"Baby..." I said...nanlaki ang mata niya. Tumango siya at naglakad papunta kela Raven.


Nagusap kami apat, maghihiwalay kami base sa dalawang pangkat.

Kasama ko si Raven at habang si Steven ay si Kira. May mapa ang bundok na ito kung saan si Raven at Kira ang mayroon. Kapag nakababa na nang bundok ay maglalakbay patungo sa ika-lawang bayan kung saan may nakaabang na tauhan ni Raven na nakahanda incase na may mangyari ganito.