Nerd by Day, Assassin by Night

TMCG - Chapter 1

Ngayon nakatingin ako  sa langit at tinatanaw magsigalawan ang mga ulap. Kasabay non ang pagkakausap sayo.

"Kamusta ka na? Wag kang magtampo kung late ako nakarating kahapon. Di ba sabi ko sayo dadalhan kita nang mga cookies na gawa ko? "sambit ko. 

Sa bawat pagkausap ko sayo ay kalakip ang sugat nang kahapon na mananatili sa aking marka hangang sa aking huling hininga. Unti-unti kong pinipikit at dinadama ang hangin na dumidikit sa aking katawan. 

Binuksan ko ang aking palad at unti-unti ko din itinataas ang aking kamay.


Naramdaman ko ang pagpatak nang ulan. "Baby bakit ka umiiyak? Natutuwa ka noh? Kasi dadalhan kita? Wag kang magalala nandito lang ako.....Just... Wait for me. Pagkatapos nang mahabang panahon magiisa na tayo konting panahon nalang."ngumiti ako.  "Always Remember that I love you..."saad ko.

"God Zeus, andito na po ang mga miyembro nang kasaping nang organization" bumuntong hininga ako. Binuksan ko nang dahan-dahan ang aking mga mata at tumingin sa langit. "Baby....please guide me..."I whispered. Ito ang mga katagang sinsabi ko bago humarap sa kanila.

Humarap ako sa aking kanang kamay at naghanda para suotin ang aking maskara...pagpapangap.

Mula sa pinakamataas na palapag kung saan makikita ang mga naglalakihang gusali ay pumasok ako sa isang private elevator kung saan daan sa kamatayan.

Alam ko anytime, I can die. Pero imposible iyon dahil bago pa man sila makakilos....naunahan ko na sila.

Ang dating Steven is careless but now...I'm God Zeus which is Ruthless.

Isang malaking pintuan ang bumungad sa akin. I smirked ano nanaman kaya ang pagkakaguluhan nila? It's interesting.

Pumasok ako na may seryoson mukha diretchong tingin. Pagkapwesto ko sa aking trono ay agad silang lumuhod.

Umupo na ako at tamad na nakatingin sa kanila. Iba nga naman nagagawa kung makapangyarihan ka. Kaya mo baliktarin ang mundo.

I smirked.....ni isa sa kanila walang nakaisip na babaliktad agad ang mundo..they must die all. They anticipate me to sit in this throne kaya gumawa sila nang paraan para pigilan ito. I know isa sa kanila ang kumakalaban sa Orz. 

Wala ako pinagkakatiwalaan sa kanila. Tumingin ako sa buong paligid at alam ko na habang nakayuko sila ay maaring minumura nila ako. Wala ako magagawa....they build me kung ano ako ngayon. 

Lumipas ang ilang minuto at hindi ako nagsasalita sa harap nila.

Naputol ang katahimikan nang nagsalita  ang isang elder at  lumapit ito.

"God Zeus, nasa 30 years old na kayo.Binata rin kayo at sa tingin namin ay karapat-dapat na kayo magpakasal. Iminumungkahi ko-" hindi ko na siya pinatapos pa at itinaas ko na ang aking kamay. I smirked.

Lumapit si Dylan sa aking tabi at yumuko. Binunot niya ang kanyang baril at ipinutok niya sa puso nang taong iyon. Sino may sabi magpapakasal ako? Kung hindi lang siya... wala ako pakakasalan iba.

Inalis ang katawan na nakakalat sa aking harapan. At nagsalita ang aking kanang kamay. 

"Napatunayan siya ay nagtaksil sa Organization. Madami siyang napatay na wala naman basehan at ang angkan nila ay madami nasimot na kayamanan sa Organization  at  bilang paglabag doon hindi siya paalisin bagkus kapalit ang kanyang buhay" I smirked again.  Ramdam ko ang pagtago nang mga buntot nila.  Narinig ko din nagbulong-bulungan nila....they are all scared.

Yumuko ang ikalawang tao sa aking harapan. Ngumisi ako. Halatang pati siya ay natatakot.

"God Zeus," Lumunok siya "10% rate ang ikinalaki nang improvement natin last quarter. 50% naman po ang inimprove. Pwede po natin gamitin iyon para maging 70% rate ang balik sa atin" sumandal ako. Halatang pinagisipang mabuti ang kanyang salita.

Umalis na siya sa harapan ko at bumalik sa pwesto niya.

Itinaas ko ang aking kamay at tumango ang aking kanang kamay. 

"Hindi lingid sa kaalaman ninyo ay alam nang ating pinuno ang mga transaction niyo sa labas. Isang maling galaw niyo lang kamatayan ang kapalit. Kung mauulit pa ito ay hindi magaatubili ang pinuno patayin kayo"

As a sign of cue, tumayo ako at umalis na ako doon.

Now I am the leader of Orz, kahit ano pwede kong gawin. 

Madaming nagsasabi humina ito at hindi na siyang organization na makapangyarihan noon. Ngunit ngayon sa paghawak ko ay unti-unti ito lumakas hangang sa ito na ang kinakatakutan nang lahat.

Ganyan nga. Matakot ang dapat matakot dahil maninimula na ako maningil.

Dumiretcho na ako sa sasakyan at pumunta sa restaurant na pagkakakitaan nang aking ama.

As expected pinasarado niya ito. Pumasok ako sa isang kwarto at naiwan ang aking kanang kamay na si Dylan.

Dumiretcho na ako sa aking upuan at tumingin sa kanya.

"Alamin mo dapat ang mga gagawing hakbang mo, Steven" I smirked at tumingin sa kanya. Alam niya talagang inisin ako.

"Don't call me Steven, he is dead"nang namatay si Stephanie, kasabay non ay ang kamatayan ni Steven. Ni wala siyang karapatan tawagin ako sa pangalang kong iyon.

"Alam kong hindi ako naging mabuting ama sa inyo tatlo, pero you must know your limitations!" pagalit niya sabi.I smirked, talaga? I don't think so. 

Hindi ko siya kinibo at ngumisi lang sa kanya.

"Talaga? Hindi kasi kita naramdaman. Di ba nagamitan lang tayo? Unfortunately nabaliw ang anak mo at sinamantala mo iyon para lumakas ang angkan natin di ba? Hindi ka ba masaya? Ako na ang pinakamakapangyarihan kasama non ang ating angkan?!" kumuha ako nang pagkain at isinubo iyon.

Sa loob nang sampung taon, parang sinasabi niya naging isa siyang ama sa amin tatlo. Napailing nalang ako. He is a jackass father.

"You are a Deovenir, we are ruthless pero may mga limitation iyo-" pinutol ko ang sinabi niya.

"No limitations" Tumingin ako sa kanya "Bakit pa magkakaroon nang limitation ang isang bagay kung hindi rin naman mapipigilan ito? Tama ba?" I laughed. He teach me as his son. I smirked. Kung dati sunod-sunuran ako sa kanya pwes ngayon hindi na. I guessed the table flips. 

"I can kill you too, father." ngumisi ako sa kanya at tumayo "Hindi ako naniniwala sa kasabihang Blood is thicker than water"kumuha ako nang tubig at ininom iyon.