"Baba okulun kapanmasına iki ay var iki ay sonra ameliyat olmak istiyorum. "
"Helen saçmalamayı kes, o şey daha fazla sana zarar vermeden ameliyat olacaksın ve iyileşeceksin. "
"Bu benim kararım anladınız mı, erkenden ölmek istemiyorum, bir gün daha fazla yaşamak varken ameliyat olup hemen ölmek istemiyorum. "
"Neden böyle düşünüyorsun ki kızım. Tümör daha fazla yayıldıkça ölüm riskin artıyor. Şimdi ameliyat olursan risk daha az olacak. "
"Ya ölürsem? Risk her şekilde var zaten, ben hemen ölmek istemiyorum. "
"Bu kararı tek başına veremezsin. "
"Elbette veririm ben 18 yaşındayım. "
"Helen anlasana ölüyorsun! Yavaş yavaş, gözlerimizin önünde ölüyorsun ve bizden buna göz yummamızı mı bekliyorsun? Bencil olma. " cevap vermedim. Bu bencillik değildi. Bencillik miydi? Kafam yeterince karışıkken bu ameliyat olayı beni daha da geriyordu. Hiç bir şey söylemeden evden çıktım. Onur zaten beni kapıda bekliyordu. Gözlerimin dolu dolu olduğunu biliyordum. Bana gülümseyerek baktı. Tüm vücuduyla bana dönüp kolları arasına aldı.
"Her şey iyi olmayacak belki ama,olsa da olmasa da ben hep yanında olacağım. " diye fısıldadı kulağıma. Gözlerimden iki damla yaş onun omzuna düştü. Geri çekilip beceriksizce gülümsedim.
"Şşş.. ağlama. Ve kendini sakın baskı altında hissetme. Onlar senin iyiliğini istiyor sadece, onlar da korkuyor. Senin için endişeleniyorlar. "
"Peki, sen ne düşünüyorsun? " onun ne istediğini merak ediyordum. Kararımda yanımda olacağını biliyordum ama merak etmekten de alıkoyamıyordum kendimi.
"Benim ne düşündüğüm önemli değil. "
"Hayır benim için önemli. " derin bir nefes aldı.
"Aslına bakarsan şu an ameliyat olman iki ay sonra ameliyat olmandan daha risksiz. Seni anlıyorum, ölmekten, bizi bırakmaktan korkuyorsun ama iki ay sonra daha mı iyi olacak sanıyorsun? Her gün daha fazla acı çekeceksin. Bu gün gözlerinde geçici bulanıklık yaşadın, ya sonra? Bu kalıcı olursa, ya da omur iliğine zarar verirse, o zaman nasıl olacak, biz daha mı mutlu olacağız sanki? Ama bunlar benim düşüncelerim. Böyle olmasnın senin için daha iyi olacağını düşünüyorum. " haklıydı. Söylediği her kelimede sonun kadar haklıydı, ama belki de benim sorunum cesaret edememekti. Biraz düşünmeliydim en azından bir gün daha.
"Kardelen'in yanına gitmek istiyorum. Onunla konuşmak ve en azından bu kargaşayı sona erdirmek istiyorum. Ameliyat olacaksam kafam rahat olmalı öyle değil mi? " gülümsedim.
"Bunu istediğine emin misin? " isteğime şaşırmış olmalıydı ama bu konu artık sıkıcı olmaya başlamıştı. Başımı öne arkaya doğru salladım.
"Sen nasıl istersen. " dedi kapıdan çıkarken.
-
Utkuyla Kardeleni ilk gördüğüm yerdeydik. Onur onu arayıp yerini öğrenmişti.
"Sen gelmesen daha iyi olacak sanırım. "
"Peki burada bekliyor olacağım. Dikkat et. O ne söylerse söylesin seni kırmak için yapacak. "
"Biliyorum. " deyip kapıyı ittirdim. Apartmanın ilk katında günlük kiralanan evlerden birinde kalıyordu. Kendimi hazır hissettiğim zaman kapıyı tık tıkladım. Biraz bekledikten sonra önceden bana çok sevecen gelen sesiyle bağırdı.
"Geliyorum! " kapı açılınca bir süre afallasa da kendini toparladı.
"Seni beklemiyordum. "
