YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM SAYIN OKUYUCULAR... UMARIM YORUM VE VOTELERİ UNUTMASSINIZ. :) BU ARADA HALA HELEN'İ BULMUŞ DEĞİLİM ÖNERİLERİNİZİ BEKLİYORUM..
BEĞENMENİZ DİLEĞİYLE....
Şiiri okumayı bitirince düşünmeye başladım. Hayır yani ben nasıl göremedim ki onun bana hala aşık olduğunu? Bu kadar mı saf olmuştum ben ya?
“Helen! İnme mi indi? “
“Nasıl oluyor da anlamıyorum? Bu kadar mı aptalım ben ya?! “ diyerek kendime kızmaya devam ettim.
“Bak Helen, o sana ‘seni seviyorum ‘ demeden bir şey demek yok,anlaşıldı mı? Asıl konuya gelince sana soğuk davranmamın nedeni bu yüzden. Ben sana Berk’in aşık olduğunu söliyecektim,sende şekil A da görüldüğü gibi kendini yiyip bitirecektin. Sen Onur’u severken onun seni sevmesi sana ağır gelecekti. “
dedi,ama bir dakika ya benim Onur’u sevdiğimi nerden çıkarttı?
“Sen benim Onur’u sevdiğimi nerden çıkarttın acaba? “ Didim imalı imalı.
“Ona bakışlarından, ona öyle bi bakıyosun ki yicekmiş gibi, ayrıca senin onu sevdiğini anlamamak için kör olmak gerekir.”
“Off. Sen anladıysan kesin abim falan da anlamıştır.”
“Tek takıldığın yer bu mu? “
“Yaa Kardelen! “ dedim sitemle.
“Sadece zamana ihtiyacın var bebeğim. “ dedi bana sarılarak.
Bu sırada kapı tıklatıldı, Kardelen’le ayrıldık.gelen annemdi.
“Kızlar bölüyorum ama herkes sizi bekliyor, Berk bir şey söylicekmiş. “
“Tamam. “ deyip aşağı indik. Kardelen’le birlikte ikili koltuğa oturduk. Herkes Berk’e odaklandı. En sonunda konuşabilmişti beyefendi,
“Ben liseyi burada okumaya karar verdim ailem Antalya’da kalacaklar. “ herkesden şaşırma nidaları yükseliyordu,ardından da tebrikler falan ama ben bir şey dememiştim yani Berk burada olursa işim daha zor demekti. Ama sevindiğimi belli etmek için, Berk’in yüzüne bakıp gülümsesim. Yani zor da olsa başardım. Telefonumdaki titreşimle gelen mesaja odaklandım.
Kimden: Bay Zihin Okuyan
-Kendine eziyet etmeyi bırak, beni özlediğini biliyorum. Yüzsüz bu çocuk ya!
Kime: Bay Zihin Okuyan
-Nerden çıkarttın?! Diye gönderdim anında mesaj geldi,
Kimden: Bay Zihin Okuyan
-İçime doğdu.
Kime: Bay Zihin Okuyan
-Doğru sen seçilmiş kişisin zaten.
Kimden: Bay Zihin Okuyan
-Beni özlediğini kabul ediyosun yani J gerçekten yüzsüz bu çocuk hem de tescilli ambalajında yüzsüz.
Kime: Bay Zihin Okuyan
-Öyle bi şey mi dedim?
Kimden: Bay Zihin Okuyan
-Ama ima ettin ayrıca itiraz da etmedin.
Kime: Bay Zihin Okuyan
-Kabul de etmedim, neyse bizimkiler yanlış anlıcak şimdi görüşürüz iyi geceler.
Kimden: Bay Zihin Okuyan
-Sanada iyi geceler <3 diye mesaj attı ardından tekrar.
-Bu sefer yanlış kişiye atmadım, aslına bakarsan diğerinde de yanlış kişiye atmamıştım. J
Ben mesaj atmadım.hayır yani ne diycektim? ‘iyiki yanlış atmamışsın çok mutlu oldum’ falan mı? Göz kapaklarımın üzerindeki kurşunları hissedince izin isteyip odama çıktım.
Pijamalarımı giyip yatağa uzandım. Sağ elimi başımın altına aldım ve düşünmeye başladım. Onur… aklımdan bir an bile çıkmıyordu, onunla tanışalı daha 2-3 gün oldu ama onu düşünmemek elimde değil. Zaten her şey anahtarı vermeye gittiğimde olmuştu, onun duruşu,konuşması,gülüşü her şeyi beni ona çekiyordu. İlk görüşte aşktı galiba benimki. Aslında aşık olduğuma inanmıyorum ama Kardelen’in söylediklerini test ettim ve sonuç: ben Onur’a aşığım.
Şiir defterimi ve güllü kalemimi elime alıp yazmaya başladım.
Kendimi rahatlamış,
Huzur bulmuş hissediyorum.
Senli rüyalara dalmak
Seninle olmak istiyorum
Sadece biz olmak,
Bilmiyorum ama
Sana bağlandım galiba…
Şiirimde bile onu anlatıyorum, ‘Helen aklına mukayet ol kızım daha 2-3 gündür tanıdığın çocuğa şiirlerinde yer vermek de ne demek.’ Diye nutuk çekiyordu bana iç sesim ama onu dinlemeyip Onur’lu rüyalara dalmak dileğiyle gözlerimi yumdum…
