Jila

De verrassing

Mila en Jonas gingen naar buiten en Jonas nam zijn fiets, er lag een doek op de bagagedrager. 'Jij denkt toch ook aan alles!' Zei Mila. Jonas lachte. Ze vertrokken met de fiets. Het was nu 17h. Jonas reed naar het station. 'Wat ga je doen?' Vroeg Mila. 'Vertrouw je me?' Vroeg Jonas. Mila zei 'Ik vertrouw je met mijn ogen dicht.' Beide waren aan het lachen. Jonas nam kaar mee naar perron 2. Ze stapten de trein op. Mila vroeg 'Moet ik jou geen geld geven voor het treinticket?' 'Neen!' Zei Jonas een beetje kwaad. 'IK neem jou mee, dus ik betaal! Geen discussie erover! Jij gaat gewoon genieten! Begrepen?' Zei Jonas. 'Ja.' Lachte ze lief. Ze zaten zo'n uur op de trein. Toen ze plots aankwamen. Ze kwamen aan aan zee. 'Wat gaan we doen?' Vroeg Mila. 'Zeg, nieuwsgierig meisje! Je zal wel zien!' Zei Jonas. Het kwam stilletjes aan een beetje donker. Ze stapten richting de dijk. Ze keken naar de zee. Mila keek rond en plots viel haar oog op een soort tentje op het strand. 'Hé, moet je dat zien!' Zei ze. 'Vind je het mooi?' Vroeg Jonas. 'Wow, gewoon fantastisch! Wie daar in mag zitten heeft wel veel geluk!' Zei ze. 'Dat is waar! Maar het zal dan ook voor iemand heel speciaal zijn e!' Zei Jonas. Ze stapten in vet zand richting het tentje. Jonas zei 'Mila, ik heb euuhm, dit voor ons gehuurd!' Mila keek hem met grote ogen aan en kon zichzelf niet bedwingen en gaf hem een knuffel en ze zei 'dat is het liefste wat iemand ooit voor mij heeft gedaan! Dankje! Echt waar!' 'Voor jou doe ik dat met veel plezier!' Zei Jonas. Ze lieten elkaar los en ze gingen in de tent. Het was er prachtig, een uitzicht op de zonsondergang, als ze naar boven keken zagen ze de sterren en in de tent zelf waren er allemaal lichtjes en kaarsen en dekens en veel kussens aanwezig! Het was er top!
Jonas keek Mila aan, ze deed alsof ze dat niet zag. Maar ze zei toch 'zeg, is er iets?' Jonas keek weg en zei 'Als ik eerlijk mag zijn! Ja! Ik kijk heel graag naar mooie mensen!' 'Gekkie!' Zei Mila en bloosde. De zon was ondertussen ondergegaan. Mila rilde. 'Heb je koud?' Vroeg Jonas. 'Ja eigenlijk wel een beetje.' Zei Mila. Jonas nam een deken en legde heg over haar heen. 'Is het wat beter?' Vroeg hij voor de zekerheid. 'Ja, bedankt! Je bent een schatje!' Zei ze zonder erover na te denken. Beide glimlachten en bloosden ze! Jonas legde zijn arm over Mila. Ze keken elkaar diep in de ogen. Jonas dacht dit is het moment. Ik moet het doen! Hij ging dichter naar haar toe. Hij nam met zijn hand haar hoofd vast en kuste haar. Ze genoten er beide van. Ze stopten met kussen en bleven elkaar ik de ogen kijken. Mila lachte en keek voor zich uit. Ze legde haar hoofd op Jonas. Maar Jonas ging liggen. Ze legde zich naast hem en nam hem stevig beet. Jonas nam een deken en legde het op hun. Ze vielen in slaap. De dag erna werden ze wakker van het geluid van de zee. Alle ja, Jonas werd wakker, Mila sliep nog. Hij keek haar aan en bleef naar haar kijken. Wat ziet ze er toch mooi uit dacht hij. Hij kuste haar om haar voorhoofd. Mila ontwaakte en nam hem stevig vast. En ze sloot opnieuw haar ogen. 'Mila? Het is nu 10h! Om 12h moeten we wel weg! We gaan eten!' Zei Jonas. Mila opende jaar ogen en zei 'Dat meen je niet! Dat is zooooo ontzettend lief! We kunnen wel nog even blijven liggen want ik lig zo goed!' 'Dat doen we!' Zei Jonas.