Jila

Nieuwsgierig

hoorden ze hun naam, ze keken elkaar verbaasd aan en gingen recht zitten. 'Hoorde jij wat ik hoorde?'
vroeg Jonas aan Mila en keek haar recht in haar helderblauwe ogen aan. 'Ik denk het wel! Ik hoorde onze naam!' zei Mila en keek ook Jonas aan die knikte maar Mila om te bevestigen dat hij hetzelfde had gehoord. Hij legde zich terug neer en al snel volgde Mila ook. Opnieuw riep er iemand hun namen, Mila ging terug recht zitten om te kijken of dat ze iemand zag maar dat was met geen succes. Maar ook Jonas ging recht zitten en schreeuwde het van de daken 'Het is Charlie! En dan is waarschijnlijk Jimmy er ook bij!' en keek Mila aan die met haar vingers op haar oren duwde, 'je maakt me doof!' riep Mila terug. Jonas ging dichter bij Mila en kuste haar op haar beide oren, 'Is het al wat beter?' vroeg hij omdat hij zich wel een beetje schuldig voelde. 'Nee, je zal me moeten verzorgen!' zei Mila heel serieus en zag meteen op het gezicht van Jonas de schuldgevoelens opkomen. 'He, het is een grapje!' zei Mila en lachte naar Jonas. 'Ik pak je wel terug!' zei Jonas en kietelde haar maar hield op op het moment dat hij de deurbel hoorde. Hij kroop door het raam en hielp Mila naar binnen, hij liep samen met Mila naar beneden en opende met een glimlach de deur. 'Dag bevertjes!' zei hij vrolijk en keek Charlie en Jimmy aan met een grote glimlach, Charlie keek Mila vragend aan, maar ze zag dat ook Mila niet wist wat er met Jonas aan de hand was. 'Ben je wel helemaal lekker?' vroeg Jimmy aan Jonas die een beetje bang werd van Jonas. 'Nee ik ben helemaal oké!' zei Jonas en glimlachte nog steeds. 'Okéééééé dan! Dan gaan we naar binnen zeker?' stelde Mila voor om de stilte te onderbreken, Jonas was een echte gentleman en liet Mila en Charlie eerst naar binnen gaan. Charlie liep een beetje om Mila bij zich te krijgen zodat ze Mila kon uit horen, 'Zeg Mila, een vraagje! Wat heb jij uitgespookt met Jonas? Dat mag je me ook wel eens leren, hoor?' vroeg Charlie aan Mila en keek haar vragend aan, 'Ik heb werkelijk geen idee!' zei Mila en was nog steeds enorm verbaast over het gedrag van Jonas. 'Ja, dat zal wel! Wat heb je gedaan met hem?' vroeg Charlie aan Mila en drong een beetje aan, Mila wilde net gaan antwoorden maar de jongens kwamen binnen. 'Wat willen jullie om te drinken?' vroeg Mila aan iedereen. 'Water is goed!' zei Jimmy en iedereen knikte instemmend. Mila trok Charlie mee naar de keuken om zogezegd te helpen maar natuurlijk kon Mila het wel alleen dragen maar Charlie wilde nog een verklaring en Mila wilde niet dat Charlie het zou vragen in het bij zijn van Jonas, dat zou Mila helemaal verlegen maken. 'Dus over daarnet. We hebben samen naar de sterren gekeken en Jonas had iets geschreeuwd naar beneden ik lag naast hem en had mijn handen voor mijn oren gedaan en ik zei dat ik super veel pijn had en hij trapte er ook echt in en toen ben ik in de lach geschoten en dan kietelde hij mij en dan ging de bel en gingen we naar beneden!' zei Mila en moest even adem nemen omdat ze het aan één stuk door had verteld. 'Dat was het of zo?' vroeg Charlie verbaast. 'Ja dat was het! Dus ik heb ook helemaal geen idee waarom Jonas zo eng vrolijk doet!' zei Mila en lachte naar Charlie, die er duidelijk ook niets van snapte, 'Ja het blijven natuurlijk jongens! Die zullen we denk ik nooit snappen! Die zijn ook zo raar! Maar het zijn ook wel de beste op de wereld!' zei Mila lachend en voelde zich rood worden. Charlie lachte terug en nam glazen uit de kast en zette ze op de tafel, terwijl had Mila het water uit de koelkast gehaald. 'Wij zijn er perfect team!' zei Charlie en lachte naar Mila, 'Daar heb je helemaal gelijk in!' zei Mila en glimlachte naar Charlie. Ze liepen samen terug naar de woonkamer waar ook de jongens druk aan het praten waren maar toen de meisje binnen kwamen werd het plots stil, 'Let maar niet op ons! Ga gerust verder!' zei Mila en glimlachte, 'Laat me 2 keer raden! Jullie waren bezig over ons?' en keek de jongens vragend aan en zag dat ze beide rood werden. 'Ja, dat zegt genoeg! Maar ja Charlie, ik weet waarom ze over ons bezig waren!' zei Mila en keek Charlie aan en deed teken dat ze mee moest doen, 'Ja! Wij zijn ook zo interessant!'zei Charlie en keek Mila aan, 'Ja ze zijn iets liefs van plan! Denk je niet?' vroeg Mila aan Charlie en zag in haar ooghoek dat Jonas naar Jimmy keek en dat Jimmy niet wist wat hij hoorde en ze snel iets moesten bedenken. 'Ja dat is zo!' zei Jimmy en kreeg een boze en wat-heb-je-nu-gedaan blik van Jonas op zich gestuurd. Jimmy wist niet wat hij net gezegd had en Jonas las de lippen van Jimmy die duidelijk sorry zeiden. Jonas en Jimmy zaten nu in een web vast en moesten dan ook maar iets verzinnen. Mila gaf een glas aan Jonas en ging zitten, Charlie deed hetzelfde maar dan gaf zij haar glas aan Jimmy. Mila ging tegen Jonas aan liggen omdat ze moe werd. 'Jah!' zei Charlie en legde haar hand op het been van Jimmy om duidelijk te maken dat het tegen hem was, 'We gaan dan maar zeker!' zei ze een keek hem aan en deed teken dat Mila moe was en ze hen alleen moesten laten. 'Ja! Dat is een goed idee!' antwoorde Jimmy en ging staan en nam het hand van Charlie en trok haar recht en dicht bij hem en kuste haar. 'Ja, je moest je vooral niet schamen!' zei Jonas en knipoogde naar Jimmy. 'We laten jullie buiten!' zei Jonas en ging ook staan en nam op dezelfde manier als Jimmy deed de hand van Mila en trok haar dicht bij hem en kuste haar ook, maar langer. Jonas had een overwinningsblik op zijn gezicht en voelde zich wel stoer. 'Okéééééééé! Dan gaan we maar!' zei Charlie om de kleine jongentjes te laten stoppen. Charlie nam Jimmy met zich mee en ze liepen naar de deur en deden hem open, Jonas en Mila wamen in het deurgat staan en zwaaiden naar hun totdat ze in het donker verdwenen. 'Waar was dat voor nodig?' vroeg Mila aan Jonas net toen ze de deur dicht had gedaan. 'Waar was wat voor nodig?' vroeg Jonas verbaast. 'Dit!' zei Mila en kuste Jonas lang op de mond. Hij lachte 'Ik .... ik...' zei Jonas stotterend. 'Ik... ik... wat? Je wilde gewoon bewijzen dat je het beter kon? Is het niet?' vroeg Mila, Jonas keek naar de grond en bloosde. 'Ik wist het!' riep Mila en lachte, 'Wat ben je toch stoer!' zei ze en lachte lief naar Jonas en gaf hem een kus op zijn wang. 'Laten we gaan slapen!' stelde Mila voor en trok Jonas mee naar boven Jonas zei niets maar knikte instemmend naar Mila. Toen ze boven aankwamen deden ze hun pyjama aan en gingen in het bed liggen. Jonas lag als eerst in het bed en keek naar Mila die haar haar in een staart was aan het doen, hij genoot ervan, hij genoot van alles wat Mila deed. Hij opende het deken en klopte op de matras om duidelijk te maken aan Mila dat ze naast hem moest gaan liggen, dat deed ze ook. Mila ging tegen Jonas aan liggen en Jonas sloeg zijn armen om Mila heen, ze vielen beide met een glimlach in slaap. Toen Mila haar ogen opende voelde ze dat Jonas niet naast haar lag, ze stond meteen op en liep naar beneden waar ze Jonas vond in de keuken, hij was bezig aan het ontbijt. Zonder dat hij haar had gezien, liep ze naar hem toe en smeet zichzelf om zijn nek heen en lachte en kust hem op zijn wang, 'Goeiemorgen, lieve schat!' zei ze vervolgens. Jonas had Mila vast genomen en haar omgedraaid zodat hij haar kon zien, hij zat op zijn armen, hij was ook zo sterk, hij kuste Mila op de mond, 'Goeiemorgen prinsesje!' antwoorde hij en zette haar terug op de grond. Ze gingen aan tafel zitten en aten in stilte maar lachten af en toe naar elkaar. Toen ze de ontbijttafel hadden opgeruimd gingen ze in de zetel zitten, toen plots de telefoon van Mila rinkelde. Mila stond meteen op, net als of Jonas niet mocht zien wie er belde. Ze nam haar telefoon op en Jonas kon niet horen wat ze zei. Toen ze het gesprek had af gesloten ging ze net als of er niets was gebeurd en ging terug bij Jonas zitten en legde zich in zijn armen. Maar Jonas kon het niet laten om het haar toch te vragen 'Wie belde ze?' vroeg hij en probeerde zo onnieuwsgierig mogelijk te klinken, maar dat hielp niet echt. 'Jij bent toch ook wel heel curieus é!