Jila

Het geluid...

maakte plots een heel gek geluidje waardoor Jimmy ook wakker werd, maar van Charlie en Mila was geen teken van leven, ze sliepen gewoon verder en dat was maar goed ook, want ze hadden beide een moeilijke nacht achter de rug. Ze zijn beide vele keren wakker geworden en hebben dus nog niet veel geslapen. Jonas en Jimmy keken elkaar aan en dachten hetzelfde, we moeten gaan kijken wat dat geluid was. Beide hadden ze nog niet gekeken hoe laat het was. Jonas nam zijn gsm uit zijn broek en keek op het schermpje 'Het is 6:32' fluisterde hij naar Jimmy, ze gingen beide rechtstaan, 'Er kan dan toch nog niemand op school zijn!' fluisterde hij tegen Jonas, Jonas draaide zich om en keek Mila aan, hij wilde haar niet alleen laten, ze had hem nodig en dat gelde ook voor Jimmy. Beide moesten ze even van hun hart een steen maken en toch buiten een kijkje gaan nemen, ze wilden beide weten wat dat geluid was. Jonas opende de deur heel rustig en stilletjes open maar schrok zich dood, Jimmy niesde heel dicht bij zijn oor, ze schoten beide in de lach, 'Ja, stil zijn hoeft nu ook niet meer!' zei Jonas sarcastisch en lachte naar Jimmy. Jonas stak zijn hoofd uit de deur en keek in de gang, er was niets of niemand te zien. Hij zette zijn eerste voet in de gang en hij hoorde het geluid opnieuw, Jonas sloeg heel snel de deur terug dicht, 'Wat doe je nu?' vroeg Jimmy geschrokken. 'Ik wil de meisjes niet alleen laten, ik wil niet dat hun iets overkomt! We kunnen als ze wakker zijn samen gaan kijken! Dat lijkt me veiliger! Ik mag er niet aan denken dat er iets met haar zou gebeuren, met hun.' zei Jonas en hij meende elk woord dat uit zijn mond kwam, 'Dat is inderdaad een goed idee! Wij gaan onze meisje beschermen!' zei Jimmy en glimlachte. Ze liepen terug naar de meisjes en gingen weer bij hun liggen. Jonas legde Mila haar hoofd op hem en sloeg zijn arm om haar heen en fluisterde 'Zo kan jou niets overkomen!'. Jimmy ging ook bij Charlie liggen, maar voordat hij iets kon doen had Charlie hem al vast. Toen plots Mila al gillend wakker werd, was Jonas enorm geschrokken hoe Mila plots gilde, hij nam haar meteen in zijn armen stevig vast, 'Hé, wat is er? Je bent veilig! Ik ben bij jou!' zei hij om haar gerust te stellen, hij hart ging heel snel te keer. Charlie sliep door het gegil door, maar na enkele minuten kwam ook zei wakker met een enorme schok. 'Wat is er?' vroeg Jimmy aan Charlie omdat hij er ook van was geschrokken. Hij gaf haar een knuffel en daar werd ze rustig van. Toen ze allebei weer terug rustig waren, besloten Jonas en Jimmy te vertellen wat ze deze morgen hoorden en dat ze niet zijn gaan kijken omdat ze hun niet alleen wilden laten. Beide kregen ze van het laatste stuk een glimlach op hun gezichtje en keken de jongens dankbaar aan. 'Laten we nu gaan kijken! Ik ben wel nieuwsgierig naar dat geluid van jullie!' zei Mila en sprong recht. 'Oké, dan gaan we kijken!' zei Jonas en ging ook staan. 'Maar niet niezen hé!' zei Jimmy, Jonas en hij barstten uit in lachen en konden niet ophouden, terwijl Charlie en Mila heel serieus bleven en ook wel wilden weten waar het over ging. Maar toen ze erachter vroegen zeiden ze dat het een binnen pretje was tussen hun. Mila en Charlie vonden dat wel maar flauw, maar ze vroeger er niet verder naar. Ook Charlie en Jimmy gingen staan. Ze liepen met z'n vieren heel rustig door de zaal en Jonas opende de deur heel rustig en zo stil als mogelijk, hij opende ze en keek eerst in de gang, er was niemand, hij zette een eerst voet in de gang en lachte kort, dat was het moment dat Jimmy had geniest. Hij zetten een tweede voet in de gang en keek nogmaals naar links en naar rechts. Er was niets te zien. Hij deed teken naar Mila die achter hem stond dat ze mocht komen, toen deed Mila teken naar Charlie en Charlie naar Jimmy, toen ze allemaal in de gang stonden, voelden Charlie en Mila iets raars door hun lichaam gaan, ze hadden het op precies hetzelfde moment en toen ze het beschreven leek het wel hetzelfde, ze wisten niet wat er gebeurde. Jonas en Jimmy lieten de meisjes even bekomen en gingen toen het voor iedereen goed was door, ze liepen als echte spionnen door de gangen. Jonas stopte plots met stappen en stak zijn hand in de lucht op schouderhoogte om te laten merken dat ze moesten stoppen maar daar was het te laat voor, Mila botste tegen Jonas en Charlie tegen Mila en Jimmy tegen Charlie, ze lachten alle vier. 'Wat is er?' vroeg Jimmy heel stil tegen Jonas. 'Hoor je dat?' vroeg Jonas aan de rest. 'Dat is het!' riep Jimmy, 'Ssshhhhhhtttttt!' zei Jonas snel zodat ze het geluid zouden horen. Het geluid kwam van benden, ze liepen de trap af, heel voorzichtig deden ze dat, laar echt héél traag. Toen ze eindelijk de grond hadden geraakt vertrouwde Jonas even op zijn goede gehoor en probeerde zo goed mogelijk in te schatten van waar het geluid kwam. Ze liepen door de hele school. Toen plots de deur van het DAM open ging, ze liepen pijn snel achter de kluisjes, het was Kent en hij mocht hen daar niet zien, je mocht niet in school blijven. Ze bleven een hele tijd achter de kluisjes staan, ze kwamen er maar van langs als ze wisten dat er al andere leerlingen in het DAM binnen waren, ze deden alsof ze praatten maar eigenlijk zeiden ze niets, ze moesten zo subtiel mogelijk terug naar boven, wat ze hadden allemaal geen schoenen aan. Toen ze de theaterzaal terug binnen kwamen was alles opgeruimd, ze snapten er niets van. 'Hoe kan dat!' zei Charlie met haar mond vol tanden. Ze keken alle vier ongeloofwaardig, 'Wat is er... Huh! We hebben toch niet.... Watttt? Ik snap er niets van!' zei Jimmy en geloofde totaal niet wat hij zag. Ze liepen vol ongeloof verder en keken rond, het was zo raar, het was er brandschoon, eerst en vooral deden ze hun schoenen aan. Toen Mila plots een briefje opmerkte op het podium...