Jila

De eerste dag

'Jonas!' zei Mila heel serieus en stopte meteen met wandelen. Jonas draaide zich razend snel om en keek Mila met schrik aan, 'Wat is er?' vroeg hij heel erg ongerust. Mila wachtte ven met antwoorden. 'Ik ben mijn zonnebril vergeten thuis!' zei Mila en schoot meteen in de lach, maar Jonas lachte niet mee. 'We kunnen er om gaan als je wilt!' antwoorde hij serieus. Mila wist niet wat ze hoorde, had hij dat nu echt gevraagd. 'Euh, Jonas! Het is een grapje! Ik koop hier wel een zonnebril! We moeten daarvoor niet naar huis toe!' antwoorde Mila dan ook heel erg serieus. Jonas kon zijn lach niet meer bedwingen en barste luid in lachen uit. 'Ik heb je!' zei Jonas nog steeds met de slappe lach. 'Gohh! Jonas! Dat is niet lief van jou!' zei Mila en keek met een pruillip Jonas aan. 'Je hebt het zelf gezocht! Je weet niet hoe hard je me hebt doen schrikken! Nu staan we quitte!' zei Jonas en kreeg tranen in zijn ogen van het lachen. 'Ik ben echt kwaad ze!' zei Mila en keek boos de andere kant op. Als stopte Jonas met lachen. 'He, schat! Het spijt me! Ik had je niet voor de gek mogen houden! Maar dan had jij dat ook niet mogen doen!' zei Jonas en sloeg een arm om Mila heen en probeerde oogcontact te maken, maar dat lukte niet. 'Ik heb je!' zei Mila en draaide zich naar Jonas en kuste hem op de mond. 'Ik vind dat we nu quitte staan!' zei Mila en keek Jonas met een schattige blik aan, waar Jonas geen nee op kon zeggen. 'Het is al goed! Je moet me niet zo aankijken! Het is goed, we staan quitte!' zei Jonas en nam zijn Mila in zijn armen vast. Hij kuste haar vervolgens liefdevol op de mond en sloeg zijn arm over haar schouder. 'Laten we dan maar voor een zonnebril gaan kijken!' zei Jonas plagend. Mila gaf Jonas een por in zijn buik en lachte naar hem. Ze liepen beide gelukkig door de gezellige straatjes van Spanje, ze hadden het zo naar hun zin, ze vergaten al hun zorgen. Nadat Mila een zonnebril had gevonden besloten ze naar het strand te gaan. Ze liepen hand in hand langs de zee, ze waren aan het praten, aan het lachen, het was gewoon allemaal zo perfect. 'Heb je zin om even af te koelen in de zee?' vroeg Jonas en stopte met wandelen en keek Mila vragend aan. 'Met jou? Heel graag!' zei Mila en nam Jonas in haar armen. Ze deden hun kleren uit en gingen in hun zwemgerief de zee in. Mila sprong rond het middel van Jonas en bleef op hem zitten, hij kuste haar passioneel op haar lippen en liet zich in het water vallen waardoor ze beide kletsnat waren. 'JONASSSSS!' gilde Mila toen ze boven water kwam. 'Wat is er kleine natte schat!' zei Jonas plagerig. 'Mijn haar!' zei Mila teleurgesteld. 'Als het nu gaat drogen ga ik net een ontplofte poedel zijn!' zei ze verdrietig. 'Je blijft er prachtig uitzien! Ontplofte poedel of niet!' zei Jonas en glimlachte naar Mila. 'Ja, het is al goed! Je weet toch altijd de juiste woorden te zeggen e!' zei Mila en liet zich in zijn armen vallen. 'Dat is dan ook niet moeilijk als ik jou heb als inspiratie!' antwoorde Jonas en glimlachte lief terug naar Mila. 'Je laat me blozen!' zei Mila verlegen en kuste hem teder op zijn lippen. 'Ik hou van jou!' zei Mila vervolgd. Jonas antwoorde niet, maar hij nam zijn meisje vast en liet haar in zijn armen vallen en kuste haar vervolgens op de mond. 'Ik ook van jou!' zei Jonas tijdens de kus er even tussen. Mila moest er om lachen. 'Heb ik al gezegd hoe mooi je bent!' zei Jonas en keek zijn meisje heel verliefd aan. 'Jonas! Laat me niet zo blozen!' antwoorde Mila. Mila wist nooit hoe ze met complimentjes moest omgaan en zeker de complimentjes niet van Jonas. Want die waren zo oprecht en vol liefde. De zon ging rustig aan naar beneden en de maan besloot de plaats van de zon even in te nemen. Jonas en Mila bleven nog een hele tijd in het water, het was ook zo leuk. 'Zouden we niet beter een hapje gaan eten, prinses?' vroeg Jonas. 'Dat lijkt me een goed idee!' antwoorde Mila en kuste Jonas nog even teder op zijn lippen. Ze liepen het water uit en namen hun kleren in hun handen. Ze konden hun kleren niet opnieuw aantrekken want dan zouden die helemaal nat zijn dus ging Mila in haar bikini naar het hotel en Jonas in zijn zwemshort. De mensen die in het hotel zaten keken Mila en Jonas raar aan. Mila probeerde de blikken te vermijden en stapte sneller dan ooit te voren. Al snel kwamen ze aan in hun kamer, ja dat kon ook natuurlijk niet anders, met zo'n snelheid. Jonas spoelde zich snel af en droogde zich af. Ook Mila spoelde zich even af, ze kwam de douche uit en ondertussen was Jonas op hun bed gaan liggen. Hij dacht na, na over hoe prachtig alles hier niet was. Maar dat werd verstoord door luid gegil, snel keek hij op en besefte dat het Mila was die had gegild.