Jila

Het huis

Robin kwam de living binnen en Jonas en Mila keken elkaar met schrik aan en dachten beide dat Robin ze had gehoord en hij hun nu zocht. Maar gelukkig, hij keek gewoon even binnen en verliet de living. Mila en Jonas waren enorm opgelucht, en toen hoorden ze nog de voordeur toe slaan en de Robin de deur ook sloot. Ze keken elkaar met een glimlach aan en deden de kast open. Jonas kwam als eerste uit de kast en stak zijn hand naar Mila uit om haar uit de kast te helpen. Mila en Jonas besloten een kijkje te gaan nemen door heen het hele huis. Ze keken in elke kast achter elke deur maar vonden niets, terwijl Alex en Charlie nog steeds Robin aan het volgen waren. Jonas was een beetje ten einde raad maar Mila gaf niet op. Mila bleef maar zoeken, ze wilde Charlie opnieuw gelukkig zien en natuurlijk wilde ze Jimmy terug. Alex en Charlie bleven Robin volgen tot dat hij binnen in een huis liep. 'Dat zal waarschijnlijk zijn huis zijn!' zei Alex en keek Charlie aan. Ze besloten een kijkje te gaan nemen. Maar ze konden niet echt veel doen, dus besloten ze aan te bellen, maar daar had Charlie niet zo'n zin in. 'We kunnen gerust aan bellen, maar ik denk dat het beter zou zijn dat we niet voor de deur blijven staan! Want anders gaat hij weten dat we hem hebben gevolgd en dan zal hij misschien ook doorhebben dat Jonas en Mila het andere huis binnen zijn gegaan! Dus we moeten op afstand blijven!' zei Charlie heel serieus. 'Knap bolleke! Dat is een geweldig idee! Zo worden we niet gesnapt!' antwoorde Alex en lachte lief naar Charlie en kreeg en lieve glimlach terug van Charlie. 'Oké, we gaan als volgt te werk!' begon Alex serieus tegen Charlie. 'Jij verstopt je op een veilige plek! Niet te ver van hier, zodat ik naar jou kan komen!' zei Alex, 'Is dat goed voor jou?' vroeg Alex vervolgd aan Charlie. 'Ja, dat is een goed idee! Oké, we zoeken nu eerst een plekje en dan probeer jij aan te bellen!' zie Charlie en keek meteen rond of dat ze geen goed plekje zag. 'Daar!' riep Charlie plots, Alex was enorm geschrokken. Charlie had Alex niet willen doen schrikken, maar ze vond het wel grappig. Ze lachte luid en gaf Alex een knuffel om zich zo te excuseren. 'Sorry, het was niet mijn bedoeling om jou te doen schrikken!' zei Charlie en hield Alex in haar armen en keek recht in zijn ogen. Het was een magisch moment, beide wisten ze niet wat er gebeurde. Ze lieten elkaar verbaast los en bloosden beide, ze wisten echt niet wat er net gebeurde, maar ze voelden wel beide dat het speciaal en magisch was. Charlie ging achter een muur van een huis zitten en Alex liep rustig naar het huis van Robin toe. Hij slikte en lachte nog even naar Charlie, die hem goed in het oog hield. Alex besloot al zijn moed bij één te rapen en aan te bellen, hij drukte met zijn vinger op de bel en rende zo hard hij kon naar Charlie toe. Gelukkig was hij bij Charlie voordat de deur open ging. Charlie was zo bang dat ze zouden gesnapt worden, dat ze Alex in haar armen nam en haar hoofd op zijn borstkast liet rusten. 'Gelukkig zijn we niet gesnapt!' zei Charlie en liet een traan over haar wang naar beneden rollen, ze wilde niet nog een vriend kwijt zijn. De deur ging open en Robin keek van links naar rechts maar zag niets, hij fronste met zijn wenkbrauwen en sloot de deur opnieuw. Charlie was enorm bang geweest, ze rilde helemaal, dat voelde Alex. Hij gaf een kusje op haar hoofd om haar gerust te stellen en dat werkte ook wel een beetje, ze werd rustiger. Alex wilde Charlie niet alleen laten, het werd al wat later. Dus stelde Alex aan Charlie voor, 'Ik wil jou nu niet alleen laten, het was een spannende dag! Dus stel ik voor dat je met mij mee naar huis komt en bij mij blijft slapen!', Charlie zette zich recht en keek Alex vragend aan. 'Jij mag in de logeerkamer slapen! Maar ik zou je liefst bij me hebben in huis! Ik vertrouw die Robin ook niet!' zei Alex en keek Charlie aan. 'Het is goed! Ik kom met je mee!' antwoorde Charlie en lachte naar Alex. Alex kon zijn lach niet bedwingen, hij had zo'n geluk met zijn vrienden en dan vooral met Charlie. Alex ging recht staan en stak zijn hand maar Charlie uit om haar recht te helpen, Charlie lachte vriendelijk naar Alex en nam zijn hand vast en werd door hem recht getrokken. Ze liepen samen naar het huis van Alex. Toen ze na een lange wandeling aan het huis aankwamen, nam Alex de sleutel uit zijn zak en opende de deur. Charlie was verbaast, het was er zo gezellig, zo mooi ingericht. Alex zag de verbaasde blik op het gezicht van Charlie en keek haar vragend aan. 'Is alles oké met jou?' vroeg Alex ongerust. 'Wauw, het is hier prachtig!' zei Charlie, dat was het enige dat ze kon zeggen. 'Hé, wat had je dan verwacht?' vroeg Alex en keek naar Charlie en lachte. 'Wel, ik had het hier wel mooi verwacht, maar zo net en oh zo mooi ingericht!' zei Charlie en was nog steeds enorm verbaast. Ze begonnen te lachen en gingen in de zetel zitten en keken wat tv. Ze liep terug naar de gang en zag een mysterieus gordijn dat voor de muur hing, ze besloot het te openen. Ze geloofde niet wat ze zag, een deur. 'JONAS!' riep ze heel erg luid, Jonas was vliegensvlug bij Mila. 'Wat is er aan de hand?' vroeg Jonas ongerust. 'Kijk, een deur!' zei Mila, maar Jonas had dat ook wel al gezien 'We moeten ze open zien te krijgen!' voegde Mila aan haar zin toe. Jonas en Mila wisten niet hoe ze de deur moesten open krijgen. Jonas liep naar de keuken en zocht iets waar Mila eventueel de deur zou mee open krijgen. Hij liep zo snel mogelijk terug naar Mila en gaf een schroevendraaier, Mila keek Jonas aan en zei 'Meen je dit nu?' en lachte luid. 'Ja, ik kon niets beter vinden!' zei Jonas en moest ook wel een beetje lachen. 'Oké, maar ik probeer het wel met die fantastische schroevendraaier!' zei Mila en probeerde het slot open te krijgen. Toen na lang proberen ze eindelijk het slot open had gekregen, keek ze Jonas blij aan. 'Ik zei toch dat het zou lukken met een schroevendraaier!' zei Jonas al lachend tegen Mila, Mila begon luid te lachen. Maar ze hield al snel op. 'Oké, we gaan de deur open doen en een kijkje gaan nemen!' zei Mila serieus met lichte schrik in haar stem, dat kon Jonas horen. 'Oké, maar ik ga eerst!' zei Jonas en keek Mila aan. 'Ik wil niet dat jou iets overkomt! Dat overleef ik niet, echt niet!' zei Jonas en ging voor Mila staan en nam de klik van de deur vast. Mila nam het andere hand van Jonas vast, waardoor hij zich omdraaide. Mila kuste Jonas passioneel. 'Ik zie je graag!' zei ze als of ze wist dat er iets ging gebeuren. 'Mila, schat! Er overkomt ons niets! Ik ben bij jou! En als iemand jou iets aan wil doen, zal hij eerst langs mij moeten!' zei Jonas en gaf een kus op de neus van Mila, Mila lachte verlegen en was aan gedaan door de mooie woorden van Jonas. Jonas draaide zich opnieuw om en deed de klik naar beneden. Ze hoorden gestommel van uit de deur komen. Mila keek Jonas bang aan. 'We moeten dit doen!' zei Jonas en probeerde geruststellend naar Mila te kijken. Maar dat hielp niet echt! Ze was bang, maar dat gaf ze niet graag toe. 'Oké, ik ga de deur open doen!' deelde Jonas mee en deed de klik opnieuw naar beneden. Hij opende rustig de deur en zag...