Jila

Echt?!

Op het eerste zicht was er niemand, maar toen was er plots gestommel. Mila zette haar nagels in de arm van Jonas, het deed pijn, maar dat kon hem  niet schelen want het was Mila en dat was niet expres. Jonas zette een eerste voet binnen en keek nog een keer rond. Het geluid dat ze hoorden kwam uit de kast in de hoek van het lokaal. Jonas keek achterom en deed teken naar Alex dat hij moest komen, 'Wij gaan samen kijken!' fluisterde Jonas. Alex knikte en liep Jonas achterna. Jonas telde tot drie en ging dat de deur van de kast opendoen. '3...2..1...' hij opende de deur en zag dat er niets of niemand instond, het was een kast vol met kabels. Jonas lachte heel luid, Charlie, Mila en Jimmy wisten niet wat er gebeurde. Alex zat toen ook al in de slappe lach. Charlie, Jimmy en Mila kwamen naar de kast toe en konden dan ook hun lach niet meer inhouden. 'Oké! Dat mysterie is opgelost!' zei Jimmy al lachend. Ze gingen aan de computer zitten, Mila en Jonas aan een en naast hun zat Alex en naast Alex zaten Jimmy en Charlie, voor Alex was dat natuurlijk niet zo heel leuk, maar ze deden niet té klef, ze lieten Alex niet alleen. Ze zochten van alles op voor leuke ideeën voor het Galabal. 'Ik heb het!' riep Charlie, waardoor iedereen zich dood verschoot. 'We kunnen een koningin en een koning van het bal maken!' zei Charlie en werd er zelf enthousiast. 'Dat is een geweldig idee!' zei Alex. Iedereen vond het wel een leuk idee. 'Maar, wie zijn dan de genomineerden?' vroeg Jimmy heel droog. Mila barste in lachen uit. 'Wat is er?' vroeg Charlie ook heel droog aan Mila. 'Niets!' maar steeds bleef Mila en kon niet ophouden met lachen, ze wees naar de deur om zo te zeggen dat ze even naar buiten ging gaan. Ze ging staan en deed de deur open en liep nog even verder en plots was het gelach gedaan en hoorden ze gegil. Jonas sprong als een speer uit zijn stoel 'MILA? MILA? WAAR BEN JE?' riep hij heel erg luid want hij was echt heel ongerust. Mila was nergens te bespeuren, maar plots zag hij Mila verzakt zitten op de grond in de midden van het DAM. 'MILA?' zei Jonas rustig. Jonas liep naar Mila toe en zag dat ze aan het huilen was waardoor Jonas zakte door zijn knieën, hij wist niet wat er gebeurde. Charlie, Jimmy en Alex kwamen de gang dan ook in gerend. Jonas nam Mila in zijn armen en vroeg wat er scheelde. 'Ik... ik... ik hoo... hoorde... mii.... mijn... pa... papa... hij.... hij ... hij.... praatte... tegen... mij!' zei ze maar met heel wat haperingen er in. Ze kon niet ophouden met huilen, ze was echt geschrokken. 'Was hij hier?' vroeg Jonas. 'Ik weet het niet' zei Mila en barste weer in tranen uit. Jonas legde het hoofd van Mila op hem, want hij wist dat ze rustig werd van de hartslag van Jonas, en dat hielp ook. Jonas bleef nog even bij haar zitten en stond toen recht en bood haar een hand aan om op te staan, ze nam zijn hand, hij sloeg meteen een arm om Mila en deed teken naar Charlie, Jimmy en Alex dat ze geen vragen moesten stellen, niet nu. Ze gingen het computerlokaal met z'n allen binnen en gingen zitten, Mila zei geen woord. Toen Charlie zei dat ze even naar het toilet moest verliet ze het lokaal en ook zei begon te gillen, Jimmy smeet zijn stoel snel achteruit en liep zo snel hij kon het lokaal uit, 'CHARLIE? CHARLIE?? WAAR BEN JE???? CHARLIE?' riep hij en toen hij plots Charlie op de grond zag zitten kon hij niet snel genoeg bij haar zijn, hij nam haar meteen stevig vast in zijn armen, Charlie huilde en dat waren ze niet gewoon, er moest iets ergs gebeurd zijn. 'Charlie? Wat is er gebeurd?' vroeg Jimmy. Mila, Jonas en Alex kwamen de gang in en zeiden geen woord. 'Ik... ik... hoordeeee.... mijn....kleine....broertje....' zei ze en stortte totaal in en kon niet ophouden met huilen, Jimmy stelde verder geen vragen en liet haar even bekomen. Toen ze na meer 30 minuten huilen, hield het huilen op en gaf ze een knuffel aan Jimmy om te laten zien dat ze het heel lief vond, Jimmy kuste Charlie op haar voorhoofd. Dat had hij nog nooit gedaan ze begon er zelf zonder dat ze het besefte van te glimlachen, ze stonden op en liepen naar de eetzaal. 'Ik wil je niet verplichten, ik wil het jou gewoon vragen, je hoeft het me niet te vertellen! Maar wat is er gebeurd?' vroeg Jimmy heel lief aan Charlie. Charlie pinkte een traantje weg, 'Mijn kleine broertje stond hier ' zei ze en kreeg er een krop van in haar keel. 'Wat? Heb jij een broertje?' vroeg Jimmy ongelovig. 'Ja, ik HAD een broertje' zei ze en ze legde vooral de klemtoon op had, 'Ik was 10 en hij was 7, we liepen zoals elke dag samen naar school en we waren op weg en plots stak Felix de straat over zonder te kijken en er kwam een auto af en hij kon Felix niet meer ontwijken...' Charlie sprak het laatste woord uit en barste weer in tranen uit. Jimmy wist niet wat hij hoorde, hij liep op Charlie af en gaf haar een knuffel, 'Ik ben er zeker van dat alles goed gaat met je broertje.' zei hij en hij kreeg een kleine glimlach door haar tranen heen. 'Mijn ouders vonden het te pijnlijk om er over te praten of leuke herinneringen te vertellen dus hield ik mijn hele leven mijn mond tot op vandaag, Hij was hier!' zei Charlie en huilde nog verder en harder. 'Je broertje is altijd bij jou! Hij is altijd in jou mooie hartje!' zei Jimmy en door die woorden had hij Charlie echt geraakt, zo'n mooie woorden had nog nooit iemand tegen haar gezegd. 'Dank je wel! Je bent een schat!' zei Charlie en smeet haar in de armen van Jimmy. Ze keerden toen Charlie bekomen was terug naar de rest en gingen verder met wat ze bezig waren. Ze werkten nog even door en zochten dan een plaatsje om te slapen, ze besloten maar naar kostuums te zoeken en die op de grond gingen leggen om toch een beetje zacht te liggen, ze liepen de toneelzaal binnen en zochten volop, ze hadden eigenlijk geen zin om veel te zoeken dus gooiden ze maar alles wat ze vonden dat zacht was op de grond en gingen erop liggen. Mila en Charlie vielen als 2 blokjes in slaap. De jongens fluisterden nog wat en vielen na een tijdje ook in slaap. Mila en Charlie hadden beide een hele moeilijke nacht achter de rug, Toen de dag erop de zon door het gordijn in de ogen van Jonas scheen, hij werd wakker en keek hoe mooi Mila niet was, hij kon urenlang naar haar blijven kijken. De deur...