Jila

Een schat van een jongen

'Jonas, je beseft toch dat je niets mee hebt genomen hé!' zei Mila en begreep er helemaal niets van. Jonas moest zijn lach inslikken, hij mocht zichzelf niet verklikken. Hij moest het kunnen verzwijgen. 'Ja, ik weet het! Het zagen er niet zo'n lekkere dessertjes uit!' zei Jonas en moest echt moeite doen om niet in de lach te schieten. 'Wat doen we nu dan?' vroeg Mila en Jonas hoorde de teleurstelling in haar stem duidelijk. 'We kunnen naar onze kamer gaan!' stelde Jonas voor en kreeg het moeilijk toe hij te teleurgestelde blik in de ogen van Mila zag. Hij nam haar hand vast, maar voelde dat ze eigenlijk liever nog een dessertje had gegeten. Ze kwamen aan bij hun kamer en Jonas opende de deur en er was romantisch rood lichte en muziek. Jonas was blij dat het er mooi uitzag, maar Mila had het nog niet gezien. Maar dat moment dat Jonas haar de kamer binnentrok was haar gezicht goud waard. Ze wist niet wat haar overkwam. En je raad het nooit maar op de tafel stonden enkele lekkere dessertjes. Mila had dit totaal niet verwacht en zakte door haar benen. Jonas rende naar haar toe en hielp haar recht staan. Jonas wist dat hij haar enorm had verrast en ook dat ze moe was. Alle emoties kwamen bij elkaar. Jonas droeg zijn prinses naar het bed en legde haar erop. Enkele tranen ontsnapten. Mila's tranen waren van geluk, ze had het zo getroffen let een jongen zoals Jonas. Ze veegde snel haar tranen weg en lachte dankbaar naar Jonas. Jonas kuste Mila vol liefde op haar prachtige lippen. Hij nam haar nog even stevig in zijn armen. 'Jij blijft in ons bed! Ik bedien jou deze avond!' zei Jonas en keek in haar ogen en verdronk er bijna in. 'Mila! Dat is niet lief van jou!' zei Jonas met een lichte boze stem. Mila schrok van de woorden van Jonas en keek hem vragend aan. 'Je laat me in jou ogen verdrinken!' zei hij en lachte plagerig naar Mila. 'Jonas!' zei Mila kwaad. 'Je mag me niet zo laten schrikken!' zei ze en lachte dan ook, 'Maar dat is zo lief van jou!' zei ze verlegen. 'Zo ben ik wel e!' antwoorde Jonas met heel veel zelfzekerheid, maar hij wilde ook een reactie bij Mila uitlokken. 'Dat ben je inderdaad!' antwoorde Mila, maar dat antwoord had Jonas niet verwacht. Jonas gaf een kusje aan Mila en ging het ijsje halen, maar ondertussen was het als geen ijs meer, het was meer een soepje. Er was maar een kommetje, maar Jonas was voorbereid hij had voor twee lepels gezorgd en hij had ook rietjes liggen. Dus hij stak twee rietjes in het ijs, ofja de soep ;) Hij bracht het naar haar toe en ging naast haar neer zitten. Ze kropen gezellig onder het dekentje. Maar Mila duwde het deken weg. 'Wat is er?' vroeg Jonas verbaast. 'Ik zou het graag buiten op eten, we kunnen op ons terrasje zitten. Dan kan ik in jou ogen kijken!' zei Mila en zag een glimlach op het gezicht van Jonas verschijnen. Ook Jonas smeet snel het deken van zich en volgde Mila naar het terras. Het was er zo gezellig, er gingen lichtjes op en ze hadden en prachtig zicht op zee en konden naar de sterren kijken en natuurlijk konden ze van elkaar genieten, dat was nog het mooiste van alles. Ze gingen gezellig aan het tafeltje zitten en genoten ongelofelijk van het moment, het was dan ook een prachtig moment. Ze keken elkaar recht in de ogen terwijl ze het soepje :) op aten. Als hun dessertje op was besloten ze terug naar binnen te gaan? Gezellig samen onder het deken in bed. Jonas ging als eerste neer liggen en al snel ging Mila heel dicht tegen hem aan liggen. Ze nam hem stevig vast in haar armen. Jonas nam Mila ook stevig in zijn armen en kuste haar op haar hoofd en fluisterde 'Ik zie je graag!' en was eigenlijk aan het hopen dat Mila zou zeggen dat ze van hem hield, maar er kwam geen woord uit haar mond. Jonas was een beetje teleurgesteld en werd er zelfs een beetje triestig van. Hij probeerde naar Mila te kijken en merkte toen op dat haar ogen dicht waren, dus waarschijnlijk was ze in slaap gevallen. Jonas glimlachte en ging terug gaan neerliggen. Jonas dacht aan zijn meisje, hij was gelukkig. Hij viel met deze gedachte ook in slaap. 'Ik zie jou ook graag!' hoorde Jonas in zijn oor gefluisterd worden, hij schrok wakker en keek naast zich. Daar zat ze, zijn prinses. Ze lachte lief naar hem. Hij lachte naar Mila en kuste haar en zei goeiemorgen. 'Sorry, dat ik gisteren niet meer heb geantwoord op de woorden dat je me zei! Maar ik heb ze gehoord! En daarom heb ik jou met mijn antwoord ontwaakt!' zei Mila en keek Jonas verliefd aan. Opnieuw kuste Jonas Mila op de mond, maar deze keer met een grote glimlach op zijn lippen. 'Laten we ons gaan klaarmaken en genieten van hier en natuurlijk genieten van elkaar!' stelde Jonas voor en keek Mila vragend aan. Mila moest niet lang nadenken, 'Ja, dat is een fantastisch idee!' zei Mila enthousiast en sprong uit het bed en liep naar de badkamer. 'Ik ga me mooi maken!' zei Mila voordat ze de deur ging dicht doen. 'Dat moet je toch niet doen! Je bent nu al zo prachtig!' zei Jonas en glimlachte verliefd naar Mila. Mila begon te blozen en lachte en deed de deur dicht en douchte. Jonas ging naar het terrasje en keek naar de zee, hij raakte in trance, de zee was zo mooi. Hij schrok zich dood toen hij plots twee handen rond zijn middel voelde. 'Oei, last van een slecht geweten?' vroeg Mila lachend. 'Nee, ik was gewoon van de zee aan het genieten!' zei Jonas en was duidelijk geschrokken. Mila wist hoe ze dit het beste kon oplossen, ze moest hem gewoon een kus geven. En het hielp, maar dat wist Mila. Jonas ging zich dan ook maar klaar maken. Nu was Mila aan het genieten van de zee. 'MILA!' riep Jonas luid als hij naar het terras liep. Mila schrok zich dood. 'BEN JE GEK GEWORDEN!' riep ze luid tegen Jonas. 'Nee, ik ben niet gek geworden! Ik ben al altijd gek geweest, gek van jou!' zei Jonas en glimlachte naar Mila. 'Gohhh! Jonas je hebt me echt doen schrikken!' zei Mila en lachte naar Jonas omdat hij wel hele mooie woorden had gebruikt. 'Nu staan we quitte!' zei Jonas en nam zijn meisje in zijn armen. 'Ja, nu staan we quitte! Maar je hebt me echt wel erg laten schrikken!' zei Mila en probeerde medeleven van Jonas te krijgen, en natuurlijk lukte het haar. 'Kom we gaan ontbijten!' zei Jonas en nam haar hand vast en trok haar mee de deur uit. Ze liepen de zaal binnen en gingen naar het buffet en gingen aan hetzelfde tafeltje zitten als gisteren. 'Vanaf nu is dit dus ons tafeltje!' zei Mila lachend. Jonas glimlachte en gaf haar een kus. Ze aten hun ontbijtje op. 'Wat gaan we vandaag doen?' vroeg Mila met een grote glimlach op haar gezicht. 'We kunnen de stad gaan bekennen en zien waar we zin in hebben!' zei Jonas en keek Mila vragend aan. 'Dat is een geweldig idee!' antwoorde Mila enthousiast. Ze liepen de zaal uit en gingen naar buiten, de zon scheen op hun gezicht, het voelde zo goed. Zoveel warmte op hun.