Jila

De ontroering

En ging voor Mila staan en zei 'Kijk eens aan wie we hier hebben! Het meisje dat graag op mensen slaat!' Mila probeerde het te negeren. 'Je moet mij niet negeren! Ik ben niet bang voor jou hoor!' voegde de jongen er nog aan toe. 'Zeg Jonas, ik zou maar oppassen van haar, of straks krijg je ook nog klop' zei de jongen en keek Jonas aan. Jonas werd woest, 'JIJ GAAT EENS GOED NAAR MIJ LUISTEREN!' riep Jonas naar de jongen. 'Mila zou nooit iemand slaan zonder reden! Jij weet niet wat er allemaal gebeurd is! Dus hou je er buiten en laat ons gerust! Want jij en de rest van de school kennen het verhaal niet! DUS BEMOEI...' zei Jonas maar werd onderbroken door Mila, 'Jonas laat het!' zei Mila en nam de arm van Jonas vast. 'Nee, Mila! Ik laat het niet! Ze moeten jou niet afbreken! De enige echt schuldige is Robin, maar die komt er uit als een echte held en een jongen die niets fout kan fout doen! BEMOEI JE ER NIET MEE! Oh ja en ook nog. Mila is het liefste meisje dat ik ken en ik hou van haar! Dus ga weg en laat ons gerust!' zei Jonas kwaad tegen de jongen. De jongen was enorm geschrokken van de reactie van Jonas en liep weg zonder een woord te zeggen, hij schaamde zich. Mila was enorm ontroerd door de woorden van Jonas, zo iets had nog nooit, maar echt nog nooit iemand voor haar gedaan. Mila was enorm ontroerd en liet enkele tranen los, Jonas keek Mila aan en wist dat hij maar één ding kon doen, haar omhelzen. Ze nam hem stevig vast en zakte door haar benen. Jonas nam haar vast en zette haar zachtjes op de grond, de hele klas keek ze aan. 'Nu wilt ze zelf het slachtoffer spelen!' riep iemand van de klas, het was weer die jongen die al naar Mila toe was gegaan. 'Wat is er? Heb jij aandacht te kort?' vroeg Jonas sarcastisch en keek de jongen met een dodelijke blik aan. De jongen wende zijn blik af. Jonas keek Mila ongerust aan, 'Mila, is alles oké?' vroeg Jonas, maar kreeg geen antwoord van Mila. 'Van Loo! Ga even let Santiago naar buiten!' zei mevrouw De Neve. Jonas hielp Mila recht en ze liepen samen naar buiten. Jonas had nog maar net de deur achter hun dicht gedaan en Mila barste in tranen uit. Hij nam haar vast en droeg haar naar buiten. Hij zette haar neer aan een tafel en legde zijn schouder over haar, ze legde haar hoofd neer op zijn borstkas. 'Vertel me eens wat er scheelt!' zei Jonas en gaf een geruststellend en betrouwbaar kusje op haar hoofd. 'Ik wil hier weg! Iedereen haat mij!' huilde Mila tegen Jonas. 'Komaan schat! Laat je niet doen door die ene kwal! Ik ken althans veel mensen die van je houden!' zei Jonas tegen Mila. 'En moet je eens luisteren ik ben dol op jou! Ik hoe zielsveel van jou! En dat zal niet veranderen! Mijn liefde voor jou is...' zei Jonas maar werd door Mila onderbroken doordat Mila Jonas kuste. 'Dank je wel! Jij weet toch altijd weer een glimlach op mijn gezicht te toveren! Ik hou ook heel veel van jou!' zei Mila na de kus. 'Gaat het weer een beetje?' vroeg Jonas aan Mila. 'Pffff, ik zou het liefst de hele tijd in jou armen liggen!' zei Mila, maar ze wist dat dat niet kon. 'Wacht heb je even! Ik ga even!' zei Jonas en liep weg. 'Laat me niet alleen!' zei Mila maar dat zal Jonas vast niet meer hebben gehoord. Mila dacht dat ze Jonas nu echt kwijt was. Ze begon te huilen, het kon toch niet zijn dat ze Jonas kwijt was. Maar Jonas stond na enkele minuten terug bij haar. Zonder haar eerst aan te kijken zei hij 'Ik heb goed nieuws!' toen keek hij Mila aan en schrok, 'hé, wat is er?' vroeg hij en ging meteen naast haar zitten. 'Heeft iemand jou opnieuw lastig gevallen?' vroeg Jonas ongerust. 'Nee, ik dacht dat je me had laten zitten en je het wilde uit maken!' zei Mila en keek Jonas aan. 'Ben je gek! Ik hou van jou! Ik wil jou niet kwijt! Jij bent het belangrijkste in mijn leven! Ik wil met jou oud worden!' zei Jonas en liet een traan ontsnappen. Hij veegde de tranen van Mila weg en kuste haar. Ze kreeg een glimlach op haar gezicht. 'Wat is het goede nieuws?' vroeg Mila na enkele minuten stilte want ze was wel nieuwsgierig. 'Wel, ik ben naar mevrouw De Neve gegaan en we mogen gaan!' zei Jonas en zag een verbaasde blik op het gezicht van Mila. 'Huh! Waarom? Ik snap het niet!' zei Mila. 'Wel, ik heb aan mevrouw De Neve gezegd dat je het moeilijk had en dat ik met jou mee naar huis zou gaan! En ze zei meteen dat het oké was! Dus wij gaan naar huis!' zei Jonas en kreeg een glimlach op zijn gezicht. 'Dat meen je niet!' zei Mila blij, 'Er heeft dat toch niemand gehoord hé?' vroeg ze ongerust. 'Nee, ik had aan mevrouw De Neve gevraagd of ik ze even alleen mocht spreken en dat ze niets mocht zeggen aan de rest.' zei Jonas en stond op en vroeg het hand van Mila. Ze nam zijn hand en liepen hand in hand naar huis. Jonas legde zijn arm over Mila en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Jonas en Mila kwamen thuis aan en deden de deur open en gingen in de zetel zitten. 'Ik zal anders een bericht sturen naar Charlie want anders zal ze ongerust zijn!' zei Mila en nam haar telefoon uit haar boekentas. Ze had 10 gemiste roepen en 6 berichten. Jonas zag dat er iets mis was. 'Mila? Wat is er?' vroeg Jonas. 'Ik heb 10 gemiste oproepen en 6 berichten!' zei Mila geschrokken. 'Ola pola! Er is er ééntje populair!' zei Jonas al lachend, maar Mila kon er niet mee lachen. Ze ontgrendelde haar telefoon en keek van wie alle berichten en gemiste oproepen waren, toen ze keek naar wie de zender was werd ze lijk wit. Ze luisterde naar wat de zender wilde zeggen en opende een eerst bericht. 'Mila? Van wie komen die berichten?' vroeg Jonas. Mila begon te trillen, haar gsm viel uit haar handen op de grond. Mila was er niet goed van. Mila was in shock en dat maakte Jonas doodsbang. 'Mila? Van wie komen die berichten?' vroeg Jonas opnieuw en werd steeds ongeruster. Maar hij kreeg terug geen antwoord van Mila. 'Mila alsjeblieft!' zei Jonas maar kreeg opnieuw weer geen antwoord. Hij nam Mila vast, ze trilde helemaal. Niet van de koude maar van angst. 'Mag ik het lezen?' vroeg Jonas maar kreeg weer geen antwoord. Hij raapte de gsm van de grond en keek van wie het bericht kwam en van wie al die gemiste oproepen waren en trok grote ogen. De berichten waren van...

(Aangezien ik gisteren niet had geschreven, dacht ik ik schrijf een extra deeltje! Hopelijk vinden jullie dat leuk! Reacties zijn altijd hartelijk welkom en stemmen is ook fantastisch! Dus laat jullie gaan ;))