Waar zijn jullie?

802 25 2
                                    

Er waren buiten van die harde abnormale geluiden. Charlie zei 'Ik voel me niet veilig! Kan iemand buiten eens gaan checken of alles oké is?' Jimmy sprong meteen recht en liep naar buiten. Hij kwam terug en zei 'Ik zie niks speciaals! Je bent veilig bij mij... Euhhm ik bedoel eigenlijk bij ons!' Glimlachte hij. Charlie moest er meteen van lachen en vergat de enge geluiden.
Ze bleven nog urenlang kletsen maar na een tijdje viel iedereen toch in slaap. De volgende morgen kwamen Jimmy en Charlie wakker.
Ze lagen heel dicht bij elkaar en keken elkaar recht in de ogen. Toen ze na een tijdje eens keken naar Mila en Jonas, Mila lag in de armen van Jonas, hij had haar stevig vast. Charlie ging ze wakker maken maar Jimmy hield haar tegen en zei 'Laat die 2 maar! Wij gaan een wandeling maken en gaan naar de bakker voor een lekker ontbijtje! Is dat goed?'
Charlie glimlachte naar Jimmy. 'Ja doen we!' Zei ze heel enthousiast. Ze kleedden zich aan en vertrokken naar buiten. Ze liepen stil naast elkaar en zeiden geen woord tegen elkaar. Toen Jimmy plots het hand van Charlie vastnam. Ze schrok zich rot, maar vond het wel leuk! Ze liepen zo door en kwamen na een tijdje aan bij de bakker, bestelden wat ze nodig hadden en liepen de winkel weer uit. Maar deze keer nam Charlie Jimmy zijn hand. Ze keken elkaar recht in de ogen en bleven zo een 5 minuten staan, toen een hond door zijn geblaf het moment verbroken had. Ze liepen hand in hand verder. Ze kwamen aan bij het tentje en liepen binnen. Maar Mila en Jonas waren weg. Charlie begon meteen te roepen 'Mila? Jonas? Waar zijn jullie?' Maar ze kreeg geen antwoord.
Mila en Jonas liepen ongerust door het park. 'Charlie? Jimmy?' Riepen ze, maar kregen hier ook geen antwoord.  Ze konden elkaar maar niet vinden. Plots zakte Mila op de grond en begon te wenen. Jonas zette hem vlug naast haar en nam haar vast, zonder iets te zeggen. De knuffel zei genoeg. Toen Mila een beetje gekalmeerd was vroeg Jonas 'Wat is er met jou? Je kan me alles vertellen! Ik zeg het heus niet door!' Mila keek hem aan en glimlachte. Jonas deed de tranen weg van onder haar prachtige ogen. 'Wel, toen ik vroeger heel klein was... Kwam ik hier elke dag met m'n moeder wandele...' En terug barste ze in tranen uit. Opnieuw nam Jonas haar stevig vast en hij zei 'Hé, je moeder is altijd bij jou! Onthoud dat! Ze waakt elke seconde over jou! Ze is zo ontzettend trots op jou! Dat weet ik zeker!' Mila keek op en zei 'Ik verloor haar op heel jonge leeftijd en ik mis haar elke dag! We waren de beste vriendinnen!' Jonas keek recht in haar ogen en zij in de zijne. 'Je hebt diezelfde prachtige ogen als mijn moeder!' Zei Mila plots. 'Jij bent prachtig' zei Jonas zonder na te denken en begon te blozen.
Charlie en Jimmy liepen door heel het park. Ze riepen zich kapot en plots zag Charlie Mila en Jonas op het gras zitten ze gaf Jimmy een por en wees naar Mila en Jonas. 'Kijk daar zijn ze!' Zei ze. Ze wachtte niet op een antwoord en liep meteen naar Mila. Jonas zag haar aankomen en gaf Mila een zacht tikje en hij deed teken met zijn hoofd dat Charlie eraan kwam. Mila droogde haar tranen. 'Hier zijn jullie!' Zei Charlie. 'Waar waren jullie?' Mila keek naar Charlie en Jimmy die in de verte afkwam lopen 'Wij waren naar jullie opzoek!' Zei Mila. 'Ja dat zal wel!' Zei Charlie een beetje sarcastisch. 'Ik geloof er niks van! Waren zitten jullie dan?' Zei ze bruut. Mila moest haar tranen bedwingen en Jonas zag dat ze het moeilijk kreeg en zei meteen 'Ja Charlie, we hebben al even gelopen dus namen we even pauze! Of mag dat niet?' Charlie keek hun beide aan en lachte 'Oké vet spijt me! Ik mocht niet zo brutaal geweest zijn! Jullie zijn ook geen atleten e!' Zei ze zo lief mogelijk. Ze gingen met z'n allen staan en liepen terug naar de tent, aten hun ontbijtje op.

JilaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu