Jila

Oogjes dicht!

'Zouden we niet beter naar boven gaan!' Stelde Mila voor en glimlachte lief naar Jonas. 'Dat is een goed idee!' Antwoordde hij en lachte lief terug. Jonas ging recht staan en stak zijn hand naar Mila uit om haar uit de zetel te helpen. Ze nam met een lieve glimlach zijn hand aan, hij trok haar recht en ze gingen samen naar boven. Mila deed haar kamer deur open en nog steeds was ze zeer verbaast. 'Dit is echt wel het mooiste wat iemand ooit voor mij heeft gedaan! Ik wil je echt bedanken!' Zei Mila en sloeg haar armen rond de buik van Jonas. Maar Mila had nog niet alles gezien. 'Ik heb nog een kleine verrassing!' Zei Jonas. Ze kon niet geloven wat hij zei. 'Dat meen je toch niet!' Zei Mila. Jonas hield zijn handen voor haar ogen en leidde haar naar de muur waar ze naar keek als ze in haar bed lag. 'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij aan Mila om haar nieuwsgierig te maken. 'Ja! Ik ben er helemaal klaar voor!' Zei ze maar ze verwachte niet te veel. Hij telde af '3... 2... 1...' En hij deed zijn handen weg voor haar ogen. Ze wist niet hoe ze moest reageren. 'Wat vind je ervan?' Vroeg Jonas omdat hij vond dat het verdacht lang stil was. 'Ik... Ik...' Zei Mila maar kreeg geen woord meer uit haar mond. Ze draaide zich naar Jonas en nam hem stevig vast. 'Waarom heb je dit gedaan?' Vroeg Mila aan Jonas met tranen in haar ogen. 'Dat is onze eerste foto samen! De dag waarop ik verliefd op jou werd! En dus dacht ik, ik zet hem op een canvas en hang hem op! Want dat was een mooie dag! Toch voor mij!' Zei Jonas. 'Dat is waar, dat was een geweldige dag! Die dag heb ik de eerste keer echte liefde gevoeld! Ik vind het echt heel mooi! Dank je! Echt waar! Dank u wel!' Zei Mila en kuste hem op de mond. Ze gingen samen in haar bed liggen en keken samen naar de foto. Mila lag op Jonas zijn buik en hoorde zijn hartslag onregelmatig kloppen. 'Wat is er?' Vroeg ze ongerust. 'Niets' antwoordde hij. 'Waarom vraag je dat?' Vroeg Jonas. 'Omdat je hartslag onregelmatig klopt!' Zei Mila en ze hoorde de hartslag van Jonas ongelofelijk versnellen. 'Dat is jou schuld!' Zei hij en lachte naar haar, 'ik kan er niets aan doen maar elke keer jij bij mij bent gaat mijn hart te keer!' Zei  Jonas en hij zag dat Mila stiekem smolt voor de mooie woorden van Jonas. Ze keken samen naar de lichtjes en de foto. Zeiden geen woord meer tegen elkaar, maar dat was niet nodig. Want ze waren bij elkaar en dat was het belangrijkste. Mila viel als eerste in slaap. Jonas zag dat ze sliep en gaf haar een kus op haar voorhoofd en was nu gerust dus hij kon ook gaan slapen! En dat was wel nodig na zo'n drukke dag! Hij viel ook als een blok in slaap. Toen ze de dag erna samen wakker schrokken van...

Sorry dat het zo kort is! Maar het is beter iets dan niets! :)
Ik ben dol op jullie reacties dus laat je gaan!
Dikke kus