Jila

Komt het wel goed?

En ze zag mevrouw Vanderdonck staan. Ze lachte lief en een beetje onschuldig. 'Waar ga je heen? Het is nog geen 4 uur e!' zei mevrouw Vanderdonck en keek Charlie vragend aan. Charlie zette een zielig gezichtje op en zei 'Ik voel me niet zo goed en ik wilde even een luchtje gaan scheppen!' loog Charlie. 'Weet je wat! Ga naar huis! Je hebt toch bijna geen les meer, dus ga uitrusten! Het zal je deugd doen!' zei mevrouw Vanderdonck en lachte lief naar Charlie. Charlie wist niet wat ze hoorde, 'Dank je wel!' zei ze vrolijk en lachte overvriendelijk en knikte en verliet de school. Ze liep naar het huis van Mila toe en belde aan. Er was geen teken van leven, Charlie bleef maar bellen, ze gaf het niet op. Zo was Charlie wel, geen opgevertje, ze bleef vechten voor wat ze wilde. Na zeker zo'n 12 keer gebeld te hebben ging de deur open. Charlie wist niet wat ze zag, Mila zag er zo slecht uit, haar ogen waren bloedrood van de tranen en ze bleef maar huilen. 'Mila? Wat is er allemaal gebeurd?' vroeg Charlie en stapte binnen en deed de deur achter zich dicht. 'Ik ... ik ... ik ... heb ... de ... de... allergrootste fout ... van mijn leven gemaakt!' zei Mila en barste in tranen uit. Charlie ging naast haar in de zetel zitten en legde haar arm over de schouder van Mila en pakte haar even stevig vast. 'Ik denk dat ik het al weet!' zei Charlie en keek Mila aan. Mila keek door haar tranen heen Charlie heel verbaast aan. 'Je hebt het uit gemaakt met Jonas!' zei Charlie en keek Mila vragend aan maar wist dat ze volledig gelijkt had. Mila keek heel verbaast 'Hoe... Hoe...?' zei Mila maar kreeg geen ander woord over haar lippen. 'Hoe ik het weet! Jonas is helemaal over zijn toeren naar het DAM gekomen en heeft ons alles verteld!' zei Charlie en keek Mila teleurstellend aan. 'Waarom heb je toch de man van jou dromen laten gaan?' vroeg Charlie niets begrijpend aan Mila. 'Ik kreeg een paar berichten van Robin en ik wilde Jonas en jullie niet in gevaar brengen! Hij heeft me bedreigd! Ik wil jullie geen pijn laten lijden!' zei Mila met tranen in haar ogen. 'Mila! Luister eens goed naar mij! Denk je nu echt dat je Jonas nu geen pijn hebt gedaan! Jij weet niet hoe erg het nu op dit moment is met Jonas! Hij heeft nog niet opgehouden met huilen! VOOR JOU! Hij is gek op jou! Hij wil jou niet kwijt! WIJ gaan samen met z'n allen Jimmy terug vinden!' zei Charlie en kreeg van haar eigen woorden tranen in haar ogen. 'En jij gaat je nu meteen aankleden en jij gaat het goed maken met Jonas!' zei Charlie, 'Heb je me begrepen!?' zei Charlie iets luider, ze meende het echt. 'Ik denk dat ik het goed verknalt heb bij Jonas! Waarschijnlijk wil hij me nooit meer zien!' zei Mila en liet een traan ontsnappen. 'MILA ...' riep Charlie. 'Jonas gaat niet huilen als hij niet van jou houd! Hij is er kapot van! JIJ MOET HET ECHT MET HEM GAAN GOEDMAKEN! JULLIE HOREN GODV*RDOMME BIJ ELKAAR!' riep Charlie een beetje kwaad naar Mila, Mila had zo iets nooit verwacht uit de mond van Charlie. Mila stond recht en keek Charlie aan, 'Je hebt gelijk! Ik moet het goed maken!' zei Mila en liep meteen naar boven en deed haar pyjama uit en deed kleren aan. Ze liep met een goed gevoel (voor zo goed haar gevoel op dit moment kon zijn!) naar beneden terug naar Charlie. 'Gaan we!' stelde Mila voor. Op het gezicht van Charlie was na de woorden van Mila meteen een glimlach verschenen. Ze liepen naar de voordeur en gingen naar buiten, ze liepen samen naar het DAM toe. Toen het DAM in zicht was, kwam Mila ongelofelijk nerveus. Opnieuw liep er een traan over haar kaak en Mila hield op met stappen. 'Wat is er?' vroeg Charlie nadat ze enkele stappen verder door had dat Mila niet meer naast haar liep. 'Ik ben bang! Wat als hij me niet wil zien? Of hij me nu haat?' zei Mila en weer ontsnapte een traan. Charlie ging naar Mila toe en keek Mila in de ogen, 'Mila, hij is zot van jou! Je moet hem terug winnen! Ik zeg niet dat jullie meteen een koppel moeten worden maar maak het op z'n minste goed met elkaar!' zei Charlie en lachte geruststellend naar Mila. De geruststellend lach van Charlie had Mila overtuigd en ze liep terug verder. Toen ze aan de deur van het DAM aankwamen stopte Mila opnieuw en keek Charlie bang aan. 'Blijf je bij me?' vroeg ze ongerust en hopend aan Charlie. 'Sorry Mila! Maar dit is iets dat jullie met z'n tweeën moeten oplossen! Daar moet ik niet bij zijn! Jullie zijn oud genoeg om dat samen op te lossen!' antwoorde Charlie en deed teken dat ze naar binnen moest komen. Mila nam nog eens diep adem en stapte het DAM binnen. Charlie en Mila waren op weg naar de kelder waar Alex en Jonas zaten, maar werden onderweg nog even door mevrouw Vanderdonck tegen gehouden. 'Hoe? Wat doen jullie hier?' vroeg ze verbaast. 'Wel, ik was op weg naar het DAM omdat ik me beter voelde en ik kwam Mila tegen en dan zijn we maar samen gekomen naar hier! We hadden gewoon elk even frisse lucht nodig!' loog Charlie maar het kwam heel geloofwaardig over. 'Ahh! Oké! Gaan dan maar snel naar jullie les!' zei mevrouw Vanderdonck en liep verder. Mila en Charlie schoten in de lach als mevrouw Vanderdonck haar kantoor binnen was gegaan. 'Niet te geloven dat ze daar in trapte!' zei Charlie. 'Seg, hoe ben jij hier eigenlijk weg geraakt?' vroeg Mila plots aan Charlie. 'Ja, Mila! Ik ben een acteertalent dus haalde ik die boven en zei dat ik even frisse lucht nodig had en ik die even ging scheppen maar toen zie mevrouw Vanderdonck dat ik naar huis mocht gaan! Dus dat ging goed! En toen ben ik naar jou gekomen!' zei Charlie trots. 'Wauw Charls! Dat heb je goed gedaan!' zei Mila trots en dacht even niet aan wat ze zo meteen zou gaan doen. Maar toen de stilte aanbrak, kwam de stress bij Mila meteen terug. Mila en Charlie liepen verder en wrongen zich tussen de drankautomaat en deden de deur openen en liepen van de trap. Charlie klopte op de deur en deed ze open...