Jila

Ongeloof

Door een auto gegrepen en lagen ze beide op de grond. De auto stopte niet, hij reed door alsof er niets gebeurd is. 'Is alles goed?' Vroeg Jonas aan Mila die zich rechtzette. 'Ik... Ik... Ik ben wel oké! En jij? Er is toch niets met jou?' Zei ze. 'Ik heb het overleefd!' Zei Jonas lachend. Maar daar kon Mila niet om lachen. 'Mijn... Mijn...' Stotterde Mila. 'Jou wat?' Vroeg Jonas. 'Mijn droom! Het is door mijn droom, je... Je zou het niet overleven vandaag!' Zei Mila met tranen in haar ogen. Jonas ging snel naar Mila toe en nam haar in zijn armen om haar gerust te stellen. 'He, luister eens goed naar mij! Je kent dat liedje wel: de meest dromen zijn bedrog? Wel, dat is ook zo! Ik zal vandaag heus wel overleven!' Zei Jonas gerust stellend! Mila glimlachte maar ze was niet overtuigd. Jonas ging recht staan en hielp Mila op staan. Jonas nam zijn fiets en zag dat hij stuk was. 'Oh nee! Mijn fiets... Ik denk dat we zullen moeten lopen.' Zei Jonas lachend. Mila glimlachte maar dacht steeds terug aan haar droom. Ze wil niet dat Jonas iets zou overkomen! Ze besloten dan maar om naar school te stappen. Ze kwamen aan bij het DAM, Jonas zette zijn fiets in de stalling en ze liepen samen naar binnen. En gelukkig waren ze net op tijd, want ze kwamen nog maar net binnen of de bel ging al. Ze keken elkaar aan en lachten. Ze dachten hetzelfde net op tijd! Ze gingen meteen door naar het lokaal waar ze les hadden. Mila had dans en Jonas muziek. Jonas kwam het lokaal binnen en al snel zag hij Jimmy zitten, hij deed teken dat er naast hem plaats was. Jonas glimlachte en ging naast Jimmy zitten. 'Awel! Waar bleef je zo lang? Ik werd al ongerust!' Vroeg Jimmy met een vragende blik. 'Wel Mila en ik waren aan het fietsen op weg naar school en toen werden we door een auto gegrepen!' Zei Jonas. 'Meen je dat?' Vroeg Jimmy héél sarcastisch. 'Je gelooft me niet? Vraag het aan Mila!' Zei Jonas een beetje kwaad. 'Volgens mij zijn jullie te lang in bed blijven liggen en waren jullie daarom te laat!' Zei Jimmy een beetje voorzichtiger. 'Ik vind het verschrikkelijk dat je me niet geloofd, je beseft niet hoeveel me dat kwetst!' zei Jonas teleurgesteld. 'Jonas, als je verhaal klopt waarom lig je dan niet in het ziekenhuis? Als jullie omver zijn gereden...' vroeg Jimmy. Jonas draaide zich om en toonde zijn elle boog, 'Zie je dat, dat is mijn elle boog die geschonden is en zie je dit, dit in mijn broek met een gat bij mijn knie!' zei Jonas een beetje gefrustreerd. 'Jonas, dat meen je niet! Het spijt me zo! Ik schaam me dood! Is alles goed met Mila?' vroeg Jimmy beschaamd. 'Ja met ons is alles goed maar mijn fiets is kapot.' zei Jonas maar keek Jimmy niet aan. 'Jonas? Het spijt me zo dat ik je niet geloofde! Ik hoop dat je me vergeeft!' zei Jimmy lief. Jonas glimlachte, 'Ik snap het wel. Ik zou je ook eerst waarschijnlijk niet geloven!' zei Jonas en gaf hem een por in zijn buik. Zo wist Jimmy dat alles weer goed was. Mila liep de danszaal binnen en meteen zag ze Charlie en lachte ze naar haar. Mila liep de kleedruimte binnen en kleedde haar rustig om, maar dat duurde niet lang 'Wel, wel, wel!' zei Charlie en kreeg zo meteen de aandacht van Mila. 'Wat is er?' vroeg ze. 'Waar zat jij? Je was bijna te laat!' zei Charlie en keek Mila vragend aan. 'Wel, we waren aan het fietsen naar school en werden omver gereden door een auto!' zei Mila en kreeg tranen in haar ogen. 'Dat meen je niet' zei Charlie ne liep naar Mila toe en nam haar in haar armen. 'Jawel! Gelukkig hebben we niets ergs!' zei Mila en liet een traan over  haar wang rollen. 'Maar waarom ben je dan zo emotioneel?' vroeg Charlie verbaast. 'Wel, ik heb deze nacht gedroomd dat Jonas dood was! en daar was ik helemaal niet goed van want het leek zo echt! En ik denk dat het ook echt zal gebeuren! volgens mij is Jonas vandaag niet veilig!' zei Mila en liet enkele tranen over haar wang rollen. Maar voor Charlie iets kon zeggen kwam mevrouw Deneve de kleedruimte binnen. 'Dames, komen jullie!' maar toen ze zag dat Mila huilde ging ze meteen naar haar toe 'Santiago? Wat is er aan de hand? Is er een probleem?' vroeg ze ongerust. 'Nee, hoor! Alles is in orde!' zei Mila maar het kwam niet heel overtuigend over. 'Ben je zeker?' vroeg ze nog een keer. 'Ja, het zal wel gaan!' zei ze een beetje zelf zekerder. 'Als het niet gaat roep je maar! Oké?' zei Mevrouw Deneve heel vriendelijk en gaf Mila een schouder klopje. Ze liepen samen de danszaal binnen en gingen klaar staan. Het dansen ging niet zo vlot bij Mila. Ze waren aan het dansen toen Mila het plots moeilijk kreeg, ze begon te huilen en liep de danszaal uit. Mevrouw Deneve deed teken naar Charlie dat ze mocht gaan kijken. Charlie liep meteen de danszaal uit en riep door de hele school Mila's naam, maar ze kreeg geen antwoord. Ze liep elk lokaal, eetzaal en buiten in maar vond haar maar niet. De laatste mogelijkheid was de toiletten. Charlie liep de toiletten binnen en zag dat er één toilet bezet was, 'Mila, ben je hier?' vroeg ze bezorgd. Ze hoorde gesnik en hoorde dat het Mila was. Maar kreeg geen antwoord. Ze wist niet wat ze moest doen, toen ze plots een idee kreeg. Ze liep de toiletten uit en...