Επίγεια Κόλαση 1 και 2

Φτερά και πούπουλα

Επιτέλους μετά από χρόνια κοιμήθηκε χωρίς να στοιχειώνει το όνειρό της ο μυστήριος Ραφαήλ, τώρα πια τον είχε πλάι της.

Τι παράξενο, μήπως ήταν το κάλεσμα του πεπρωμένου τελικά; αναρωτιόταν.

Ο Ραφαήλ κρατούσε την παλάμη της μπροστά στο πρόσωπό του και την επεξεργαζόταν. Έπειτα ακουμπούσε τα σαρκώδη χείλη του σε κάθε ένα από τα δάχτυλά της απαλά. Τα μαύρα νύχια της αντανακλούσαν το φως του φεγγαριού και τα θαύμαζε και η ίδια.

«Τι ακριβώς κάνεις;» τον ρώτησε, ενώ χαμογελούσε.

Την κοίταξε αυστηρά καρφώνοντας το βλέμμα του στα μάτια της, μα αμέσως γύρισε στο έργο του.

«Εκφράζω τη λατρεία μου» είπε σοβαρά και έσυρε τη γλώσσα του στην άκρη του δείκτη της, που άρχισε να βυθίζεται αργά και βασανιστικά μέσα στο στόμα του, με τα μάτια του να είναι ερμητικά κλειστά.

«Εγώ πάλι νομίζω, ότι αντί για το χέρι μου βλέπεις μια λαχταριστή μπριζόλα» είπε χαχανίζοντας η Ιθούριελ.

Την κοίταξε μπερδεμένος, πριν μιλήσει. «Δεν θα αρνούμουν την μπριζόλα, όμως αυτά που γεύτηκα όλη μέρα σήμερα μωρό μου, δεν συγκρίνονται παρά μόνο με το νέκταρ των Θεών του Ολύμπου» είπε με υπονοούμενο, δείχνοντας με το χέρι του την κατεύθυνση που βρισκόταν το βουνό.

Από έξω βρυχούνταν η μηχανή ενός αυτοκινήτου με πολλά άλογα και η Ιθούριελ ταράχτηκε στην αγκαλιά του, κοιτάζοντας τον με περιέργεια.

Ο Ραφαήλ της χάρισε ένα καταπραϋντικό χαμόγελο πριν μιλήσει.

«Ζήτησα από τον ξάδερφό μου, να φέρει το αυτοκίνητό μου... τί, με το φορτηγάκι θα σε έβγαζα έξω; Ε... τον συνάντησα στο τελευταίο δρομολόγιο και... του το είπα» ψέλλισε, αποπροσανατολισμένος. Δεν σκέφτηκε καθόλου την αντίδραση της Ιθούριελ και δεν ήταν και τόσο καλή.

«Θα μπορούσαμε να πάμε με το δικό μου» είπε θυμωμένα.

«Ναι... δεν πήγε καν το μυαλό μου» απολογήθηκε εκείνος, ανασηκώνοντας το σώμα του.

«Φρόντισε τότε για την εχεμύθεια του εξαδέλφου σου» του πέταξε.

«Μην ανησυχείς, είναι εντάξει τύπος, δεν θα ανοίξει το στόμα του» έκανε να την παρηγορήσει, αλλά και ο ίδιος έδειχνε συγχυσμένος.

«Ε, αυτό θα το δανειστώ για λίγο» είπε και τράβηξε το σεντόνι που σκέπαζε το σώμα της, αφήνοντάς την εκτεθειμένη απέναντι στο δροσερό αεράκι, που φύσαγε από το παράθυρο. Το έδεσε πάνω στο σώμα του με έναν τρόπο που τον έκανε να μοιάζει με ρωμαίο.