Επίγεια Κόλαση 1 και 2

Αδύναμος κρίκος

Όπως απομακρυνόταν η Ιθούριελ έστρεψε το βλέμμα της στον αριστερό καθρέφτη, ώστε να δει τη θέα πίσω της. Το κάστρο της φάνταζε μοναχικό, χωρίς περίφραξη πάνω στον λόφο. Ένα μουντού γκρίζο οίκημα, χτισμένο αιώνες πριν, τρομακτικό στα μάτια άλλων, με τους ψηλούς πυργίσκους του· μα στα δικά της μάτια, το αγαπημένο της σπίτι.

Με τις κλεφτές ματιές που εξακολουθούσε να ρίχνει από τον καθρέφτη, το έβλεπε ολοένα να μικραίνει, τέλος να χάνεται από το οπτικό της πεδίο.

Μέχρι χτες ήταν συνδεμένο με τα παιδικά της χρόνια και τον μυστηριώδη τρόπο που το αγαπούσε δίχως όρους. Μα τώρα της θύμιζε ό,τι όμορφο έζησε μέσα σε μια μόλις μέρα με τον άντρα που έβλεπε τόσον καιρό στα όνειρά της. Τον Ραφαήλ της.

Ο δρόμος της περνούσε μέσα από το χωριό. Σταμάτησε τη μηχανή της έξω από το εστιατόριο που δειπνήσαν χτες. Με το φως της ημέρας, οι ζημιές έμοιαζαν ανεπανόρθωτες. Θυμήθηκε την απόγνωση του Κάι στη θέα της κατεστραμμένης περιουσίας.

Ο θόρυβος που ακουγόταν από τη μηχανή, τράβηξε την προσοχή του Κάι, που περιπλανιόταν μέσα στο κατάστημα, στην προσπάθεια να εκτιμήσει την έκταση της καταστροφής.

Εντοπίζοντας την Ιθούριελ καβάλα στο τέρας που μούγκριζε, κινήθηκε προς την κατεύθυνσή της. «Πας κάπου;» την ρώτησε, δίχως τυπικούς χαιρετισμούς.

«Όπως βλέπεις» έκανε η Ιθούριελ, μαρσάροντας.

«Φοβερό εργαλείο» ο Κάι επεξεργαζόταν με ζήλο τη μηχανή.

«Που είναι ο Ραφαήλ;» δεν κρατήθηκε η Ιθούριελ από το να ρωτήσει. Τα μάτια του εντόπισαν τα δικά της, αναζητώντας τα πίσω από τα μαύρα γυαλιά που φορούσε.

Έμεινε για λίγο σιωπηλός, έπειτα πήρε μια βαθιά ανάσα. Έστρεψε τον κορμό του και σηκώνοντας το χέρι του έδειξε πίσω του, την κορυφή του Ολύμπου. «Εκεί είναι και εκεί θα παραμείνει μέχρι να βρει τα λογικά του... και καλά θα κάνει» είπε στρεφόμενος πάλι μπροστά του.

«Γιατί;» ρώτησε η Ιθούριελ και αυτή η μικρή λέξη περιλάμβανε τόσα πολλά. Γιατί έφυγε; Γιατί του συνέβη, ό,τι του συνέβη; Γιατί πρέπει να απομονωθεί; Γιατί δεν συγκρατήθηκε; Γιατί ξεπέρασε τα όριά του; Και τι ήταν αυτό που τον έφτασε σε αυτό το σημείο; Ποιες σκοτεινές σκέψεις τον οδήγησαν εκεί;

Ο Κάι δίστασε πριν μιλήσει με αποτέλεσμα να κάθεται εκεί μπροστά της και να την κοιτάει με ένα ύφος που η Ιθούριελ αδυνατούσε να ερμηνεύσει.