Επίγεια Κόλαση 1 και 2

Ο κόσμος αλλάζει...

Στο μυαλό του Σαχιήλ στριφογύριζαν όλα αυτά τα παράξενα πράγματα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό. Από τη μία η επουράνια απόχρωση των φτερών της Ιθούριελ και το όραμά της. Από την άλλη ο Μιχαήλ με την κατάρριψη του φράγματος μεταξύ επιγείων και υπογείων. Ο Ραφαήλ με τη δαιμονοαγγελική φύση του. Η μεταμόρφωση του Λίο, ενός ανθρώπου δηλαδή σε άγγελο του επίγειου τάγματος.

Όλα τούτα στριφογύριζαν στο κεφάλι του ασταμάτητα σαν ακούραστο μελίσσι, οδηγώντας τον σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα που δεν ήταν άλλο από το σχέδιο του μεγαλοδύναμου. Όλα συμβαίνουν με τη δική του συγκατάθεση αν όχι με δική του εγκάρδια παρέμβαση.

Πριν καλέσει τον Λίο κοντά του είχε καθίσει να σκεφτεί μόνος, πάνω στην οροφή του οικήματός του, με τους αιχμηρούς πυργίσκους του, να του κρατάνε συντροφιά, τον αέρα να λυσσομανά παρασέρνοντας τα ολόξανθα μαλλιά του και να φουσκώνει τη λεπτή, λευκή πουκαμίσα του, ενώ τα φτερά του τρεμόπαιζαν κάτω από το άγγιγμά του.

Ο Λίο κατέφτασε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Είχε εξασκηθεί στο πέταγμα, ήταν πια ένας πραγματικός άγγελος με όλες τις ικανότητες και δυνάμεις του σε πλήρη επαγρύπνηση.

«Τι συμβαίνει πατέρα;» τον ρώτησε, όπως είχε ανακαθίσει πλάι στον Σαχιήλ, με τα πόδια του κρεμασμένα στην άκρη της στέγης. Έδειχνε αγχωμένος. «Συνέβη κάτι στην Ιθούριελ;» ρώτησε ενώ κρατούσε για λίγο την ανάσα του, μιας και έμοιαζε να είναι το μόνο μέλημά του.

Ο Σαχιήλ στράφηκε σε εκείνον με ένα αχνό χαμόγελο. «Όχι παιδί μου, μια χαρά είναι η αδερφή σου» τόνισε το δεσμό του με εκείνη, ο πατέρας του. Ο Λίο κατσούφιασε για μια στιγμή. «Τότε; Φαίνεσαι μαύρο χάλι... με συγχωρείς κιόλας αλλά την αλήθεια σου λέω. Πόσο σκούρα είναι τα πράγματα και ποιόν αφορά η υπόθεση που σε ρήμαξε;» ο τόνος του Λίο ήταν ζωηρός, όμως και το ενδιαφέρον του ήταν άμεσο.

Ο Σαχιήλ γύρισε μπροστά του, με το βλέμμα του να χάνεται στον κόκκινο ορίζοντα του δειλινού. Οι παλάμες του σφίγγονταν πάνω από την άκρη της στέγης.

«Το πρόβλημα αυτή τη φορά είναι ο Μιχαήλ... τα έμπλεξε με μια δαιμόνισσα... αν είναι δυνατών, τί θα ακούσουμε ακόμη; Και μάλιστα με την διοικήτρια του τάγματος. Ο Βαρδιήλ πριν από μερικές ώρες πέρασε να μου το πετάξει στα μούτρα» «Ποιος είναι αυτός πάλι;» πετάχτηκε ο Λίο. «Αυτός ήταν το πιστό σκυλάκι της... αν και από την όψη του κατάλαβα, πως ήταν και κάτι παραπάνω. Να βλεπες μόνο τα μούτρα του... η έκφραση 'τα είχε πάρει στο κρανίο' είναι λίγη μπρος στην δική του εμφάνιση. Και είμαι σίγουρος πως η ζήλια του τον οδήγησε ευθύς αμέσως στον Εωσφόρο» κούνησε το κεφάλι του ο Σαχιήλ με αποδοκιμασία καθώς τελείωνε την περιγραφή του.

«Και τώρα;» αναρωτήθηκε ο Λίο, ακολουθώντας το βλέμμα του πατέρα του. «Απ΄όσο γνωρίζω τον Μιχαήλ, φαντάζομαι, πως θα ψάξει να βρει συμμάχους. Και η μόνη που θα του άνοιγε την πόρτα σε μια τέτοια τραγωδία, δεν θα ήταν άλλη από την Ιθούριελ. Στην κατά τα άλλα σκληρή αγκαλιά της οποίας, χωράνε όλοι οι πονεμένοι του κόσμου. Είναι και ο Ραφαήλ με τη διπλή του φύση, πάνω στην οποία και θα πατήσει ο Μιχαήλ, όταν θα βρεθεί μπροστά του. Οπότε το πιο λογικό είναι να χτυπήσουν την πόρτα της κόρης μου, πριν κάνουν οτιδήποτε άλλο» εύστοχα παρατήρησε ο σοφός Σαχιήλ.

«Ναι αλλά τι γίνεται έπειτα;» η αγωνία του Λίο κορυφωνόταν. «Έπειτα;» ο Σαχιήλ γέλασε θλιμμένα. «Αυτό που εγώ βλέπω... είναι ότι ο κόσμος μας έχει αρχίσει ήδη να αλλάζει Λίο μου». Προφέροντας το όνομά του το στόμα του Σαχιήλ έμοιαζε να γεμίζει και η καρδιά του πλημύριζε με περηφάνια. Τα δάχτυλά του στιγμιαία σύρθηκαν πάνω στην λεία επιφάνεια των φτερών του υιού του. «Είμαι περήφανος για σένα παιδί μου, τόσο που πάει να σπάσει η καρδιά μου» είπε ο Σαχιήλ με ένα θερμό χαμόγελο. Τον χτύπησε ενθαρρυντικά στον ώμο, πριν σηκωθεί όρθιος.

«Και τώρα θα πάμε να τους βρούμε. Να δούμε τί σκατά θα κάνουμε» είπε καθώς τα φτερά του αποκτούσαν το πλήρες μέγεθός τους, εκτεινόμενα δύο μέτρα από τα πλάι του σώματός του.

Ο Λίο δεν είχε την ευκαιρία να τα θαυμάσει πολλές φορές στη ζωή του, μα κάθε φορά το δέος τον κυρίευε ολόκληρο στη θέα των επιβλητικών φτερών του Σαχιήλ.

«Έχω καιρό να επισκεφτώ το αρχοντικό στο Όλυμπο» πρόφερε με λαχτάρα ο αρχικός.

Τα λευκά φτερά των δύο αγγέλων σκορπούσαν το φως τους γύρω τους, και σε λίγο μεταμορφώθηκαν σε δυο κουκίδες μέσα στο σούρουπο, ενώ χανόντουσαν σταδιακά στον φαινομενικά άπειρο ουρανό.

Ο Σαχιήλ καθ' όλη τη διαδρομή του στην Ελλάδα συλλογιόταν χίλιους δυο τρόπους προσέγγισης σε όλο αυτό το δαιμόνοαγγελικό θέμα. Η κατάσταση σίγουρα είχε ξεφύγει από τον έλεγχό του και δεν θα ήταν εύκολη η αναμέτρηση με έναν ερωτευμένο Μιχαήλ. Άλλωστε και στο παρελθών που είχε να αντιμετώπισε παράνομους έρωτες τα πράγματα ποτέ δεν κατέληγαν όπως τα είχε προγραμματίσει.

Αποζημιώνω αυτούς που παραπονιούνται για την παραμέληση του Λίο.

kalypsocat πως σου φαίνεται;   ;)