Επίγεια Κόλαση 1 και 2

Εωσφόρος...

Τα ξανθά, μακριά μαλλιά του Εωσφόρου απλώνονταν στην επιφάνεια του πάγου, αναπηδώντας από την ώθηση του αέρα, μερικά ρεύματα που εμφανίζονταν αραιά και που. Δεν υπήρχε ουρανός πάνω από το κεφάλι του παρά η μαυρίλα του απείρου της υπόγειας διάστασης της κολάσεως. Το φως προερχόταν μέσα από τον πάγο στον οποίο αναπαυόταν, φωτίζοντας το χώρο ελάχιστα μέτρα πάνω από την επιφάνεια με μια κόκκινη λάμψη. Λένε ψέματα για την κόλαση, δεν είναι φτιαγμένη από τη φωτιά, αλλά από πάγο. Κάτω από αυτόν τον πάγο όμως κοιμάται η αιώνια φωτιά, της οποίας φύλακας είναι ο πρώτος έκπτωτος άγγελος.

Τα κόκκινα μάτια του διαβόλου έγιναν πιο λαμπερά καθώς αντιλήφθηκε την παρουσία κάποιου.

«Ποιος;» φώναξε με τη βροντερή φωνή του να εισακούγεται σε όλη την κόλαση. «Διαταράσσει την ηρεμία μου» συμπλήρωσε αμέσως.

«Σαν πολύν καιρό δεν είσαι εγκλωβισμένος στο υπόγειο βασίλειό σου Μεγάλε Εωσφόρε;» η γλοιώδη φωνή του Βαρδιήλ ακούστηκε πριν εμφανιστεί ο ίδιος μέσα από τις σκιές.

Ο Εωσφόρος ανασηκώθηκε, υποβαστάζοντας το βάρος του στου αγκώνες του, κοιτάζοντας τον Βαρδιήλ με περιέργεια. Δεν θυμόταν το όνομά του, μα γνώριζε ποιανής ακόλουθος ήταν. «Τι κάνει η πολυαγαπημένη μου Ραχήλ;» ρώτησε αγνοώντας την ερώτηση που του είχε κάνει ο άλλος νωρίτερα, ώστε να του δείξει πόσο αδιάφορη είναι η παρουσία του ίδιου εκεί.

Ο Βαρδιήλ το πήρε το μήνυμα και χαμογέλασε αινιγματικά. «Αυτή, είναι ο λόγος της επίσκεψής μου Άρχοντά μου» είπε, τονίζοντας ιδιαίτερα την πρώτη και την τελευταία λέξη.

«Αλήθεια; Για πες λοιπόν» εξακολούθησε ο Εωσφόρος το αδιάφορο ύφος του. Το ακαταμάχητο κορμί του ήταν γυμνό, παρά μόνο ένα κομμάτι ανάλαφρο λευκό ύφασμα κάλυπτε τη βουβωνική του χώρα. Το λευκό σχεδόν γκρίζο δέρμα του ήταν στολισμένο με σύμβολα και σχέδια, ολόκληρες σειρές γραμμένες σε μια γλώσσα άγνωστη στους θνητούς. Στο σώμα του ήταν γραμμένη όλη η ιστορία.

«Δεν είναι ευχάριστα τα νέα κύριε» αποκρίθηκε χαμηλώνοντας το κεφάλι του ο κατώτατος δαίμονας.

«Αυτό θα το κρίνω εγώ!» φώναξε οργισμένα ο άρχοντας του κάτω κόσμου, καθώς ανακάθισε και κρέμασε τα πόδια του πάνω από το ύψωμα. «Λέγε!» απαίτησε. «Που έχεις και το θράσος να κρίνεις κιόλας!» συμπλήρωσε αμέσως.

«Όπως επιθυμείτε... Η Ραχήλ ερωτεύτηκε έναν από τους αγγέλους και έφυγε μαζί του» επιτέλους ξεφούρνισε ο Βαρδιήλ.