Επίγεια Κόλαση 1 και 2

Βαρδιήλ 130

Ο Κάι όρμισε στη μάχη, μια φονική μηχανή όπως όλοι τον γνώριζαν. Άρπαξε τα σπαθιά του που ήταν παρατημένα στο έδαφος και αυτομάτως ξεκίνησε να αφανίζει με τη συντριπτική του δύναμη τους δαίμονες ανά δεκάδες.

Με την επιστροφή του τα πρόσωπα των υπολοίπων φωτιστήκαν. Ο Κάι ήταν αγαπητός και ο τρόπος με τον οποίο μαχόταν δεν άφηνε κανέναν ασυγκίνητο. Στο δικό του μυαλό όμως οι σκέψεις στριφογύριζαν γύρω από ένα και μόνο πρόσωπο.

Ήταν δυνατών, αναρωτιόταν, καθ' όλη τη διάρκεια της αθάνατης ζωής του να μη βρεθεί ποτέ γυναίκα να τον συγκινήσει με τρόπο που η Έλενα το έκανε. Ήταν δυνατών να τους οδήγησε η μοίρα την ίδια ώρα στο ίδιο μέρος; Ήταν δυνατών η ψυχές τους να είναι τόσο αρμονικά συνδεμένες; Ήταν δυνατών να μην χρειάζονται λόγια πολλά για να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον; Εκείνος μιλούσε και εκείνη τον συμπλήρωνε, και το αντίστροφο. Δεν έκαναν ποτέ άσκοπες ερωτήσεις ο ένας στον άλλον ήταν περιττές, μιας και οι απαντήσεις γεννιόνταν την ίδια στιγμή στο μυαλό τους.

Με μία κραυγή γεμάτη μίσος και πόνο αποτελείωσε και την τελευταία ομάδα που του επιτίθονταν κοιτάζοντας γύρω του ώστε να σπεύσει να βοηθήσει όποιον τον είχε μεγαλύτερη ανάγκη. Μα το βλέμμα του παρέμεινε καρφωμένο στον ουρανό. Εκεί ο Μιχαήλ φαινόταν να το διασκεδάζει όπως απέκρουε τα χτυπήματα του Βαρδιήλ ο οποίος είχε βγει εκτός εαυτού και η μανία του τον οδηγούσε σε απερίσκεπτες κινήσεις.

Τα δόντια του Κάι έτριξαν μεταξύ τους. Αυτό το σκουλήκι ευθυνόταν για τον θάνατο της Έλενας. Στριφογύρισε τα σπαθιά του και απελευθέρωσε τις φτερούγες του. «Αρκετά διασκέδασες Μιχαήλ! Τέλος τα παιχνίδια!» μουρμούρισε κάτω από τη μύτη του και απογειώθηκε κατευθυνόμενος προς τον στόχο του μίσους του.

Ενώ πρωτύτερα υπήρχαν πολλά μέτωπα με τους αγγέλους να είναι διασκορπισμένοι. Τώρα βρίσκονταν όλοι μπροστά στην είσοδο του κάστρου όπου τα όπλα σφύριζαν έκοβαν και εξόντωναν με μανία.

«Σκύψε» φώναξε ο Ραφαήλ στην Ιθούριελ μπροστά του. Εκείνη υπάκουσε και το σπαθί του διαπέρασε ένα δαίμονα στη βάση του λαιμού του. Στάχτη.

Η Ιθούριελ γονάτισε και πρόλαβε να αποκεφαλίσει έναν άλλον απρόσκλητο που αναδύονταν εκείνη τη στιγμή από το έδαφος, σχηματίζοντας έναν κύκλο με το αιχμηρό της όπλο. Σηκώθηκε αρπάζοντας το χέρι του συντρόφου της πιάνοντάς το από τον αγκώνα, συγχρόνως μπήγοντας ένα λεπτό ξιφίδιο που άρπαξε από τη ζώνη της, ανάμεσα στα μάτια ενός από τα πλάσματα που βρισκόταν πίσω από την πλάτη του Ραφαήλ. Έβαλε το πολύτιμο παιχνιδάκι της πίσω στη θέση του, προλαβαίνοντας να δώσει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη του Ραφαήλ, πριν στραφεί προς το μέρος της Ραχήλ και την απαλλάξει από μερικά πλάσματα που την είχαν περικυκλώσει. Η Ραχήλ την ευχαρίστησε και η Ιθούριελ χαμογέλασε.

Ο Λίο με τον Σαχιήλ βρισκόταν συνεχώς στον αέρα ελέγχοντας πλήρως την κατάσταση εκεί.

Ο Ντάνιελ έμοιαζε να απολαμβάνει κάθε θάνατο που επέφερε το δηλητήριο των δοντιών του, με τα μάγουλα του πάνθηρα συνεχώς τραβηγμένα πάνω από τα δόντια του. Πολλές φορές φαινόταν το πανέμορφο αυτό πλάσμα να χαμογελά.

«Τι πάει να κάνει ο αδερφός σου;» ρώτησε η Ιθούριελ τον Ραφαήλ που βρισκόταν πίσω από την πλάτη της, με τα φτερά του μαζεμένα.

Το κεφάλι του Ραφαήλ ακολούθησε την κίνηση του Κάι, καθώς την ίδια στιγμή συνειδητοποιούσε την αλήθεια. «Να πάρει την εκδίκησή του φυσικά» απάντησε με σταθερή φωνή.

Ο Μιχαήλ εγκατέλειψε τη θέση του την ίδια στιγμή που ο Κάι εμφανίστηκε στο οπτικό του πεδίο, και χαμογέλασε στον αντίπαλό του σαρδόνια.

Ο Βαρδιήλ σάστισε με αυτή τη συμπεριφορά, δεν θα μπορούσε ο Μιχαήλ να παραιτηθεί, σκέφτηκε, θα εγκατέλειπε άραγε ποτέ τη μάχη του; Αδύνατον! Έδωσε ο ίδιος την απάντηση στον εαυτό του. Πρέπει να έχει κάποιο σοβαρό λόγο.

«Εγώ δεν θα παίξω μαζί σου δαίμονα! Ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσεις το θάνατό σου!» σύριξε με παραμορφωμένη από οργή φωνή ο Κάι. Το πανέμορφο πρόσωπό του είχε μετατραπεί σε μια μάσκα που έβγαινε από τους πιο φριχτούς εφιάλτες.

Ο Βαρδιήλ είχε κουραστεί από την πάλη του με τον αρχάγγελο, έτσι μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα τα σπαθιά του Κάι μοίρασαν το σώμα του σε τέσσερα κομμάτια, που έπεφταν από αυτό το ύψος στο έδαφος βάφοντάς το κόκκινο. Το κεφάλι του προσγειώθηκε μπροστά στα πόδια της Ραχήλ. Εκείνη δεν απέσυρε το βλέμμα της μέχρι τα μάτια του να κλείσουν μια για πάντα.

Όλες οι σκιές μετατράπηκαν σεστάχτη με μιας και η ατμόσφαιρα καθάρισε. Άλλη μια μάχη έφτασε στο τέλος της. 

MUSE ένα απο τα αγαπημένα μου μιας και χτες ήταν η συναυλία τους στην Αθήνα.... και δεν μπορούσααααααα να πάαααααααωωωωωω, αααααααα κλαίωωωωωω! 

Να αναφέρω επίσης πως αυτό το συγκρότημα αποτέλεσε την έμπνευση της Έλξης.... Ουαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

Φιλιααααααααααα!