Επίγεια Κόλαση 1 και 2

Το χέρι του Μεγαλοδύναμου...

«Τι λες τώρα; Έχεις χάσει το μυαλό σου;» ο Ραφαήλ είχε πλέον εξοργιστεί, σηκώθηκε όρθιος τοποθετώντας τις παλάμες του πάνω στο μαονένιο τραπέζι. «Έχω θυμηθεί ακόμη και τη στιγμή της δημιουργίας μου. Θυμάμαι άψογα όλα όσα έχω ζήσει, σε όλες τις ζωές μου. Και θα ξεχνούσα κάτι τέτοιο;» φώναξε και η ηχώ της φωνής του ταξίδεψε από τοίχο σε τοίχο.

Η Ιθούριελ εκείνη τη στιγμή έστρεψε το βλέμμα της πάνω του, με τα φρύδια της να ενώνονται πάνω από τα μάτια της. «Εεε, ποιες... όλες τις ζωές σου;» ψέλλισε. Είδε τους ώμους του Ραφαήλ, να χαλαρώνουν, πριν στρέψει την προσοχή του πάνω της.

«Αυτό είναι μια άλλη ιστορία μωρό μου. Μην περιπλέκεις τα πράγματα» της απάντησε συρίζοντας, πάνω από τον ώμο του.

«Όχι, όχι, δεν μας κυνηγάει κανείς. Εξήγησέ μου σε παρακαλώ... και κάθισε κάτω πονάει ο σβέρκος μου, να σε κοιτάω εκεί ψηλά που είσαι» αντιγύρισε εκείνη και άκουσε το αχνό γέλιο της μητέρας της.

«Έχουν πάντα τόση πλάκα» επιβεβαίωσε με τα λόγια της η Αναήλ.

Η Ιθούριελ την κοίταξε κεραυνοβολώντας την με την περιέργειά της. «Αααα, θα με τρελάνετε εσείς σήμερα» συμπλήρωσε.

«Εγώ λέω να ηρεμήσουμε όλοι. Και... παρακαλώ, Ραφαήλ, ξεκίνα με τη Δημιουργία. Για να μπορώ και εγώ με τη σειρά μου να δώσω τις εξηγήσεις μου» είπε με ήρεμο τόνο στη φωνή του ο Σαχιήλ.

Ο Ραφαήλ ξεφύσησε ηττημένος και προσγειώθηκε στο αναπαυτικό κάθισμά του, στηρίζοντας τα χέρια του στα μπράτσα της ξύλινης πολυθρόνας του.

Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στο πλούσιο τραπέζι τους. «Σοβαρά τώρα... πάρτε τα τσάγια από εδώ και φέρτε κάτι οινοπνευματώδες, το απαιτεί η περίσταση» παραπονέθηκε καθώς την ίδια στιγμή το υπηρετικό προσωπικό έσπευσε, να μαζέψει το τραπέζι.

Η Ιθούριελ αναστέναξε και στριφογυρίζοντας τα μάτια της έριξε την πλάτη της πίσω στο κάθισμα.

«Τι θα προτιμούσατε Κύριε;» τον ρώτησε ο ίδιος ο μπάτλερ.

Ο Ραφαήλ τον κοίταξε με ανασηκωμένα φρύδια πριν δώσει την παραγγελία του. «Βότκα με χυμό ανανά. Α, και με το που αδειάζει, φρόντισε να γεμίζει αμέσως, χωρίς να χρειάζεται υπενθύμιση».

«Φυσικά» τον διαβεβαίωσε ο μπάτλερ.

Ο γυναικείος πληθυσμός αρκέστηκε στο κόκκινο ημίγλυκο και ο Σαχιήλ ζήτησε scotch whiskey.

«Λέγε Ραφαήλ... την υπομονή μου μέσα» γρύλισε η Ιθούριελ μετά την πρώτη της γουλιά, ακούγοντας τη μάνα της να χαχανίζει πάλι. «Μαμά» της πέταξε, δίχως να την κοιτάει. «Καλά, καλά, δεν μπορώ να συγκρατηθώ» της απάντησε η Αναήλ.

Ο Ραφαήλ ρουθούνισε, παράγοντας έναν ήχο αγανάκτησης. «Λοιπόν, είναι πλέον γνωστό στον κόσμο που ζούμε, ότι η ύλη δημιουργείται... και δεν χάνεται ποτέ, απλά αλλάζει υπόσταση, παίρνει τέλος πάντων μια άλλη μορφή. Η οποία δεν είναι ορατή στο γυμνό μάτι. Φυσικά αυτό αποδεικνύει και η παρουσία οντοτήτων σαν τα λεγόμενα φαντάσματα. Η ύλη λοιπόν απλά υπάρχει και δεν χάνεται. Όταν ο Θεός έπλασε το σύμπαν μας, είχε ένα άψογο σχέδιο...»

Η Ιθούριελ δεν κρατήθηκε και τον έκοψε. «Θέλεις να μου πεις τώρα, πως οι θρησκείες έχουν κάποια βασιμότητα και δεν είναι παραμύθια για την χειραγώγηση των ανθρώπων με έλλειψη νοημοσύνης;» πέταξε γρήγορα.

«Ιθούριελ, οι άνθρωποι, αν τους αφήσεις τελείως ελεύθερους θα καταστρέψουν τα πάντα. Δεν είναι ικανοί κυρίαρχοι του εαυτού τους. Φυσικά και συνέβαλαν οι άγγελοι στην εξημέρωσή τους. Απλά κατά τη διάρκεια των αιώνων, γράφονταν διάφορα κείμενα που σκοπό είχαν την ευσυνειδησία του ανθρώπινου είδους. Τώρα, το πού και γιατί πιστεύει κανείς, δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ο άλλος να είναι ευσυνείδητος κριτής του εαυτού του. Η έντονη πλύση εγκεφάλου εξυπηρετεί ηγετικούς σκοπούς πάνω στη Γη. Μη με ρωτήσεις, φυσικά και υπάρχει Θεός. Άλλωστε ήμαστε ζωντανή απόδειξη αυτού. Σημασία έχει να πιστεύει κανείς και να πράττει το σωστό... υποκειμενικό... ναι... Ρε Ιθούριελ πάλι αλλού το πήγαμε, αλλά σου υπόσχομαι κάποια άλλη στιγμή, να σε διαφωτίσω όσον αφορά αυτό το θέμα των θρησκειών, μην ανησυχείς» είχε αρχίσει πάλι να εξιστορεί την κοσμοθεωρία του και να παρασέρνεται από τα ίδια του τα λόγια.

«Εντάξει συνέχισε» τον παρότρυνε εκείνη.

«Λοιπόν, που είχα μείνει... α ναι. Επτά ήταν, τα ζευγάρια των πρώτων αγγέλων, που ήταν πλασμένοι από το χέρι του Μεγαλοδύναμου. Το κάθε ένα από αυτά, κρατούσε στο χέρι του μια γαλάζια και φωτεινή σφαίρα. Κάθε σφαίρα, ήταν το μισό μιας νέας αγγελικής ύπαρξης. Κάθε ζευγάρι ενώνοντας τις σφαίρες, έφερνε στον κόσμο, άλλον έναν άγγελο, η ύλη του οποίου δεν χανόταν ποτέ. Και κάθε φορά, μετά το θάνατο του συγκεκριμένου παιδιού αγγέλου, οι υποτιθέμενοι γονείς ακολουθούσαν την ίδια διαδικασία, ξανά και ξανά. Καθώς με το θάνατο τα κομμάτια της ψυχής χωρίζονταν, επιστρέφοντας πίσω στο ζευγάρι των πρωταρχικών αγγέλων(γονιών). Οι άγγελοι που πλάσθηκαν από το ίδιο το χέρι του Μεγαλοδύναμου, είναι πέρα ως πέρα αθάνατα όντα» είπε απλώνοντας το χέρι του με μια δραματική κίνηση, δείχνοντας τον Σαχιήλ και την Αναήλ.

Η Ιθούριελ θα χρειαζόταν χρόνο να επεξεργαστεί τις βόμβες που δέχτηκε και βυθίστηκε στις σκέψεις της. Έτσι έπεσε η απόλυτη σιωπή για αρκετή ώρα.

Σας λατρεύω... Καρίνα! (όχι toyota)