1.
Pewnego dnia Leondre Devries - prześladowany chłopak-
poznaje dziewczynę. Oboje są skrzywdzeni przez los, dlatego za bardzo sobie nie ufają... Jednak gdy wytłumaczą sobie niektóre sprawy, to się zmieni.
Z czasem łącząca ich więź staje się cor...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Tu takie śliczne zdjęcie ;3
* Tutaj macie "History" do włączenia*
W załączniku macie mema :D
*Caroline*
Kiedy już jakoś się podniosłam z zimnej ziemi i ogarnęłam, udałam się do domu. Po drodze chciało mi się płakać. Kiedy tak szłam, zadzwonił mój telefon. Odebrałam.
-Halo?-zapytałam. -Hej Carol to ja Leo! Musimy się jak najszybciej spotkać! Mam ci coś ważnego do opowiedzenia.-powiedział z radością. Chyba domyślam się co mi chce powiedzieć.
-Oke. To kiedy?-powiedziałam zniechęcona i smutna.
-Za godzinę? Czemu jesteś taka smutna?
-Ok za godzine. Nie jestem zmutna, tylko mam chrypke.-skłamałam.
-Dobra, to do zobaczenia.- uwierzył. Ale on czasem jest naiwny...
******
Po godzinie stałam już pod domem Leondre. Zapukałam. Otworzyła mi jego mama. W sumie jeszcze jej nie widziałam tak z bliska. Jest bardzo ładną kobietą.
-Dzień dobry. Wejdź, Leoś na ciebie czeka.
-Dzień dobry. Dziękuję.
Weszłam do przedpokoju. Ściagnęłam trampki i pobiegłam do pokoju Leondre. 'Ubrałam' twarz w sztuczny uśmiech.
-Hej Leo.
-Cześć! Kurde to był dzień!
-To opowiadaj!-udawałam podnieconą.
-Ok! To było tak... No bo dałem jej rano do szafki ten liścik co nie? I ona go nie widziała. Potem po lekcjach zauważyłem jak go wyciąga. No... i zwiałem jak ostatni tchórz. I jak tak sobie szedłem spokojnie do domu... to nagle mnie coś w ramię dotknęło. I wiesz co?!-powiedział tak podniecony i czerwony, że myślałam, iż zaraz coś w nim pęknie.-To była ona! I ja się tak odwracam... i ona mie pocałowała! W usta! Rozumiesz?!
-Yhym...-powiedziałam.
-Tylko "yhym"?! Serio? Tylko na tyle cię stać? Jak cię to nie interesuje to powiedz wprost. Nie będziemy o tym rozmawiać...
-Yyyy... Czy ja coś powiedziałam? Nie mówie, że mnie to nie interesuje. Cieszę się twoim szczęściem!-wykrzyczałam.
-Tak? A jakoś nie wyglądasz na specjalnie szczęśliwą...
