Parang wala lang kay Sancho ang sinabi ni Ed at patuloy parin sa paglalaro. Nagulat ako sa sinabi nya at muli, nag-arte ako ng wala akong narinig. Damn it.
"Arie..." ramdam ko ang lungkot sa tawag niya.
"A-ano?"
Papalapit sya sa akin. "Alam kong narinig mo yun."
Di ako makatingin sa kanya ng diretso. Biglang umakyat si Sancho papunta sa kwarto nya kaya naman mas nakahanap ng tiempo si Edward, loko 'tong kapatid ko na 'to.
Ayoko nang mga ganito. Mahina ako sa mga komprontahan kaya madalas talo ako, talo at agad na bumibigay. Pero hindi dito, alam ko naman sa sarili ko yung tamang gawin pero sya 'tong gumagawa ng paraan para bumalik sa lahat sa dati. At hindi na lahat pwedeng ibalik yun.
"Edward, may boyfriend ako."
"Well, five months palang naman kayo. Wala yun sa tatlong taon natin." Hinawakan nya ang mga kamay ko.
"Mahal ko sya. Sobra ko syang mahal." sabi ko at parang tumigil ang mundo niya. "You're not in love with him. You're just in love with the feeling. Dahil hindi na tayo."
Napatayo ako. Wala syang karapatan na husgahana ng pagmamahal ko sa kay Branch.
"Mahal ko sya, at mahal ko ang pakiramdam ng minamahal sya. At hindi porket wala na tayo ay wala na kong karapatang sumaya." tumaas ang boses ko, napayuko sya.
Bago pa sya makapagsalita ay tumunog ang door bell ng bahay. Baka si ate lang 'to at maiintindihan naman nya ang lahat. Siguro.
Pero hindi.
Si Branch na naka black vshirt ang nasa harap ko. Pumasok sya at nagulat nang makita si Edward. Sinugod nya ito, hinawakan ang kwelyo ng damit at lumabas sila. Shit ayoko ng gulo.
"What the fuck are you doing here? Wala kang karapatang paiyakin si A!" Hiyaw nya ngunit wala paring reaksyon si Ed.
Ayokong maulit yung dati nilang pag-aaway. Ayokong nakikita silang ganito dahil parehas silang mahalaga sa'kin. It;s hard to see them and you've got nothing. Wala kang magawa dahil paikot-ikot lang ang nagyayari.
"Branch wala siyang ginagawa. Edward please." hinawakan ko ang kanyang braso.
"Tell me Arie please, Gusto kong marinig nya na mahal mo parin ako."
Mas humigpit ang hawak sa'kin ni Branch. Alam kong nagpipigil na sya, ayoko ng mga ganitong sitwasyon! Ayoko ng mga ganito dahil kahit ano pa ang ipilit natin ay may masasaktan at masasaktan.
"Edward..." nagmamakawa na ang boses ko.
"Arie, mahal na mahal kita." bumuhos na ang luha ko. Di ko kaya na nakikita ni Branch lahat ng 'to.
"Mahal ko si Branch." yumuko ako. Lalong lumapit si Branch ng walang ni isang salitang lumalabas sa bibig nya.
Nakita kong umatras si Edward sa akin "I wanted to say 'Don't leave me' but I couldn't do it, not again. I was so tired of begging you to love me again."
Umalis sya at niyakap ako ni Branch, we sited in couch. My tears was still there, I don't want to end all of these with Edward pero siguro nga tama sila sila na di ka pwedeng makipagkaibigan sa dati nang may naramdaman para sayo. pero kaya ko naman e, akala ko okay na sya, okay na kami, okay na lahat. Di pa pala.
Ayokong dadating yung time na makikita ko syang mas miserable gaya ng dati dahil di ko kakayanin. I don't want to turned him into the thing he won't be. Kahit na siguro'y lumayo sya ay gusto ko parin na makitang ayos ang kalagayan niya.
"Everything will be okay. I love you." he kissed my forehead. And with that, I feel very safe.
"I'm sorry." sabi ko.
"No, I'm sorry." aniya. "Bakit ka nagso-sorry? Dapat nga ako e dahil ayokong pati sa relasyon natin nahihirapan ka."
"It's a part of it." ningitian nya ko.
"Nahihiya ako sayo, awkward." natawa naman sya. "Dahil ba sa sinabi mo? I love you too okay?" hinalikan nya uli ako. Sa cheeks!
"Hokage ka ah! I love you three." lumundag ako kaya napahiga sya at niyakap ko sya.
Napatitig lang sya sa akin. "May dumi ba ako sa mukha?" tanong ko.
"Nothing. I just wanted to be your last, okay?" Napapikit ako nang halikan na nya ako sa labi.
I love this feeling. Yung isang tao na kayang magbigay at magpabago ng araw at mood mo. Nagpapasalamat ako dahil kahit na marami syang ginagawa ay never kong naramdaman sa kanya na nawawalan sya ng time o oras para akin. Para sa'min. Lagi syang gunagawa ng paraan para mas mahalin ko pa sya.
"Waaaa!" Napatayo kami agad ni Branch at nakita si Sancho na pilit tinatakpan ang mga mata nya ng isa lang yung kamay.
"I love you more. Tara kain tayo, sama mo na si Sancho."
Palubog na ang araw nang makauwi kami. Hinilamos ko na rin si Sancho para makatulog na. Kinamusta rin ako ni Ate Alex at ganun din ako, sinabi ko rin na sa susunod pupuntahan namin sya sa shop na pinapasukan nya pero tumanggi sya baka daw mapauwi sya ng di inaasahan.
Ka-text ko Branch kahit na gabi. Ngayon di pa ko makatulog. Di ko rin maintindihan. Nakahiga ako at kahit na ipikit ko yung mga mata ko, yung senaryo parin kanina ang tumatakbo sa isip ko.
Branch.
Still up?
Nagreply ako ng 'Yes' at binagsak uli ang cellphone ko. Wala na dapat akong iniisip dahil aa masaya naman ako. Pero di ko naman kakayanin na may nakikitang nasasaktan habang ako'y nagsasaya.
Branch.
Bakit gising ka pa?
Me.
Di pa ako makatulog e.
Branch.
It's still about what happened earlier?
Sinabi kong oo at sinabi lang nya na kalimutan na iyo dahil wala naman daw na mangyayari kung gagawin ko pa.I guess he was right. tama nga naman na di ko na pansinin iyon ngunit palaging sumasagi iyo sakin. Nakakainis.
Next morning mukha akong zombie. Tatlong beses na nag-alarm ang cellphone ko pero di pa rin ako bumabangon, nauna na silang lahat sakin at ilang minuto nalang malelate na ko sa unang klase namin.
"Hoy, iiwanan ka namin dito." yugyog ni ate sa akin.
"5 minutes pa ate..." Giit ko.
Tinanggal nya ang kumot na nakabalot sakin at natumba ako sa sahig. Sakit sa pwet nakakainis.
"kanina ka pa 5 minutes nang 5 minutes, naka isang oras ka na!" Aniya at lumabas na nang pinto.
Nakapikit akong naglalakad pababa at nakaayos na, multitasking din ang ginawa ko at ninja sa pagligo kahit na ayoko pa talaga, buti nalang nakakagising yung malamig na tubig.
Nakapasok ako second subject na. Ayaw na kasi magpapasok pag late na, masyadong maarte. Nagtext na rin ako kay Branch kaya naman nauna na sya sakin. Pagpasok ko parang gusto ko uli matulog dahil wala nanamang nangyayari at yung discussion ay nilalagpasan ang utak ko.
"Makita ka ni ma'am..." sabi ni Ann na katabi ko.
"Nakakantok e."
Pinilit kong wag makatulog sa klase ngunit sa bawat pagdilat ko parang may mabigat sa talukap ng mga mata ko para bumaba.
"Let's see, Ms. Gray." napatuwid ako sa pagkakaupo at pinatayo ako. Shit.
"Discuss what I've said earlier 'bout you book review."
