"love, will you still love me even if I live to you?"
Natahimik ako at di alam ang isasagot. Naging seryoso naman ata agad ang usapan, Di ako ready. Ayoko lang sigurong pag-usapan yung mga bagay lalo na kung may kinalaman sa 'Pagtitiwala' Mahirap na kasi kung aasa tayo then after noon ay madi-disappoint lang.
"Why? There's no such thing na dapat kang ilihim ka sa akin diba?" Natatawa kong sabi.
"Yeah... I'm just... just... "
"shhh.. let's just enjoy this moment." Pagkatapos noon ay nakahiga nalang kami habang hinahaplos haphlos nya ang bawat hibla ng buhok ko. May mga napapag-uusapan din kami halimbawa ay sa mga nangyayari sa school, pagkacurious ko sa paggawa niya na pakantahin si Ed kahit na nga nag-walk out sya. Hanggang ngayon ay nagwo-worry parin ako kahit na papaano.
"Do you still worry about Edward?"
Oh that question came out of nowhere!
"Uhmm... yes, of course... "
"Yeah... right. After all you're his ex-girlfriend" Ramdam ko ang laming at diin sa sinabi niya.
"Yes. I'm his former girlfriend and now I'm your girlfriend. Wag ka ngang magselos dyan."
Nararamdamn kong di sya mapakali sa pagkahiga niya. Hinarap ko siya kasabay ng kanyng pagharap niya at hinakawan ko ang kamay niya, ang isang kamay nasa pisngi niya.
"Branch... "
"Sorry. I can't help it... pakiramdam ko ay malayong malayo ako kumpara sa tatlong taong pagsasama nyo."
Nalulungkot ako. Nalulungkot ako dahil yun ang nararamdaman niya. Di ko maipaliwanag dahil sa ang gusto ko lang ay iparamdam sa kanya na mahal ko sya. That's it. pero di ko alam na ganto yung gusto nya, yung nararamdaman niya. Ayokong ipagkukumpara nya o iisipin niyang mas lamang parin si Edward dahil sa naging matibay ang pagsasamahan namin. I want to love him how I love Edward before, but better than that.
"Branch... I love you okay? At lagi mong tatandaan na di nasusukat ang tibay ng relasyon sa kung gaano katagal, yan ay kung gaano mo sila kamahal." Napangiti sya at parang lumakas ang loob.
"Wala akong panlaban sa hugot mo, love... all I can do is... "
I just closed my eyes when his lips touches mine. This night, the ambiance, eveything was perfect to me. Sumasabay siya sa bawat galaw ng labi ko, ay katok ng dila niya na nagpabukas sa akin. His hands travelling all over my back kasabay ng pagliyad ko sa senyasyong dinadala niya sa katawan ko. Our kisses made deeper and deeper until we stops at pareha kaming naghahabol ng hininga.
"I love you, love."
"I love you more than you'll ever know." Aniya at niyakap ako.
Nkauwi na kami umaga na. Natulog kami a kotse at maagang umalis para makauwi, pagkarating ko sa bahay ay di sila nagalit sakin lalo na si mama na kumpara dati ay baka tipon na ang gamit ko sa labas ngunit kanina ay parang masayang masaya pa sya. Pero kesa isipin ko pa iyo ay hinayaan ko nalang, sino bang may ayaw noon diba?
Mabuti nalang ay walang pasok nagyon, pagkapason na pagkapasok ko sa kwarto ay nahiga na agad ako at natulog. Siguro'y di lang talaga ako sanay sa medyo malalayong biyahe.
