Sa buhay ng tao at sa mga pang araw-araw na nangyayari sa atin ay mahalaga na makuntento tay sa mga bagay na meron tayo. Sa mundong lahat ng tao ay naghihirap para lamang sa ikakaunlad nila ay kahit na ganun ay maganda parin na matuwa na lamang tayo sa mga bagay na meron tayo dahil kung ano man ang binibigay sa atin ay regalo na dapat nating pahalagahan at ingatan.
Ngayon, mas inisip ko na maging masaya na ako lalo na sa pamilya ko because after all this time, I'm super blessed to have them. Then why do I have to find my biological parents if I have them? Yes, I also want to know st dapat na malaman ko rin ang bagay na iyon, ay siguro kung matagal na akong hinahanap ng mga tunay kong mga magulang ay wala na ko dito ngayon.
Sometimes it's makes me wonder what they look like, how beautiful could my mom be, if I have cute sibling like Sancho. I just remember his 8th birthday and he matured a little although he's still our baby.
"Are you hungry kiddo's?" Mama asked.
We headed to the nearest fast food to order in drive thru for our lunch. Mama changed a lot since I knew I was adopted and maybe it's a blessing in disguise. Papa still the same, every time we had this king-princess bond, all I see is his apologetic look at me, I can see all of his regrets of not telling the truth about me and everything. But it's all done now. There's nothing to worry about.
"Ate Alex, what's with your playlist?" Nilingon ito ni Ate.
Yeah. I'm sick this past few weeks because of J's weird songs I heard every time and now this? Maiimpluwensyahan ata ako ng pagiging fan niya.
"I'll tell you later. Let me introduce them to you." dumukot siya ng fries sa hawak nito.
"It's kpop right? Uggh!" our maknae just rolled his eyes. How could he do that?
"Hey! I'm your ate, you little—
"We're here!" Sigaw ni mama na nagpatigil sa'ming tatlo.
I can see the big rusty gate. At pagkapasok namin ay agad kong nakita ang mga trucks na siguro'y pag-aari nila at ang lawak na lupain. Ang labas namin ay malakas na hangin na ang sumalubong sa akin. How I miss provinces we visited before. And I realize it's been years since we have this long drive with my family since the bankruptcy of our company. But really thankful we survived.
"Magandang umaga po." ani Papa.
Kumapit si ate sa braso ko, I can see their tense and me too! Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung sakaling makita ko sila o makita nila ako, I've been already thinkinf how do I treat them, kung paano ko sila batiin o kausapin.
Dalawang matanda ang lumapit sa akin at kahit na may katandaan na ang mga itsura nila ay may nakikita akong mga features na gaya ng sa akin. Nakita ko sa gilid nila si mama na paluha na.
"Ikaw na ba yan?" ani ng matanda.
Bahagyang hahawakan ko sana nag kamay nito para mag mano nang bigla niya akong yakapin. Di ko alam ang dapat maramdaman at kung ano ba ang dapat kong sabihi. Basta't kumapit ako sa kanya at niyakap din kami ng lalaking matanda na kasama nito.
"Pasensya na a? sa loob ng labing walong taon na di ka namin nasilayan, di ko lang talaga maipinta ang saya ko sa araw na ito." sinuklian ko ng ngiti ang matanda.
"At 'lika na kayo dito sa loob, naghain kami para sa inyo."
Sa labas pa lamang ay makikita mo na ang katandaan ng bahay at di ko na pinagtataka ang loob nito. Kahit na mukhang silang dalawa lang ang naririto ay parang talagang alagang-alaga ang bahay. I can see the big bookshelve, a baby blue carpet, at pati ibang gamit ay mukhang makaluma rin.
"Alex, Sunny. pagpasensyahan mo na itong bahay namin a? Di naman ito talagang kaliitan ngunit napapangalagaan naman namin itong mag-asawa."
Sinaway ko si Sancho na baka makabasag siya sa mga mwebles rito at si ate naman ay nauna nang umupo sa sala. Nagdala ang maanda ng kape kina mama at patuloy parin sa pag-uusap samantalanag ako ay naiilang parin na harapin sila. I wonder where my parents are?
"Ate, dito ka na titira?" ani Sancho.
Kinarga ko siya at dinala sa hita ko. "It's not that easy, baby. Baka pag nakita na ni ate mga parents niya, may possibility but of course di ko kayo kakalimutan."
He just pouted and put cookies in his mouth.
"Nasaan po ba sila ngayon?" narinig kong tanong ni papa.
"Wala sila rito ngayon at halos ilang taon narin silang nagtatrabaho sa ibang bansa. Yun nga at dahil naroon sila ay di nila natututukan ang paghahanap dito kay Ariesa. Isa pa kulang kami sa mga impormasyon kaya talagang hirap sila."
"Kaya naman po pala, mabuti nga po't sa kabila noon ay di parin sila tumigil na hanapin si Ariesa."
Mahigit isang oras din ang itinagal namin rito sa bahay nina Lola Ester at Lolo Bernard. Nakuha ko silang kausapin at gumaan na ang loob ko sa kanila. Mabuti na nga lang at may mga lumang laruan sina Lola, mula pa raw ito sa apo niya sa kapatid ni Mama. May mga pinsan pa pala akong dapat ko ring kilalanin.
We also decided that after I graduated, maaaring dito muna ako yumira kahit isa o higit pang buwan para mas makilala ko kung saan talaga ako at sumang-ayon naman kahit si ate. We headed home at exactly 9pm and good thing wala masyadong traffic.
"Aalam kong pagod kayo, sige na matulog na kayong tatlo." sabi ni mama kaya't wala kaming nagawa kundi matulog na. Hinatid namin ni ate si Sancho sa kanyang kwarto para makapagbihis muna bagao matulog.
"Ariesa..." lumingon ako kay Ate.
"Hmm?" niyakap niya ako.
"Arie, thank you. thank you sa lahat."
"Ate naman, ang drama mo talaga kahit kailan. Pero salamat din, minahal nyo pa din ako."
Pinunasan niya ang luha sya kanyang mga mata. "Prinsesa ka parin namin no, sige na matulog ka na."
Kinaumagahan ay sinalubong ako ni Janine sa bahay para sabahy na pumasok. nakuwento ko na din sa kanaya ang nangyari kahapon at pati siya ay may halong lungkot at saya. Mabuti na nga lang at wala kaming klase ngayon kaya naisipan namin pumunta sa coffee shop kung saan may naganap na away noong mga nakaraang buwan.
"E kamusta na kayo ni Branch ngayon? Nag-uusap pa ba kayo?"
"Okay naman kami e, nag-uusapa parin naman. Alam mo, wala kaming kasiguraduhan o ako lang ang nag-iisip kung wala na ba talaga kami o hindi." uminom ako ng kape.
Kumunot ang noo niya. "Ang gulo? You told me na wala sa inyo ang nakipagbreak? Di'ba nakipaghiwalay ka noong nalaman mo na nagsisinungaling siya sa'yo? O hindi? So, kayo parin hanggang ngayon kahit na mukhang hindi?"
Pati ako naguluhan sa sinabi ni Janine pero hinayaan ko nalang. Ang importante naman may closure parin kami, masaya narin naman ako at pati sila ni Edward maayos narin at pati kami. Maganda na iyong ganun kesa naghahangad pa ako ng malaki. Masaya na ako sa kung ano at mga bagay na binigay sa akin.
