I Was Wrong (Teen wolf S1) voltooid

Scott kuste me?!

Het is pauze, en ik heb mijn dienblad al, met wat eten. En al snel zie ik een plaatsje bij Allison. "Hey"zeg ik en ga tegenover haar zitten. "Hoi, wat gebeurde er met Scott vanochtend?"vraagt ze. "Hij kreeg een paniek aanval"zeg ik. "Waarom?"vraagt ze en neemt een hap van haar eten. "Hij wist een antwoord niet, het was alsof hij.. umh.. een blackout kreeg"zeg ik. "Is alles oké met hem?"vraagt Allison. "Ja, het gaat"zeg ik. Opeens komt Jackson erbij zitten. "Um, je hebt iets op je.. Laat mij maar"zegt hij en haalt het eraf met zijn duim en eet het daarna zelf op. "Dankje"zegt Allison lachend. "Wil je een hap?"vraagt Allison. "Wat?"zegt Jackson alsof hij iets raars hoort. "Wil je een hapje?"vraagt ze nog een keer. "Owh, nee dankje"zegt Jackson en aait over zijn nek. "Gaat het wel met je?"vraag ik. "Ik bedoel sinds die ene nacht?"vraag ik. "Dat kan ik ook aan jou vragen"zegt Jackson en lacht. "Maar beter dan ik dacht"zegt hij. "Denk jij nog aan wat er is gebeurt?"vraagt Jackson aan. "Nee, ik ben het al een soort van vergeten"zeg ik. "En jij Allison?"vraagt Jackson. "Ik denk meer aan Scott. Ik heb al even niet met hem gepraat"zegt Allison. "Dat is waarschijnlijk geen goed idee"zegt Jackson. "Denken jullie dat ik een fout heb gemaakt?"vraagt Allison. "Nee"zegt Jackson. "Ik zeg niks"zeg ik. "Ik denk eigenlijk dat hij dat verdiend heeft verdiend"zegt Jackson.

"Hey Sophie, kan ik je even spreken?"vraagt Scott. "Ja, tuurlijk"zeg ik en volg hem naar de kamer van Coach. "Waarover wil je praten?"vraag ik. "Ik moet gewoon iets weten"zegt hij en doet de deur dicht. "Weet je nog.. Weet je misschien dat Allison me nog aardig vind?"vraagt hij. "Nou, ze heeft het er steeds over of ze een fout heeft gemaakt, dat het uit is tussen jullie"zeg ik en hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. "Echt?"vraagt Scott. "Maar gewoon als vrienden"zeg ik nog snel. Zijn gezichtsuitdrukking verandert opeens. "Echt"zegt hij. "Maar ze maakt een grote fout, jij bent de gene die ons gisteren heeft gered, terwijl ik bewusteloos op grond lag. En terwijl jij naar buiten ging om die alfa te stoppen, jij hebt onze leven gered, daar zou je dankbaar voor moeten zijn"zeg ik. Scott kijkt eng uit zijn ogen. "Ben jij dankbaar?"vraagt hij. "Eigenlijk wel ja, maar luister"zeg ik en pak zijn handen vast. "Misschien ging het voor Allison wel te snel, of was ze bang dat er nog zo iets zou gebeuren. Je hebt haar gisteren ook niet 'netjes' behandeld. Maar we lossen het wel op, we komen er wel achter wie de alfa is, en misschien neemt Allison je wel terug"zeg ik en lach naar hem. "Dus jij bent dankbaar?"zegt Scott. Ik laat zijn handen los en loop naar achter, terwijl Scott naar mij toe komt. "Scott? Dit ben jij niet, het is de volle maan"zeg ik, maar hij komt nog steeds naar me toe. Ik doe mijn ogen dicht en wanneer ik denk dat hij weg is doe ik mij ogen open. Ik sta achter hem, maar het lijkt alsof Scott iemand kust. Wanneer ik naast hem loop zie ik dat ik het ben. Ik pak de schouder van Scott, maar mijn hand valt erdoor heen. Scott stopt en stapt terug. Hoe kan ik hier en daar staan, maar de mij die daar staat heeft zijn ogen dicht. Ik doe mijn ogen dicht, en wacht een paar seconden totdat ik ze weer open doe. Maar 'Ik' sta daar nog steeds met mijn ogen dicht. Deze keer knijp ik mij ogen dicht en denk, ontspan even en doe ze even later weer open. Scott loopt weg en laat de deur open. Hebben we gekust?!