Destined to be Different

Chapter 41

Danica's POV

This is really insane! I'm tired! Pagod na akong maglakad sa daan while I'm with this old women and old men. Are they really my parents?! Ugh. I can't believe what's happening!

"I'm tired." I murmered and sat down beside the road.

"Anong sabi mo?!" Sigaw ng nanay ni Hershey. She's so bad. Ang sama niyang magulang. Kanina niya pa ako sinisigawan, "Tumayo ka nga d'yan! Ang tamad mo!" She shouted.

Napa-irap ako at nanatiling naka-upo, "I'm tired! Can you just shut up?! Kanina pa tayo naglalakad pero hindi parin tayo nakakarating sa pupuntahan natin! I'm seriously tired ple-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil sinampal niya na naman ako for how many times. Tinignan ko siya ng masama at hinawakan ang part na sinampal niya sa mukha ko.

"Walang hiya kang babae ka! Wala kang galang! Ang lakas ng loob mong sigawan ako. Alam mo bang hindi nagagawa ni Hershey saakin ang mga ginagawa mo ngayon?! Ibang iba talaga siya sa'yo. Si Hershey may utang na loob at magalang na bata, kumpara sa'yo!" Sasampalin niya na sana ako pero nagsalita na ako. I can't take it anymore!

"Sige! Ituloy mo! Hurt me again! Hindi ka ba nagsasawa?! You're always hurting me! Lagi mo rin akong kinukumpara diyan sa anak mong mang-aagaw! Kung ayaw mo ako, mas ayaw ko sainyo! Sana nga lang si Hershey na lang ang anak niyo. Pero kahit na malaman ng iba na ikaw ang tunay kong magulang, hindi parin ako magsasawang itanggi ka!"

*Paaak!*

Ng dumapo ang malakas na sampal na 'yon sa mukha ko, doon na nag-umpisang tumulo ang mga luha sa mata ko. Hindi ko na napigilan ang emosyon ko.

After akong sampalin ng magaling kong nanay, she left me. Iniwan niya ako.

Ang saya. Enjoy na enjoy ako sa nangyayari saakin. After akong saktan ng magulang ko, ikinumpara pa ako sa mang-aagaw na si Hershey. Huh. Bakit nangyayari saakin 'to?

This is all Irene's fault. Kasalanan din 'tong lahat ni Hershey. If they didn't came into my life, I'm not on this situation now. My life is so complicated. My mom just gave me to my real mother, she gave me to a monster. Hindi ko kayang tanggapin ang totoo kong mga magulang because they're poor and they don't know how to raise me like my mommy Dayane did.

Bumalik ako sa wisyo ko ng may humintong pamilyar na car sa gilid ko. If I'm not mistaken, this is Apple's family car.

Bumaba ang bintana ng sasakyan and I'm right, si Apple nga. My real bestfriend, "Danica! What happened?! Why are you with that women?" Sabay turo ni Apple sa nanay ni Hershey na kasalukuyang naka-upo rin sa gilid ng daan na medyo malayo sa direksiyon ko. "Gabi na but you're still here with.. with her?" Litong lito na tanong ni Apple.

I rolled my eyes, "They know it na." Walang gana kong sabi pero si Apple shock na shock na akala mo nakakita ng multo.

"A-alam na nila?! How? When was that happened?!"

Hindi na ako nagdalawang isip na sabihin sakanya lahat ng nangyari. Siguro after Apple's hear what happened to me, she can help me. Matutulungan niya siguro akong mailayo sa real parents ko kung iku-kwento ko lahat ng nangyari sakanya.

While I'm telling all what happened to me, nag-iiba ang aura niya. At pagkatapos kong sabihin lahat sakanya, na hindi na ako tanggap ni mommy Dayane at kukunin na ako ng real parents ko, napa-ubo siya at napa-iwas ng tingin saakin.

"What now Apple?! Help me. Help me please. Isama mo na lang ako sainyo kahit pansamantala lang. I don't like to live with that old women and her husband like I'm living with a two monster." Natatakot kong sabi sakanya.