Hij Heeft Mij Ontvoerd Om Erna Van Mij Te Houden

Deel 41

Salam aleykoum,

Na de zin dat de dokter zei viel ik op de grond. Ik begon te roepen, huilen,.. De dokter probeerde mij rustig te houden, maar ik kon mij gewoon niet kalmeren. Het was precies dat iemand mij neergeschoten had. Ik had echt zoveel pijn.

Anaas was gewoon dood. Maar dat kan niet.. Het was precies dat ik mijn helft kwijtraakte. Er zijn een paar dokters naar me toegekomen.

De dokter: Rustig mevrouw.

Er kwam een dokter naar mij toe met een spuit in zijn handen.

Ik: Mij niet aanraken ! 

De dokter stak het naald in mijn bovenarm. Alles begon te draaien en daar viel ik.

**Paar uurtjes later**

Ik werd wakker in een kamer en ik wist dat ik in het ziekenhuis lag. Ik begon terug te denken over wat de dokter tegen mij zei. Tranen bleven maar komen. Ik heb amper van hem kunnen profiteren. We zijn amper goed geëindigd. We hebben niks goed gemaakt.Ik zou tenminste sorry gezegd hebben. Door mij is hij nu dood..Als ik het hem had vergeven dan zou ik hier niet staan.

Waarom neemt men altijd de personen waarmee ik een zeer goeie band had. Ik voelde me echt niet goed.. Anaas mijn broer, bloed, man, alles,... Ik mis hem niet normaal... Ik ben gewoon mijn beste vriend kwijt voor iets doms. Hij komt niet terug... Ik probeerde me uiteindelijk rustig te houden.

Ik ging naar beneden om te vertrekken, maar op één of andere manier dacht ik aan mijn stiefmoeder. Nu dat ik hier toch ben ga ik haar bezoeken. Ze heeft me toch opgevoed als haar eigen dochter. Ik ging naar de balie om informatie te vragen aan de secretaresse.

Ik: Euh.. Excuseer.

De secretaresse: Ja?

Ik: Zou ik misschien mogen weten waar mevrouw S**** zich bevindt?

De secretaresse: Ja, wacht 2 min.

De secretaresse keek naar de computer.

De secretaresse: Mag ik u vragen wie je bent?

Ik: Ik ben haar dochter.

De secretaresse: Ah oké. Ze bevindt zich op de tweede verdieping nummer 254. 

Ik: Oké, dank u.

Ik nam de lift tot aan de tweede verdieping daar zocht ik kamer 254. Ik vond de kamer en deed de deur openen. Ik ging naar binnen en zag haar slapen. Het deed me pijn om haar zo te zien. Al haar haren waren uitgevallen, maar je kon het niet echt goed zien want ze droeg een hoofddoek. Ze was echt vermagerd, slap... Ik deed mijn hand op haar hoofd en streelde haar. Tranen begonnen te komen en ik weet niet echt waarom. Ze deed haar ogen openen en keek me raar aan. Waarschijnlijk had ze niet verwacht dat ik hier zou zijn.

Mijn stiefmoeder: Ah alles goed Myriam?

Ik: Gaat goed dank u.

Mijn stiefmoeder: Het doet goed om jou terug te zien.

Ik: Hm...

Mijn stiefmoeder: Waar was je al deze dagen? Ik heb je honderden berichten gestuurd.

Ik: Ik was ver weg van hier dat is het enige dat ik je kan zeggen.

Mijn stiefmoeder: Wie heeft jou verteld dat ik hier was?

Ik: Moussa.

Mijn stiefmoeder: Ah oké. Je weet dan ook dat ik kanker heb?

Ik: Ja.