Hij Heeft Mij Ontvoerd Om Erna Van Mij Te Houden

Deel 43

Salam Aleykoum,

Ik deed de brief open en zag dat het van mijn stiefmoeder was. Ik zeg jullie wat er op stond.

Salam Aleykoum mijn dochter,

Het spijt me dat ik je buiten heb gezet de vorige keer. Ik wil niet dat je me zo ziet. Het spijt me ook dat ik jou vader en moeder uit elkaar heb gehaald. Het spijt me heel erg ! Inshallah kun je me dit ooit vergeven. Ik heb nog maar een paar uurtjes te gaan en dan ben ik ook weg... Ik wil je nog zeggen dat ik veel van je hou ! Zorg goed voor je broers ! Ik ben trots op u ! Je bent altijd sterk gebleven ! Ik hou van je mijn dochter ! Vergeet dat nooit !

Ik zat op de stoel en had niet normaal veel pijn. Ik ga nog iemand kwijtraken... Ik ben dit beu ! Altijd degene waar ik het meest om geef.. Waarom? Waarom bij mij?

Dybril: Alles in orde?

Ik: Ja...

Moussa: Stop met liegen !  Ik zie goed genoeg dat het niet gaat.

Ik: Jawel het gaat ze. Mhm ik ga weg.

Mory: Naar waar ga je?

Ik: Naar ergens.

Mory(terwijl hij dichterbij kwam): Doe niet graaf en zeg naar waar je gaat !

Ik: Niet roepen !

**BAM een lap**

Dybril(terwijl hij dichterbij Mory ging staan): Je raakt haar niet aan !

Mory: Ik sla haar wanneer ik wil !

Dybril: Niet graaf doen ! 

Ik: Saaf doe rustig.

Dybril: Nee, ik doe niet rustig ! Hij moet u niet aanraken ! Je bent ons zusje, een man moet respectvol zijn tegen een vrouw !

Moussa: Saaf broer laat dat gewoon.

Mory: Hij is mijn broer niet !

Dybril: Herhaal is terug wat je net zei?!

Mory: Ja, je bent mijn broer niet !

**BAM Dybril gaf een boks aan Mory**

Dybril en Mory begonnen elkaar te slaan. Ik en Moussa probeerde hun elkaar te halen. Ik nam Dybril en bracht hem naar de badkamer. Ik zocht een EHBO-tas en begon zijn blessure te infecteren.

Dybril: Aiii dat pikt !

Ik: Je moest maar niet vechten.

Dybril: Maar heb je gezien hoe hij u behandelt?

Ik: Je moest dat gewoon laten. Ik ben dit toch al gewoon.

Dybril: Niet bang zijn ik ga je nu beschermen.. Niemand raakt u aan !

Wanneer ik klaar was gingen we terug naar de salon. Alleen Moussa was nog beneden.

Ik: Waar is Mory?

Moussa: Weg.

Dybril: We zullen zien wie hem nu de deur gaat openen !

Mhm ik ben gewoon naar de keuken gegaan om het ontbijt klaar te leggen en dan hebben we gewoon met zen drieën gegeten.

Na het ontbijt ben ik naar mijn kamer gegaan. Ik had alles opgeruimd en ging mij klaarmaken. Ik had mijn schoenen aangedaan en ben terug naar beneden gegaan. Ik ging naar de salon om te zeggen tegen mijn broers dat ik weg ging.

Ik: Ik ben door.

Mijn broers: Naar?

Ik: Naar het ziekenhuis.

Moussa: Maar mama wou niet dat je naar haar toeging.

Ik: Maakt mij niet uit ! Ik wil haar zien.

Dybril: Ik ga mee.

Ik: Nee, ik wil alleen gaan.

Dybril: Het was geen vraag ea.

Ik: Oké.

Dybril: Moussa kom je mee?

Moussa: Nee, ik blijf liever hier.

Dybril: Hoe je wilt broertje.

Dybril deed zijn schoenen aan en wij vertrokken richting het ziekenhuis. In de auto was het stil.

**30 min later**

We kwamen eindelijk aan in het ziekenhuis. Dybril deed zijn auto in de parking en we gingen naar binnen. We gingen naar boven naar de tweede verdieping tot aan de kamer van mijn moeder en daar zag ik de meneer die mij buiten had gezet.

De man: Wat doen jullie hier?

Ik: Ik kom mijn moeder bezoeken !

De man: Ze wilt jullie niet zien weten jullie het nog?

Ik: Ja en, kan mij niks schelen !

De man: Doe is rustig !

Dybril: Wat ga je doen? Haar slaan?

De man: Meneer, als ik jou was dan zou ik maar rustig blijven ! 

Dybril: Wat ga je anders doen?

De man: Blijf gewoon beleefd.

Dybril: Ja, ja.

Ik probeerde naar binnen te gaan maar de man hield me tegen.

De man: Naar waar ga je?

Ik: Laat mij los !

De man: Nee !

Dybril nam de arm van de man vast.

Dybril: Wil je dat ik u ga slaan? Laat mijn zus los !

De man: Nee.

De man liet mij uiteindelijk los en ik liep naar binnen. Ik zag dat de ogen van mijn moeder dicht begonnen te gaan dus ging ik zo snel mogelijk naar haar toe en nam haar hand vast.

Ik: Mama?! 

Ik: Mama?! Doe je ogen open alsjeblieft !

Mijn stiefmoeder(terwijl ze haar ogen opende): Het is tijd ! Laat mij rustig sterven !

Ik: Nee, mama je ben een persoon die sterk is !

Mijn stiefmoeder: Nee, Myriam het gaat niet meer.

Ik: Je mag mij niet alleen laten !

Ik begon haar hand harder en harder te knijpen. Ik sloot mijn ogen dicht en begon te huilen.

Ik: Mama ik heb je nodig. Je bent mijn voorbeeld ! Ik wil dat je er bent op de dag dat ik ga trouwen.

Mijn stiefmoeder: Het is tijd Myriam ik kan niet langer blijven. Ik ga naar je ouders toe. Je weet dat ik van je hou en zeer trots op je ben ! Ik ben blij dat ik jou stiefmoeder mocht zijn.

Ik voelde dat ze mijn hand losliet. Ik deed mijn ogen open en zag dat die van haar gesloten waren.

Ik: Nee, mama wordt wakker ! Ik heb je nodig !

Geen antwoord. Ik wist dat het te laat was... Vol met tranen ging ik uit haar kamer... Ik ging naar boven en zag Dybril. Ik bleef naar boven lopen. Ik had geen kracht meer. Ik ging naar de balkon en stond recht op de kant. Ik was bereid om te springen, het was mijn beurt om weg te gaan. Mijn broer kwam ondertussen naar boven.

Dybril: Niet doen Myriam ! Niet springen !

Wordt vervolgt...