CHROMIA SERIES

The Prince's Paramour

PROLOGO

I am Prince Remus, heir to the throne of Helca.
I am the most popular prince among the kingdoms of Lesrone.
I am known as the Prince Who Doesn't Smile. What's there to smile for?
I am a ruthless.  I am strong. I am powerful. I am young. I am intelligent.
Bata pa lang ako ay sinanay na ako ng aking amang hari, ang Haring Romulus, na maging matapang at malakas. Sinanay nya ako na walang kinatatakutan, walang inaatrasang laban at maging walang-puso sa pagpatay ng aking mga kalaban. Napakaraming buhay na ang pinutol ng aking mga kamay. Bata, matanda, babae man o lalaki ay aking pinapatay kapag sila ay nakasasagabal sa aking landas.
Kaya naman ako ay kinatatakutan hindi lamang ng mga taga-Helca kundi pati na rin ng ibang kaharian sa aking bata pa lang na edad na disenueve. Hindi ako mangingiming sakupin sila kapag ako ay kanilang kinalaban.
Sampung kaharian ang nasa ilalim ng pamumuno ng Helca. Lahat ng hari ng mga kahariang ito ay aming kakampi sa aming pananakop ng iba pang kaharian na hindi namin kaanib.
At dahil sa sinasanay na ako ng aking ama bilang susunod na hari, ako na ang karaniwang nagdedesisyon tungkol sa kapakanan ng aming kaharian.
Isa sa gusto kong sakupin ay ang isla ng Chromia. Ngunit nang akin iyong isangguni sa aking ama ay kaagad nyang tinanggihan ang aking binabalak. Sakupin ko na raw ang lahat ng isla sa mundo, wag lang ang islang iyon. Nagtalo kami ngunit sa huli, ang desisyon pa rin ng aking ama ang nasunod.
Why do I want that small island?
Sa isla lamang na iyon matatagpuan ang kailangan naming mga prutas na sadyang kakaiba sa lahat. Ang Salvo, na kayang pabalikin ang iyong enerhiya pagkatapos makain ang kahit isang bunga lamang nito. Ang Sudil, na mabilis na napapagaling ang anumang sugat sa loob lamang ng isang oras. At ang Sarko, na nagbibigay ng lakas kahit na dalawang araw kang hindi matulog. Kapag nasakop namin ang isla ay kami na ang magiging makapangyarihang kaharian sa mundo. Wala nang makakatalo pa sa amin. Ngunit ano ang gusto ng aking ama? Gusto nyang makipagkalakal sa mga taga-isla. Gusto nyang bayaran namin ng isang tipak ng ginto ang bawat prutas na bibilhin namin sa mga taga-isla. Kalokohan!
Kung masasakop namin ang isla, makakain namin ang mga prutas kahit ilan pa ang aming gusto sa kahit na anong oras. Hindi na namin kinakailangan pang bayaran ang mga iyon ng mga gintong nakuha namin sa aming pagsalakay sa aming mga nakalabang kaharian.
Matapang ang aking ama at hindi ko inakalang paniniwalaan nya ang mga sabi-sabi tungkol sa islang iyon. According to some merchants, the island of Mohika is enchanted. It has a life of its own. It vanishes once it sensed danger. Hindi ko iyon pinaniniwalaan.
Para sa akin, isa lang iyong ordinaryong isla na may ordinaryong mamamayan. Sinuwerte lang sila na magtanim kaya nagkaroon sila ng mga kakaibang prutas. At ngayong umaga nga ay pumarito ang mga taga-isla upang makipagkalakal sa aking ama. Dahil nga hindi ako sumang-ayon ay hindi na ako nakipagharap sa kanila at nagpunta na lamang sa pamilihan ng kaharian upang magpalipas oras.
Abala ako sa pagtingin-tingin sa mga ibinebentang makukulay na damit nang maagaw ang aking pansin ng isang bata na marahil ay nasa sampung taong gulang na abala naman sa paghaplos sa mga bulaklak na nasa tabi ng daan. Nakasuot sya ng isang simpleng roba na kulay tsokolate at sa mga maliit nyang mga paa ay ang pares ng simpleng sapin sa paa. Maraming mamimili ang pinagmamasdan sya hindi lamang dahil sa kakaiba nyang kasuotan kundi dahil sa mamumula-mula nyang kutis na kumikislap dahil sa pagtama ng sinag ng araw.
"Isa ba ang batang iyon sa mga taga-isla?" Hindi tumitinging tanong ko kay Sergio, ang aking kanang-kamay.
"Opo, Mahal na Prinsipe. Kasama sya ng mga taga-isla at mukhang nainip nang makinig sa pakikipagpulong ng kanyang mga kasama sa hari." May halong pagbibiro nyang sagot sa aking katanungan. Naningkit naman ang mga mata ko nang makita kong isang dalaga ang hindi na ata nakatiis at hinaplos na ang mahaba at bahagyang kulot na buhok ng bata. Ngunit ako ay napanganga nang tingalain ng bata ang dalaga. Napakaganda ng hugis ng kanyang mukha. Kulay dugo ang kanyang mga labi, matangos ang maliit na ilong at napakahaba ng kanyang mga pilik-mata. Bago ko pa mapigilan ang aking sarili ay mabilis na akong naglakad papunta sa kinatatayuan ng bata upang agad ding mapatigil nang magkasalubong ang tingin namin ng batang...lalaki? Lalaki ang bata! At ang isa pang nakabibigla? Ang magkaibang kulay ng kanyang mga mata. Isa sa mga ito ay matingkad na tsokolate at ang isa naman ay mapusyaw na asul. Taka itong nakatingin sa mga taong yumuko upang magbigay galang sa akin. When he finally realized who I am, he daintily placed the palm of his hand on his chest and bowed before me. Nang mag-angat sya ng katawan ay nahihiya syang ngumiti sa akin samantalang ako naman ay nanatiling nakatitig sa kanyang maganda at nakakaakit na mukha. Palipat-lipat ang aking tingin sa kanyang mga mata, sa kanyang ilong at sa kanyang mga labi. Hindi ko napigilan ang panuyuan ng lalamunan habang isinasalarawan ng aking isipan ang aking mga labi na hinahalikan isa-isa ang mga yun. Buhay na buhay din ang laman na nakatago sa aking panloob habang inisip ko ang gagawing paghaplos ng aking mga kamay sa kanyang munting katawan, sa kanyang makinis na kutis at sa kanyang mamula-mulang balat.
What the hell?! Why am I acting like a pervert pedophile? I am a prince for goodness sake! Napakaraming magagandang dalaga at prinsesa na akong nakita at nakilala ngunit bakit sa isang bata ko pa naramdaman ang ganitong klase ng atraksiyon? At ang nakakagalit pa, isa syang batang lalaki!
"Prinsipe Remus?"
"Ano?!" I snapped at Sergio. Napamura ako sa aking sarili nang magdaan ang sindak sa nanlalaking mga mata ng bata.
"Binabati ka po ng ating munting bisita, mahal na Prinsipe." Magalang na sabi ni Sergio. Tumingin ako sa bata na nagbigay ng isang nagngingiming ngiti sa akin.
"Magandang umaga po, mahal na prinsipe." Napapikit ako ng mariin nang marinig ko ang kanyang malamyos na tinig. I controlled my urge to carry him in my arms and bring him inside my room.
Nagmulat ako ng mga mata at ngumiti sa kanya.
"Magandang umaga. Ano ang iyong pangalan?" My heart pounded inside my chest when the boy beamed at me.
"Ako po si Aedrien, mahal na prinsipe." He once again bowed at me. At nang mag-angat sya ng ulo ay muli akong napatitig sa kanyang mga labi. I can imagine those reddish lips going up and down on my.... damn.
"Nais mo bang samahan kitang mamasyal dito sa pamilihan?" I found myself inviting him.
"Talaga po, mahal na prinsipe? Sasamahan nyo ako?" He asked with excitement.
"Oo. Kung mamarapatin mo." My mind suddenly went wild. Napakabilis nitong magplano kung paano ko magagawang ilayo ang bata at mabigyan kaming dalawa ng pagkakataong mapagsolo.
"Opo, mahal na prinsipe!" Masayang sabi ni Aedrien. I found my self beaming at him.
Ilinahad ko ang kamay ko sa kanya at masaya nya itong inabot. Napahinga ako ng malalim nang madama ko ang lambot at kakaibang init ng kanyang palad. Binalewala ko ang mga tinging ibinibigay sa akin ni Sergio. Alam kong labis ang kanyang pagtataka sa aking kakaibang ikinikilos. Maging ako ay nagtataka na rin sa aking sarili. Tila ako nag-ibang tao. Tila hindi ko na kilala ang sarili ko.
I found my self smiling animatedly at Aedrien. I was laughing with him. Telling him stories of my adventure. He listened to me with a smile and laughed at my corny jokes.
We decided to go back to the castle nang sabihin nya sa akin na gusto nyang makakita ng silid ng isang prinsipe. At dahil doon ay muli akong binulungan ng aking demonyo. Ito na ang pagkakataon ko.
Dumaan kami sa isang tagong daan papasok sa kastilyo upang hindi namin makasalubong ang mga kasama ni Aedrien. Napakalakas ng tibok ng aking dibdib habang binabagtas namin ang isang sikretong hagdan patungo sa aking silid. Hindi ko pinapansin ang pagtataka sa mga mata nya. Hinigpitan ko lamang ang pagkakahawak ko sa kanyang kamay hanggang sa makarating kami sa aking kuwarto.
Kaagad kong ilinagay ang seradura ng silid nang makapasok na kami. Pinagmasdan ko ang lumarawang pagkamangha sa kanyang mukha.
"Napakaganda ng iyong silid, mahal na prinsipe!" Masaya nyang sabi sa akin, kumikislap ang kanyang mga mata. Umikot ang kanyang tingin sa mga makabagong kagamitan  sa aking silid as if it's his first time to see them. Humakbang sya palapit sa malaki kong kama.
"Napalaki! Napakaganda at napakalambot!" Masaya nyang sambit habang hinahaplos ang puting kobrekama. Lumapit ako sa kanya at hinaplos ang kanyang malambot na buhok. Pinadaan ko ang aking mga daliri sa manipis na hibla nito. Nagtataka syang humarap sa akin.
"Prinsipe Remus?" Sambit nya sa aking pangalan at yun na ang pumutol sa pisi ng aking pagpipigil. Ibinaba ko ang aking mukha at idinikit ko ang aking mga labi sa napabuka nyang mga labi.
Napakatamis ng kanyang bibig. Nakakahalina. Napakasarap nitong halikan. Naramdaman ko ang kanyang pagtulak at ang kanyang pagpipilit na pagkawala ngunit kaagad kong iyinakap ang aking mga braso sa kanyang maliit na katawan.
"Ummph!" Ungol nya na may pagtanggi ngunit sadyang nadala na ako sa init ng pagnanasang bumabalot sa akin. Ibinuwal ko ang magkadikit naming mga katawan sa aking kama at itinaas ko ang kanyang mga kamay sa taas ng kanyang ulo. Binigyan ko ng malalamyos na halik ang kanyang mga labi upang hindi sya lubusang matakot sa akin.
"P-prinsipe..." natatakot nyang sambit nang pababain ko sa kanyang leeg ang aking bibig. Ilinagay ko ang kanyang kamay sa kaliwang kamay ko at hinawakan iyon ng mahigpit upang hindi sya makawala.
"Gusto kitang angkinin, Aedrien. Gusto kong maging akin ka." Paputol-putol kong bulong habang pinapadaan ko ang aking mga labi sa kabilang bahagi ng kanyang leeg. Abala na ang isang kamay ko sa pagkalas ng pagkakahugpong ng kanyang roba.
Nang tuluyan nang tumambad sa akin ang hubad nyang dibdib ay ibinaba ko na ang aking mga labi. At habang pinaglalaruan ng aking dila ang napakaliit na dungot ng kanyang dibdib ay ihinahaplos ko naman ang isang kamay ko sa makinis nyang tyan.
"Nata...takot... ako... ummh!" Ungol nya nang bigyan ko ng may diing kagat ang kanyang dibdib.
"Wag kang matakot. Akin ka mula pa nang una kitang masilayan. Para sa akin ka." Muli kong hinalikan ang kanyang bibig. Ninamnam ko ang lambot nito at ang matamis nitong lasa. Sinipsip ko ang kanyang maliit na dila. Humaplos ang aking kamay sa gilid ng kanyang katawan. Pababa nang pababa hanggang sa marating nito ang kanyang kasarian. Umungol sya at umarko ang kanyang katawan nang haplusin ito at paglaruan ng aking palad.
"W-wa--aag... paki---usap! Uhmm...!" Umangat ang kanyang bewang nang dalhin ko sa aking bibig ang kanyang bubot pang pagkalalaki. Napakainit nito,  napakasarap paglaruan ng aking dila.
At dahil talagang hindi ko na makonrtol pa ang panaghoy ng aking laman na tuluyan nang angkinin ang lahat kay Aedrien, hinubad ko na ang lahat ng aking kasuotan. Itinulak ko pataas ang kanyang katawan upang maihanda ang tanging daan  para tuluyan ko nang maisakatuparan ang aking hangarin.
"Aa--aah...!" Malakas nyang sigaw nang maglaro ang dila ko sa pintuan ng kanyang mundo. Tiniyak kong sapat ang dulas doon nang pasukin ito ng aking dalawang daliri.
"M-masa---kit...!" Kumapit ng mahigpit ang kanyang mga kamay sa kobrekama nang tuluyan ko nang maipasok ang kabuoan ng aking mga daliri. Sinuyo ng aking dila ang kanyang laman habang buong ingat kong ilinalabas at muling ipinapasok ang pinapaikot kong parte ng aking kamay. Nang sapat na ang kanyang luwang ay binuhat ko na papatong sa aking mga balikat ang kanyang mga binti. Buong ingat kong pinasok ang kanyang munting mundo. Umigik sya ng napakalakas at napakahaba habang itinutulak ko pa palalim ang lahat ng akin.
"Aa---ray! M--masakit!" Tumulo ang luha sa kanyang mga mata. Isinagad ko ang pasok at saka ako umibabaw sa katawan nya.
Sinimulan ko ang pag-indayog ng aking katawan. Dahan-dahan upang masanay sya sa aking haba at laki. Sinuyo ko ng aking mga halik ang kanyang mukha. Ang kanyang mga mata, ilong at mga labi. Ipinadama ko sa kanya sa pamamagitan ng aking paggalaw ang isang damdamin na nagsisimula nang tumibok sa kalaliman ng aking dibdib para sa kanya. Ipinadama ko sa pamamagitan ng aking mga halik ang damdamin na sa kauna-unahang pagkakataon ay sumibol sa aking buong katauhan.
Sa unang pagkakataon sa aking buong buhay ay tumibok, umibig ang aking isip, puso at kaluluwa sa munting anghel na nasa ilalim ng aking katawan. At habang lumalakas ang pagbabanggaan ng aming mga katawan ay nangako ako sa aking sarili na ako lamang ang makakaangkin sa kanyang katawan at sya lamang ang kikilalanin ng sa akin.
"Aaaah!" Hiyaw nya nang sumagad ako ng pasok.
"Ughh! Aedrien!!!" Sigaw ko na puno ng lakas nang tuluyan ko nang pakawalan ang init na galing sa aking loob. Umarko ang kanyang katawan at labis ang naging kasiyahan ko nang magdikit ang aming pawisang mga katawan.
Yinuko ko sya at nakita kong papikit na ang kanyang mga mata na kababakasan pa ng mga luha. Napangiti ako nang lalo pang mamula ang kanyang kutis dahil sa aming ginawa.
Umungol ako nang ilabas ko ang aking kahabaan mula sa kanyang kalaliman. Bumangon na ako nang matiyak kong nahihimbing na sya.
Pride soar inside my heart when a saw the blood between his asscheeks staining the bedsheet. He's finally mine. Mine and no one else's.
Kinumutan ko sya at hinalikan sa noo bago ako tuluyang magbihis. Sinigurado ko na sarado ang aking silid bago ako magtungo sa silid kung saan nagpupulong ang aking ama at ang mga taga-isla. Nalaman kong pinapahanap na pala nila ang aking munting mahal.
I told them what I did to Aedrien and asked them to leave him here. My father was mad of what I did. Sinigawan nya ako at pinagalitan sa harap ng mga bisita at mga tauhan. Pero binalewala ko iyon. Nagmatigas ako na akin na si Aedrien at di ko na sya isasauli.
Sa bandang huli ay nagdesisyon ang mga taga-isla na iwan na sa akin si Aedrien. Hindi na daw nila maaaring iuwi ang batang nadumihan na ng tagalabas. Ikinainsulto ko ang pagsasabi nilang nadumihan na si Aedrien ngunit aminado akong nasiyahan din ako sa kanilang desisyon. Magpapatuloy pa rin ang pagpapalitan ng prutas at ginto ngunit nagsabi silang ipapadala na lang daw nila ang mga prutas kapalit ng pagpapadala din namin sa kabayaran ng mga ito.
Masaya ako sa kinahinatnan ng pag-uusap dahil sinelyuhan na nun ang aking pagmamay-ari kay Aedrien. Nang umalis sila ay bumalik na ako sa aking silid. Aedrien is finally mine.
And he'll be my paramour as long as I'd want him to be.

=♡==♥==♡==♥=