The Prince's Paramour 1

96 7 2
                                    


Aedrien

Napakasakit ng aking buong katawan nang ako'y magising. Nakapakainit ng aking buong katawan, napakasensitibo ng aking balat, at isang bahagi ko ang lubusang kumikirot at nanhahapdi.

Nais ko mang tumayo dahil sa pagbabalik sa alaala ko ang dahilan kung bakit ganito ang kinahinatnan ng aking katawan ay hindi ko naman magawang magkikilos dahil munting galaw lang ay napapaigik na ako sa sakit.

Hindi ko lubos na mawari kung bakit ginawa ng prinsipe ang bagay na iyon sa akin. Ang buong akala ko ay ipapakita nya lamang sa akin ang kanyang silid. Ngunit napakahirap tanggapin na sa mura kong edad ay nagawa nya na ako ng kahalayan. Walong taon lamang ako ngunit alam ko na ang ginawa nya sa akin ay hindi katanggap-tanggap sa mundo man ng mga tao o maging sa aming mundo.

Oo. Ako ay hindi tao. Nagmula ako sa lahi ng mga Forestina o Forest elves. Kabilang ang aking lahi sa tagapangalaga ng anumang tumutubo sa kagubatan ng aming isla na kilala sa mundo ng mga tao bilang Isla Chromia. Napagkasunduan ng aking amang hari na makipagkalakal sa mga tao kapalit ng ilang ginto upang mailagay sa mga alahas ng aking ina at ng kanyang mga alagad.

Hindi sumama ang aking panganay na kapatid na si Prinsipe Aeleous kaya ako ang sumama kahit na sinubukan akong pigilan ng aking kaibigang si Amiel na isang taong-lobo. Sinabi nyang lubhang delikado ang mundo ng tao sa mga katulad naming nilalang ngunit hindi ako nakinig sa kanya dala ng aking kuryosidad at isa iyong malaking pagkakamali.

Ngayon nga ay marumi na ako. At hindi iyon katanggap-tanggap sa aming lahi sa Chromia. Ayon sa aming batas, kinakailangan munang sumasapit sa ikalabing-walong taon ang isang Forestina bago sya maaaring humanap ng kanyang kapareha. Hindi mahalaga sa amin kung kapareho namin ng lahi o kapareho namin ng sekswalidad ang aming mapipili dahil karamihan sa amin ay nabiyayaan ng punong Horus ng kakayahang magkaroon ng sarili naming supling. Kahit na parehong lalaki ang magkapareha ay maaari silang magkaroon ng sarili nilang anak. Kung sino ang maglalabas ng kanyang binhi sa sinapupunan ng kanyang kapareha ay syang magiging ama. Ang mahalaga sa aming lahi ay manatili kaming malinis pagdating ng panahong iyon.

At hindi na ako malinis. Hindi na ako tatanggapin ng aking pamilya at ng aming lahi. Kapag nagpumilit akong bumalik sa aming isla ay siguradong kamatayan ang naghihintay sa akin. Kung maaawa ang mga elders o tagapayo ng aking amang hari, maaari siguro nilang pagaanin ang aking parusa. Magiging isa akong taga-silbi. At nakatitiyak ako na hindi iyon tatanggapin ng aking pamilya. Mas gugustuhin pa nila na mawala ako ng tuluyan kesa maging taga-silbi nila. Hindi mahalaga sa kanila kung ginusto ko o hindi ang nangyari. Kasalanan ko rin naman. Hindi ko napangalagaan ang aking sarili. Hindi pa kasi tuluyang nabubuo ang aking kapangyarihan bilang isang Forestina. Mabubuo lamang ang aking mga kapangyarihan at kakayahan sa pagsapit ko sa edad na labinlima kasabay ng pagbuo ng sinapupunan sa aking katawan. At hanggang wala akong kapangyarihan, nakasalalay kay Prinsipe Remus ang aking buhay. Maaari nya akong gawing alipin. Maaari din nya akong gawaran ng kamatayan kung nanaisin nya.

At iyon ang labis na nagbibigay sa akin ng pangamba. Ano ang naghihintay sa akin sa kamay ng prinsipe lalo na kapag nalaman nya ang aking totoong katauhan? Paano kapag nakita nya ang aking totoong anyo? Ang aking may talim na mga tenga na itinago lamang ng kapangyarihan ng aking ama? Ang aking balat na kumikislap sa tama ng liwanag? Ang mga mata kong nagliliwanag pagsapit ng kabilugan ng buwan? Ang buhok kong may sariling buhay? Paano kapag nalaman nyang kaya kong magdala ng supling sa aking katawan? Ibebenta nya ba ako? Gagawing dekorasyon sa palasyo? Paano kapag nalaman nyang nakakagaling ng anumang uri ng sugat at karamdaman ang aking dugo pagsapit ko sa aking ika-sampung taon? Pag-eeksperimentuhan gaya ng panakot lagi sa akin ni Amiel?

Sabi ni Amiel na aking kaibigan at itinuturing na ikalawang ama, lubhang malupit ang mga tao. Kahit wala silang espesyal na kapangyarihan o kakayahan, nagagawa nila ang mga bagay na maaaring kumitil sa buhay ng kanilang kapwa, nasa batas man nila o wala. Sabi pa nya ay manloloko ang mga tao. Kaya nilang magmanipula ng iba sa pamamagitan lamang ng kanilang kapwa. Kaya nilang paglaruan ang buhay ng mas mababang uri ng mga tao. At napatunayan ko iyon kay Prinsipe Remus. Inakala ko na isa syang mabait na prinsipe ngunit may itinatago pala syang kasamaan. At huli na ang lahat para sa akin. Nagawa nya na ang isa sa mga itinuturing ng aming lahi na karumal-dumal na bagay.

CHROMIA SERIESTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon